Dziecko w sądzie...

Od jakiego wieku dziecko może zeznawać w sądzie ? Nie potrafię się doszukać w sieci konkretnej odpowiedzi.

małe dzieci są przesłuchiwane przez psychologa sądowego. nie wiem tylko czy rodzic musi wyrazić zgodę

JEŚLI TO POMOŻE: wiek dziecka,a mozliwosc zeznawania Kodeks postępowania cywilnego: Art. 259. Świadkami nie mogą być: 1) osoby niezdolne do spostrzegania lub komunikowania swych spostrzeżeń; 2) wojskowi i urzędnicy nie zwolnieni od zachowania tajemnicy służbowej, jeżeli ich zeznanie miałoby być połączone z jej naruszeniem; 3) przedstawiciele ustawowi stron oraz osoby, które mogą być przesłuchane w charakterze strony jako organy osoby prawnej lub innej organizacji mającej zdolność sądową; 4) współuczestnicy jednolici. Art. 261. 1. Nikt nie ma prawa odmówić zeznań w charakterze świadka, z wyjątkiem małżonków stron, ich wstępnych, zstępnych i rodzeństwa oraz powinowatych w tej samej linii lub stopniu, jak również osób pozostających ze stronami w stosunku przysposobienia. Prawo odmowy zeznań trwa po ustaniu małżeństwa lub rozwiązaniu stosunku przysposobienia. Jednakże odmowa zeznań nie jest dopuszczalna w sprawach o prawa stanu, z wyjątkiem spraw o rozwód. 2. Świadek może odmówić odpowiedzi na zadane mu pytanie, jeżeli zeznanie mogłoby narazić jego lub jego bliskich, wymienionych w paragrafie poprzedzającym, na odpowiedzialność karną, hańbę lub dotkliwą i bezpośrednią szkodę majątkową albo jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej. Duchowny może odmówić zeznań co do faktów powierzonych mu na spowiedzi. Art. 266. 1. Przed przesłuchaniem świadka uprzedza się go o prawie odmowy zeznań i odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywych zeznań. 2. Przesłuchanie rozpoczyna się od zadania świadkowi pytań dotyczących jego osoby oraz stosunku do stron. 3. Jeżeli świadek ma składać zeznania, przewodniczący odbiera od niego przyrzeczenie, po pouczeniu go o znaczeniu tego aktu. Art. 267. Nie składają przyrzeczenia świadkowie małoletni, którzy nie ukończyli lat siedemnastu, oraz osoby skazane wyrokiem prawomocnym za fałszywe zeznania. Inni świadkowie mogą być za zgodą stron zwolnieni przez sąd od złożenia przyrzeczenia. Konkludując - małoletni jeżeli jest zdolny do postrzegania i komunikowania swych spostrzeżeń może być świadkiem w w/w sprawie. Może jednak odmówić składania zeznań.

ZNALAZŁAM JESZCZE TO: dziecko może być świadkiem w postępowaniu karnym, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego jak i sądowego. Rodzice nie mogą sprzeciwić się przesłuchaniu dziecka przez sąd. Możesz jednak: Wnieść o przesłuchanie dziecka poza budynkiem prokuratury lub sądu. Dziecko może złożyć zeznania w tzw. przyjaznym pokoju przesłuchań, czyli miejscu, które jest specjalnie stworzone dla przesłuchań dzieci (zobacz wzór pisma >>). Jeżeli w Twoim mieście nie ma takiego pokoju, możesz wnosić o przesłuchanie dziecka w innym miejscu, które jest dla niego przyjazne. Ostatecznie o miejscu przesłuchania zadecyduje jednak sąd. Wnieść o to, by dziecko na etapie sądowym nie zeznawało w obecności oskarżonego (gdy np. boi się go, jego obecność jest dla dziecka stresująca i mogłaby wpłynąć na zeznania) - zobacz wzór wniosku >>. Być obecny przy przesłuchaniu Twojego dziecka. Decyzja ta jednak zależy od organu prowadzącego postepowanie i gdy dobro postępowania nie stoi temu na przeszkodzie. W przypadku, gdy Twoje dziecko nie ukończyło 15 roku życia i ma zeznawać w sprawie przestępstw popełnionych z użyciem przemocy lub groźby użycia przemocy, a także w sprawach przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności, może być przesłuchane jednorazowo, z udziałem biegłego psychologa na podstawie art. 185 b kpk. Możesz wnosić o przesłuchanie Twojego dziecka w takich warunkach. Decyzja, w jakim trybie zostanie przesłuchane Twoje dziecko, zależeć będzie od prokuratora. W przypadku, gdy Twoje dziecko ukończyło już 15 rok życia lub z innych przyczyn nie podlega ochronie art. 185 b kpk, można wnosić o przesłuchanie go przez sąd już w postępowaniu przygotowawczym w trybie art. 316 kpk. Wówczas należy wykazać, że przesłuchanie dziecka w dalszym etapie postępowania będzie niemożliwe, np. ze względu na zły stan zdrowia dziecka. Dobrze w takiej sytuacji poprzeć swój wniosek opinią psychologa, jeżeli dziecko jest pod opieką psychologa. Decyzja w tej sprawie należy jednak do organu, który prowadzi postępowanie. Twoje dziecko może odmówić składania zeznań, jeżeli oskarżonym jest osoba najbliższa (patrz słownik). Może też powiedzieć, że nie odpowie na pytanie, jeżeli boi się, że przez tą odpowiedź ktoś z najbliższych zostanie narażony na odpowiedzialność karną. O tym prawie sąd poinformuje Twoje dziecko jeszcze przed złożeniem zeznań. Warto jednak porozmawiać wcześniej ze swoim dzieckiem, czy chce z tej możliwości skorzystać. Możesz też prosić o radę psychologa (np. w poradni psychologiczno-pedagogicznej w Twoim mieście). Co możesz zrobić: Zarówno bycie świadkiem przestępstwa jak i samo zeznawanie w sądzie jest poważnym przeżyciem dla Twojego dziecka. Dlatego tak ważne jest, żebyś: Wytłumaczył/a dziecku, że postąpi słusznie mówiąc prokuratorowi lub sędziemu prawdę. Wyjaśnił/a mu, że nie ma nic złego w tym, że o czymś zapomniał czy nie zna odpowiedzi na pytanie sędziego. Wysłuchał/a swojego dziecka, być może boi się wystąpienia w sądzie. Postaraj się wyjaśnić mu, że dzięki świadkom można ustalić, co się zdarzyło i ukarać ludzi, którzy zrobili coś złego. Opowiedz dziecku, jak będzie wyglądać przesłuchanie, że zadawać pytania będzie sędzia, a może prokurator i obrońca. Żeby oswoić małego świadka z sądem, możecie wspólnie wybrać się tam kilka dni wcześniej. Zawiadomić sąd o stanie psychicznym czy problemach zdrowotnych swojego dziecka, o lekach, które będzie musiało przyjąć w trakcie rozprawy. Być przy swoim dziecku. Porozmawiaj z nim, czy chciałoby byś była/był obecny na sali, gdy będzie zeznawać. Ważne, by miało w Tobie oparcie. Skontaktować się z opiekunem dziecka - ofiary przestępstwa, który pomoże Tobie i dziecku przejść tę trudną sytuację, towarzysząc Wam od momentu rozpoczęcia procedur prawnych - czyli zgłoszenia zawiadomienia o przestępstwie do ich zakończenia - czyli wydania wyroku. Więcej na temat programu "Opiekun dziecka - ofiary przestępstwa

czyli nie ma określonego wieku, o możliwości składania zeznań decyduje sąd

MAM NADZIEJĘ ŻE ZNAJDZIESZ ODPOWIEDŹ. POZDRAWIAM

Dodatkowo jeśli to sprawa rozwodowa, dziecko poniżej 13 r.ż. nie może zeznawać, a jeśli to dziecko rozwodzących się rodziców to granica wieku wynosi 17 lat (art. 430 k.p.c.).

el lado oscuro: Mój mąż ma syna z pierwszego małżeństwa ( 6 lat). Od pewnego czasu zauważyliśmy że dziecko przyjeżdża do nas smutne, wystraszone, jakby pod presją. Zadając mu proste pytania np. czy był dzisiaj w szkole ( a wiemy że np. nie był ) nie wie co ma odpowiedzieć. Kiedyś " niby " był chory i nie mógł do nas przyjechać, wtedy mąż do niego zadzwonił i pyta: Jesteś chory, jak się czujesz ? Wtedy mały odpowiedział " ale ja nie jestem chory ". Przypuszczalnie mu się za to oberwało. Niedawno urodziłam córeczkę, mały jest zachwycony siostrą - a jego matka wmawia mężowi że jest o nią zazdrosny. Syn męża jak już do nas przyjedzie, to nie chce wracać do domu, często kończy się to płaczem. Nie jestem psychologiem, ale kiedyś dziecko narysowało obrazek na którym były 3 postaci, mąż zapytał a co jest na rysynku, a on odpowiedział: no rodzina ty, ja i ciocia ( czyli ja ) - szczęka nam opadła. Kiedyś rysował obrazek dla mamy - wszystko na czarno Dodam, że mój mąż był jej drugim mężem - teraz ona ma konkubenta. Chodzi o to, że widzimy że coś z dzieckiem dzieje się nie tak. Jak napisałam wyżej dziecko ma stres jak o cos pytamy. Myśleliśmy z mężem o założeniu sprawy, tzn. chcielibyśmy by dziecko było przesłuchane przez jakiegoś psychologa sądowego, gdyż uważamy że tam dzieje się coś złego. Argumentów mamy sporo, by tak uważać, tutaj napisałam tylko naparstek. Co nam by to dało ? Może matce wkońcu do łaba by dotarło, jaką krzywdę robi dziecku, robiąc mu takie pranie mózgu. Jeszcze mi się przypomniało - zapytałam dzisiaj co chciałby dostać od mikołaja, to odpowiedział że nic że ważne jest żeby ze sobą pobyć. SZOK ! takie coś mi mówi sześciolatek.

twój mąż/ty możecie napisac pismo do sądu z prośbą o wgląd w sytuacje dziecka. Przedstawcie sytuację jak jest, napiesz jak najwiecej faktów (faktów nie "gdybań") i sytuacja zostanie zbadana w zaleznosci od decyzji sądu przez pracownika socjalnego, kuratora itp warto przedtem udac sie do szkoly zapytac jak tam wyglada sytuacja i te dane tez umiescic w pismie. Wzor pewnie znajdziesz w necie. Być moze dziecku dzieje sie krzywda - tylkjo pomozecie, jak bedzie jednak ok to nikomu nie zaszkodzicie.

szkoła również moze wystosowac takie pismo jakby co, byc moze tam tez zauwazono niepokojace zachowania, musicie popytac. I tu nie ma do rzeczy wiek dziecka przy takim pismie. Rownie dobrze moze to byc przedszkolak. Na tym polega "wgląd w sytuacje rodzinną małoletniego"

Matka dziecka jest główną sekretarką w szkole :|

Jeśli złożymy pismo to ona na pewno na nie odpowie, wypisując bzdury, obawiam się, że i mnie może źle opisać, że dziecko mnie nie lubi itd... Czy zdjęcie jak się bawię z małym, jak skaczemy po łóżkach, malujemy farbkami, pieczemy ciasteczka czy kleimy pierogi mogą być jakimś dowodem, że jest wręcz odwrotnie ?

To jezeli ona tam pracuje opisz tylko to, co wam jest wiadomo bezposrednio do sadu i szkoła nie musi o tym wiedziec a sprawa szkoły zajmie sie dalsza jednostka i sekretarka nie ma tu nic do gadania, w sensie że nie ona bedzie wydawała jakies opinie. Co najwyżej moze kuknąć jak bedzie przekazywała do dyra.Uwierz, ze sady rodzinne otrzymuja duzo tego typu powiadomien. jeśli jestescie zaniepokojeni i jeśli jest tak, jak faktycznie piszesz z tym dzieckiem to pisz smiało. To i tak juz musi byc trauma do dziecka skoro tak otwarcie wygasza takie rzeczy, a wbrew pozorom dzieci "nie chwalą" sie takimi złymi rzeczami. I nie bój sie pisma do sadu, to nic strasznego, tu chodzi o dzieciaka. Tak jak pisałam, jeśli a nóż wasze objawy sie nie potwierdza to nikomu nic sie nie stanie.

kasiula86 widzę, że jesteś obeznana w temacie, dziękuję ! Z pewnością złożymy pismo. Co mi się przypomni jakas sytuacja tą ją sobie zapisuję, jednak nie mam pojęcia jak się za to zabrać, od czego zacząć a na czym skończyć. Będziemy musieli posiedzieć troszkę w nocy :D Jeszcze raz dzięki ;)