mam dopiero 22 lata, a czuję, że zostanę sama do końca życia

też mi się wydaje, że jestem emocjonalnie upośledzona. też nauczyłam się wszystkie sprawy rozwiązywać sama i nie potrzebuję nikogo.z drugiej jednak strony tęsknię za miłością... niemniej czuję, że mój związek nie przetrwałby długo. Wstydzę się siebie, swojego ciała, swojego charakteru. Poza tym nie chcę do siebie nikogo przywiązywać, bo nie chcę narażać tej osoby na życie z kimś takim jak ja.

Mialas jakies problemy rodzinne? Alkoholizm w rodzinie?

miałam ojca-kanalię, który traktował mnie i matkę jak ścierki do podłogi. Matka ciągle go broniła i broni do tej pory. ostatnio nawet zarzuciła mi, że ojciec wyprowadził się z domu, bo nie mógł ze mną wytrzymać. nigdy nie wiązałam swoich problemów emocjonalnych z dzieciństwem. Mam silną psychikę i jak do tej pory ze wszystkim sobie radziłam- a dużo w życiu przeszłam. teraz marzę tak naprawdę o spokoju i ciszy- wyjeździe gdzieś na wieś i ucieczce od świata. chciałabym zostać sama... bez mamy, taty, rodziny, przyjaciół. Tylko ja i książki.

fr, oj wiesz tak naprawdę, to mało kto miała takie w pełni udane dzieciństwo, ja też nie miałam różowo, ale to niczego nie przekreśla, jeśli zaczniesz sobie wmawiać, że to przez to to tak będzie :)...poza tym ludzie się zmieniają, ty tak na prawdę stoisz na początku dorosłości, zobaczysz za kilka lat będziesz myśleć inaczej ;)...nie mówię absolutnie że jesteś niedojrzała, czy coś, tylko ze względu na wiek masz prawo do myślenia tak, a nie inaczej, każdy wiek ma swoje prawa.