mój poród...

o ranyyyy współczuję bardzo.... ! Całkowite przeciwieństwo moich kilku dni po porodzie :(

autorko - Ty jestes mlodą laską, zamias ułożyc sobie normalnie życie, wybralaś dużo starszego pana, w dodatku z bagażem życiowym i koleś w wieku 40 lat mysli że jest jakims młodzieniaszkiem i zachowuje się jak gówniarz... Naprawdę szczerze ci wspołczuje i jesli on sie tak zachowuje to ja bym na 100% za niego nie wyszla. Ty masz asa w rękawie, jesteś mloda i sobie kogoś znajdziesz.

Nie będę sie porównywać do autorki, ale mam podobny problem. Termin porodu przypada na 3 grudnia i mój mąż już teraz zaczyna szukać coraz więcej i więceej wymówek do wyrwania się z domu. Nie było go całą noc z soboty na niedzielę, wrócił trzeźwy o 6 rano ale zaraz pojechał niby na giełdę i tak nie było go znowu całą niedzielę wracając chwilę przed północą, tym razem pijany. Kiedy wytrzeźwiał powiedział, że nie ma się z czego tłumaczyć. Teraz przyjechał kolega i gdzies z nim pojechał. Opadają mi ręce. Prosby, groźby nie działają.

Ten facet mógłby startowac w konkursie na DUPKA ROKU. Chociaż nawet niejeden dupek w obliczu czegoś tak stresującego dla kobiety jak poród potrafiłby stanąć na wysokości zadania. Ten człowiek to dno.

Autorko, jeszcze ułożysz sobie życie, musisz tylko walczyć o siebie i dziecko. Też byłam z taką świnią, no może nie aż taką, bo mój nie zrobił mi czegoś takiego przy porodach naszych dzieci ale był świnią w wielu innych sprawach. Zdecydowałam się odejść od niego mając 33 lata i wiesz co? Poznałam cudownego mężczyznę, który jest teraz moim mężem. A ten człowiek Cię nie kocha, chyba zdajesz sobie z tego sprawę, że nikt kto kocha nie zachowywał by się tak. Wiec wyciągnij wnioski z tego co Cię spotkało i zacznij jeszcze raz. Życzę ci tego z całego serca :)