sposób na NIEGO.

W październiku On się starał i widać było, że mu się podobam, jednak ja nie odwzajemniałam tego i on zupełnie dał sobie spokój. Teraz z kolei mi się włączyły ciepłe uczucia w stosunku do niego i staram się naprawić to jak się zachowywałam w październiku. On jest w dalszym ciągu miły i zawsze się uśmiecha jak mnie widzi, jednak nic poza tym...zero inicjatywy. Wpadłam na pomysł, że upiekę mu czekoladowe muffinki z malinami. Będzie to jasny dowód że go LUBIĘ , a jednocześnie nie będę musiała wiele mówić. Zastanawiam się tylko czy jedynie w moim przekonaniu to słodkie....Może on uzna, że jestem zdesperowana i potrzebuję psychiatry? A może też w ogóle się nie zorientuje o co chodzi. co uważacie? PS mamy po 20 lat, studiujemy na jednej uczelni.

to nie jest zły pomysł. A nie lepiej żebyś nawiązała z nim rozmowę ? Nie wstydz się. Napewno się opłaci. Ja tak zrobiłam i teraz jestem szczęśliwa kobieta :)

rozmowa + muffinki dobre połączenie.

W jaki sposób w październiku wykazywał inicjatywę?

często rozpoczynał rozmowę jak na siebie wpadaliśmy np w tramwaju, zawsze się rozpromieniał na mój widok, a w końcu, na jakiejś imprezie (w czasie której nie chciał mnie odstępować o krok) wziął ode mnie numer. A mi wtedy inne rzeczy w głowie siedziały,a nie amory... Teraz żałuję. Ostatnio wpadliśmy na siebie na przejściu i to było jak objawienie :D boję się tylko że już za późno . On wydaje się być zupełnie niezainteresowany... A dzisiaj czułam jak mnie wręcz unikał. To znaczy był miły i się uśmiechał, ale 3 sekundy i go nie ma. I mam depresję, bo specjalnie się dzisiaj odwaliłam, a tu takie coś...;) może powinnam dać sobie spokój?

rozmowa mnie przeraża. przecież nie zaczaję się na niego w krzakach i nie powiem: wiesz, jednak mi się podobasz. Mam nadzieję że te muffinki będą subtelną, aczkolwiek w miarę dobitną aluzją, że jest coś na rzeczy;) W końcu nie byle komu się piecze muffinki :D

mary aquarel----? widzisz jaka byłaś głupia...?!

no dobrze, ale z 2 strony wtedy nic do niego nie czułam. Miałam się uszczęśliwić na siłę? Mam nadzieję, że nic nie jest stracone. Jak jest to trudno, ale warto spróbować. Z reguły dostaję to, czego chcę ;););)

jakie mufinki, dawaj flaszkę na stół i jazda. Jeszcze nie wiedziałem, żeby od mufinek komuś się język rozplątał...

A jak wziął numer to zadzwonił?

tak, ale to pokręcone, bo ja byłam akurat bardzo zajęta i słuchałam jednym uchem a wypuszczałam drugim i nie skojarzyłam, że to on. a po chwili rozmowy musiałam kończyć. Na 2 dzień, jak na siebie wpadliśmy nie przyznał się że to on dzwonił, ale jestem pewna na 1000% że to on, bo rozpoznałam od razu ten głos;) powiedziałam tylko : ok . i poszłam. i od tamtej pory zupełnie nic się nie dzieje z jego strony. Naprawdę mu się nie dziwię, bo nie byłam super wobec niego. Do dupy:P

Sorry ale na Jego miejscu skreśliłbym Cię nieodwołalnie. Powód - popieprzenie emocjonalne połączone z nieumiejętnością mówienia o swoich uczuciach - tylko dla masochistów.

umiem mówić o swoich uczuciach, ale uważam, że wyłożenie wszystkich kart na stół na dzień dobry nie jest zbyt dobrym pomysłem.Lepiej pokazać czynami, że zależy. O swoją psychikę też się nie martwię. to, że wcześniej nie byłam zainteresowana a teraz jestem - co w tym dziwnego? lepiej go poznałam,dostrzegłam zalety, których wcześniej nie widziałam. Najgorsze jest jednak to, że oboje mamy naprawdę mało czasu, bo studiujemy kierunek medyczny i tylko wpadamy na siebie ciągle w biegu (mieszkamy 10min od siebie) i nie ma nawet jak zamienić paru słów więcej. Po dłuższym przeanalizowaniu swojego "planu" doszłam do wniosku, że ma on duże szanse na powodzenie;)