Tracę pamięć...

Wszystko wylatuje mi z głowy, mam problemy z myśleniem, jestem wiecznie zdekoncentrowana, w moim umyśle panuje chaos. Kiedyś obdarzona sporą wiedzą, dzisiaj borykam się z zapamiętywaniem terminów, nie potrafię do końca skupić się nad książką czy filmem. Mam też problemy z weną. Bywa, że muszę coś przeczytać dwa razy, co i tak na dłuższą metę niewiele daje, gdyż coraz częściej zapominam. Niejeden raz wracałam się do domu tylko po to, żeby sprawdzić, czy wyłączyłam gaz. Innym problemem jest trudność w mówieniu, coraz większy stres, jaki towarzyszy tej czynności, a przez to wrażenie nudnych, ubogich słownie wypowiedzi. Koszmarem jest dla mnie sesja - uczę się powolniej niż inni, jestem jakby zablokowana, no i choć na ogół osiągam dobre efekty, to kosztuje mnie to wiele nerwów... Nic więc dziwnego, że obecna sytuacja wywołuje we mnie ogromny strach. Czuję się niepełnosprawna intelektualnie, głupkowata, sparaliżowana. Zastanawiam się czym to może być spowodowane? Może depresją? Choruję na nią już od pewnego czasu i gdzieś slyszałam, że może być to przyczyną osłabienia zdolności intelektualnych. Że pogarsza się koncentracja i stres blokuje myślenie. Jak z tego wyjść? Jestem młoda, ambitna, ciekawa świata, a tu takie coś:/

albo psychiatra albo neurolog. Tam powinnas sie udac ze swym problemem.Kafe nie pomoze .

Myślę nad wizytą, ale mimo to postanowiłam tutaj wejść i pogadać. Czy są osoby, które mają podobnie?

do ogólnego trzeba. Jak neurolog nic nie znajdzie to może psychiatra. - jakieś problemy z mózgiem - depresja - ine zaburzenia psychiczne - braki witamin/mikroelementów - rak mózgu Tak na poczekaniu kilka powodów problemów z pamięcią

od jakiś 4 lat, to porazka, bo kiedyś miaąłm w głowie komputer. Rywalizowałam z szefem, kto zapamięta więcej faktów i danych o klientach. Wszystko pamiętałam, szczególnie pamięćwzrokowa miałąm bezbłędną i bardzo długotrwałą. Nagle, a wlaściwie powoli to zaczęło siezmieniać, jakby umysł schodził na coraz wolniejsze obroty , a pamięć łapała oczka jak pończocha i ta pustka w głowie u mnie osoby tak wygadanej. Dokładnie to samo odczucie, że trzech zdań nie sklecę. Odsuwałam sie z życia towarzyskiego, bo nienawidziłąm sytuacji, że np siedzę gdzieś ze znajomymi, ktos do mnie mówi, a ja siedzę jak kołek- zanim dotarło do mnie co on mówi i pokojarzyłam , apotem zaczęłam dobierać koncepcję wypowiedzi i szukac słow- no godziny mijaly, ludzie mówili, a ja nie nażałam. Miałam też inne przykre objawy jakby spowolnienia całego organizmu: uczucie wiecznego zimna, brak libido, totalna senność, tycie, przyczynę znalazłam w niedoczynności tarczycy. Do dawnej lotności juz chyba nie wrócę ale jest duża poprawa.

Chyba będę musiała się wybrać. Zawsze z tym zwlekałam, ale teraz sytuacja stała się na tyle poważna, że zupełnie sobie nie radzę. Mam ogromne kompleksy z tego powodu. Mój mężczyzna taki mądry, fenomenalna pamięć, a ja jakaś opóźniona w rozwoju, zablokowana:( Żyć mi się nie chce...

to z powodu depresji, mam to samo

masz dobrą pracę i super mężczyznę. Zrób kompleksowe badania, zdiagnozuj i lecz, wszystko będzie dobrze.

zdrowy duch, wg mnie jest to toksemia organizmu, której jeśli się nie zapobiega w wiekiem daje o sobie znać, najpierw choćby w taki sposób. Także problem jest fizyczny a nie psychiczny, słaba psychika, depresje są tylko pochodną tego co złego dzieje się w naszym biologicznym organiźmie.

Pracy aktualnie nie mam. Ostatnio pracowałam jedynie w czasie wakacji - rozdawałam Metro i ulotki. Niestety tylko do tego się nadaję. Inni pracodawcy uznaliby mnie za niezbyt kumatą i mało rozgarniętą. Swoje oczywiście robi nieśmiałość. Jestem załamana. Byłam zawsze ambitną osobą, lubiłam się uczyć, dużo czytałam, trochę tworzyłam. A teraz? Idę na uczelnię, odsiedzę tam swoje, a potem wracam i zamykam się w sobie. Faceta mam, ale chyba z nim zerwę, czuję się przy nim jak jakiś kołek :(

nie zrywaj z swoim chlopakiem.Latwiej pokonasz swoj stan umyslu .Idz do lekarza, porob badania i wez leki. Jest to sprawa odwracalna .Gdybys miala guz mozgu , mialabys tez inne objawy , jak brak pamieci, czy koncentracji. Zamiast zalamywac sie biegnij do dobrego lekarza.

Dzień dobry, mam na imię Dorota, jestem dziennikarką. Przygotowuję się do reportażu na temat tymczasowych zaników pamięci i sposobów radzenia sobie z nimi. Czy ktoś z Państwa chciałby się podzielić (incognito), czy problem z brakiem pamięci ustał, i w jaki sposób został rozwiązany? Będę wdzięczna za odpowiedź na maila: salusdorota@gmail.com. Pozdrawiam serdecznie, Dorota