Najpiękniejsza miłość, to miłość młodzieńcza. :)

Z perspektywy czasu wysnuwam takie wnioski. Jest świeża, intensywna, nie ma w niej miejsca na kalkulację zysków i strat- po prostu kocha się za młodu do szaleństwa, dla samego faktu kochania. Z czasem nabieramy coraz więcej doświadczenia, nie chcemy "się przejechać", życie nam szlifuje ten nieokiełznany żywioł w sercu. Niby oszlifowany kamień, to kamień szlachetniejszy, dojrzalszy. Prawda to jest, podważać jej nie śmiem. Ale piękno prawdziwe widać dopiero wtedy, jak go nic w ryzach nie trzyma. Najszczęśliwsze lata w naszym życiu, to zawsze lata młodzieńcze, kiedy jeszcze pewnych spraw nie rozumiemy, bo nie mamy tego doświadczenia na karku, które by nam pozwalało na racjonalizm. Kierujemy się emocjami, wszystko jest takie naturalne i szczere. Potem o taką prawdziwość i spontaniczność trudno, człowiek za dużo przeżył, żeby był w stanie na nią sobie pozwolić. Trochę też się boimy, bo przecież już wiemy jak to boli, kiedy Ty jeden się zaangażujesz, serce podasz bliźniemu na dłoni, a tu się okaże, że on wcale do Ciebie nie śle uśmiechu, a się jedynie rechota wstrętnie i przebiegle. Jak to się mówi, już nic wtedy nie wygląda tak samo, świat się zmienia bezpowrotnie. I w Nas wtedy ta niewinność zanika, ewoluujemy pod naciskiem cierpienia. Szkoda, że taka beztroska trwać wiecznie nie może. Tak mi się dziś smutno zrobiło, bo wraz z upływem czasu świat staje się coraz bardziej bezbarwny. To trochę co prawda brzmi zbyt patetycznie, a to przecież proza życia każdego człowieka. W każdym bądź razie tęskno mi do tego etapu mojego życia i szczerze piszę- dokładnie tak jak w duszy mi to się kołacze. Bez racjonalizacji i bez sakralizowania popędliwej młodości, która często rozmysłu żadnego w sobie nie ma. Pragnę cofnąć czas- mimo wszystko. :)

Oj, mylisz pojęcia. Miłość jest DOJRZAŁA i STABILNA. To, o czym piszesz, to zakochanie. A zakochanie ZAWSZE jest młodzieńcze, niezależnie od wieku.

pamieta sie zawsze pierwsza miłosc i ostatnią :) pierwsza bo - nieskarzoa, swierza, spontaniczna, wesoła :) ostatnia bo - DOJRZAŁA i STABILNA :)

nie pisz już więcej nigdy. Studiuj na jakimś kierunku ścisłym. życie nam szlifuje ten nieokiełznany żywioł w sercu - o Matko, co za grafomania, przebiłaś Mniszek!!!

Jestem stara grafomanka, trudno. :D Tak napisałam, jak się teraz czuję. Smutno mi, bo wszystko jest takie zorganizowane.

"pamieta sie zawsze pierwsza miłosc i ostatnią" Zacytuję: "i nigdy nie wiadomo mówiac o miłosci czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą" Zatem?

""i nigdy nie wiadomo mówiac o miłosci czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą"" no własnie :)

Co za nonsens. Z perspektywy oceniam moja mlodziencza milosc jaka: durna, naiwna, niedojrzala i inne podobne epietety. Za zadne skarby nie chcialabym cofnac czasu. I zaznaczam, ze milosc "dojrzala" nie oznacza: nudna, uporzadkowana, zorganizowana i malo spontaniczna. Wrecz przeciwnie.

Aja uwazam ze to prawda. Pierwsza miłosc jest najpiekniejsza, ale zadna nie trwa "wiecznie". Bo zawsze- nie istnieje.

chyba najgłupsza

masz racje, ja tak kogos kochalam, zostawil mnie... tearz ja z kolei mam chlopaka dla ktorego jestem 1 i on mnie kocha ale ja go nie zostawie i nie zranie

raczej doswiadczen i tego jak ta "PIERWSZA MIŁOŚĆ" wygladała i jak sie skonczyła i wogole... ja osobiscie (oceniam przez pryzmat własnych doświadczen) uwazam ze pierwsza szczenieca, mlodziencza miłosc jest cudowna :

cudowna ale skonczyla sie traumatycznie dla mnie, 2 lata depresji...