pustka w życiu

czy pustkę w życiu, spowodowaną m.in. brakiem miłości, da się czymś wypełnić??

wibratorem

nauką, rozrywką, telewizją, internetem, kafeterią

ja wypełniam studiami i swoją pasją.

studiami ... a można się efektywnie uczyć bedąc w depresji ? to odbiera mi jakąkolwiek chęć do działania...radość życia....

Jak masz depresję to idź po leki do specjalisty. I na terapię.

nie mam depresji, nie potrzebuję leków (nie chce sie faszerowac otepiajacymi chemikaliami). po prostu czegoś mi brakuje w życiu ... a w zasadzie wielu rzeczy.

Mnie też. Ale skoro nie mogę ich mieć, z różnych powodów, to nie znaczy, że trzeba zawalać całą resztę.

leki nic nie dadzą, psychologowie są puści jak sito pełne wody musisz pewnego dnia dostrzec w swoim życiu światło i iść za nim

Pani Czkawka - niestety nie wiesz nic o depresji i tym jak powinna być leczona.

a co jak ktoś urodził sie z depresją? to chyba nie jest w takim wypadku choroba, tylko genetycznie uwarunkowane spojrzenie na świat, nadwrażliwośc ..ja nie wiem jak można wyleczyć się ze swojej melancholijnej i refleksyjnej osobowości...która w dodatku nie ma w zasadzie realnych powodów do radości.. są jakieś leki na dobry nastrój ?

rhovanion za to Ty na pewno wiesz wszystko :)

autorko pomogłabym Ci chętnie bo sama miałam 6 lat depresję, z dwoma półrocznymi przerwami, nawrotami, stuporami i anhedonia, ale jako że specjalistka pani doktor rhovanion mnie tu zdyskalfikowała no cóz jestem niekomepetna :(

Kotek, ja też jestem pesymistką, wszystko widzę w czarnych barwach, a jakoś nie przeszkadza mi to w życiu. Nie ma się z czego cieszyć, to trudno. Trzeba żyć dalej. Można sobie posiedzieć i poużalać się nad sobą, a potem trzeba wracać do życia. Bo nikt nie będzie się z Tobą cackał. Jeśli jesteś nieszczęśliwa i czujesz, że masz problem, to idź do specjalisty i poproś o pomoc. Jeśli uważasz, że to nie problem tylko charakter, to naucz się z tym funkcjonować, bo co innego Ci pozostało?

Pani Czkawka - jako osoba z depresją powinnaś wykazywać więcej rozumu i świadomości w sprawie tej choroby. Bo sama przez nią przeszłaś. A takim gadaniem nie pomagasz nikomu, niestety. W depresji człowiek nie zobaczy światełka sam, potrzebna mu pomoc. A jeśli jej nie będzie, to większość chorych po prostu się zabije. I Ty powinnaś o tym wiedzieć najlepiej. Nawet jeśli nie trafiłaś sama na dobrego specjalistę, to mówienie o tym, że wszyscy są do dupy jest zwyczajnym nadużyciem. I odbieraniem nadziei komuś, kto ewentualnej pomocy potrzebuje.

zgadzam sie z czkawką, raz poszłam po śmierci dziadka, mówię że płaczę od 2 miesięcy, a ten psycholog patrzy na mnie jakbym mu wyznała, że jest przecena w lidlu

może słyszy to codziennie

jestem też nadwrażliwcem, niestety nie pocieszę, zapełnisz jeden dołek w zamian dostaniesz pięć gorszych

jest jeden plus - potrafie sie cieszyc z glupich i drobnych rzeczy, ktore na innych nie robią wrażenia...np jak sie spotkam z koleżanką, albo pójde do kina, to jest to dla mnie święto, wyrwanie z tego marazmu w którym tkwie.. jak pójde na impreze, albo zaczepi mnie fajny chłopak..rzadko sie to zdarza, dlatego mnie takie drobnostki naprawde ciesza...albo dobra piosenka...naprawdę jak się tkwi w dole to każdy rpzebłysk światła to coś niezwykłego. inni nie potrafią tego docenić, wydaje mi się. dla nich to coś normalnego .

to nakręć film, napisz opowiadanie, namaluj obrazek, ulep mega rzeźbe z gum do rzucia, nie wiem zrób coś, dostrzeganie tych rzeczy to znak że masz potencjał, daj coś od siebie, a będzie tyle facetów zainteresowanych że aż tego pożałujesz