wpadam w depresje poporodowa

Tylko niech ci nie przychodzą do głowy takie myśli,jakie tu sugerowała pewna świętojebliwa matka,żona moherka,że to koniec życia!ono się tak naprawdę zaczęło,a że bywa ciężko...no cóż...i tak być czasem musi,żebyśmy doceniali chwile,które są tak ulotne...i nie słuchaj ,a raczej nie bierz do serca tych pseudożyczliwości,bo to zwyczajna podłość!

wczoraj mialam gorszy dzien a dzis spojrzalam na synka z innej strony ma tylko mnie jest malenki bezbronny kochany a ze placze w nocy musze wytrzymac pare miesiecy

:)no widzisz!takie gorsze dni zdarzają się każdemu,a zwłaszcza młodej mamuśce,tak więc tul Igorka ile się da,bo ma tylko ciebie,i dziękuj Bogu za ten maleńki dar,powodzenia!

nie wiem co robic czasem dopadaja mnie takie depresyjne dni

popłakać i przeczekać...mnie też kiedyś wydawało się,że dorosłość to taka fajna sprawa:((no czasami fajna,ale odpowiedzialność,jaka na nas spada sprawia,że czasem chciałoby się znowu być dzieckiem)

autorko,skąd jestes?

z katowic z slaska. tak bedac dzieckiem marzylam ze jak urosne bede miala dziecko czesto sie bawilam lalkami i myslalam miec taka prawdziwa a tteraz jak mam to marze wrocic do pracy zyc jak przedtem