przytrafiło mi się

poznałam cudownego mężczyznę. jest troskliwy, wpatrzony we mnie, bardzo zaangażowany, rozmyśla nad naszym wspólnym życiem. nie jest ideałem, bo jest porywczy, trochę nerwowy, zazdrosny, dostaje szału na moim punkcie. kocha mnie i akceptuje to, że pochodzę z patologicznej i biednej rodziny (ojciec i brat alkoholik). a ja mimo tego ile przeszłam w życiu jestem zwykłą suką i jestem z nim dla jego pieniędzy. wiem, że zrobi dla mnie wszystko. jest przystojny, mądry, kocham go, ale nie na tyle, by być z nim gdy zbiednieje. ja zawsze byłam biedna, wiem, że wtedy jest piekło i nigdy więcej nie chcę tego doświadczać. najgorsze jest planowanie przez niego naszego ślubu- boję się być uwiązana, chcę wciąż być piękna i wolna, wciąż się bawić, czuć na sobie spojrzenia innych mężczyzn, wtedy czuje ze zyje.

uwazacie, ze to normalne? mam swiadomosc, ze nie bede z nim gdy zbiednieje....

ja jeszcze nie byolam przed takim wyborem,ale boje sie masakrycznie ze tez tak bede myslała,,, chodzi mi o to ze znudzi mi sie wciaz ten sam facet/...

a dlaczego wnioskujesz ze zbiednieje? albo masz 18 lat albos durna jak but