Kocham bardzo chlopaka,ale tego zamkniecia nie moge wytrzymac:(

Zaczne od tego,ze wieku 16lat i kilku miesiecy poznalam swojego chlopaka.Teraz mam 18lat i dluzej zyc tak nie umie:/nigdzie nie wychodze tylko do szkoly:/niemam juz przyjaciolek dobrych kumpli to mam kilka z ktorymi utrzymuje kontakt w szkole,jestem w zamknieciu a on mnie nigdzie nie zabiera bo niema kasy.22lata studiuje zaocznie i twierdzi ze ciezko znalesc prace bo jest chory(na cukrzyce) czesto mowi ze po co z nim jestem jak jest chory bez kasy bez pracy a caly czas mam odoratorow zdrowych z praca kasa a jak slysze takie slowa to rania bardzo bo nie o kase chodzi tylko zeby mnie tak w wiezieniu nie trzymal a zostawic tez go nie moge bo wiem ze ma slaba psychike jest wrazliwy

wyjść na spacer czy do jakiejś kawiarni na kawę? Przecież to dużo nie kosztuje. Bez przesady.

A praca może by się dla niego jakaś znalazła, ale jak ktoś od razu wychodzi z założenia, że nic nie znajdzie, bo jest chory to nic dziwnego, że na nic nie ma kasy.

dokladnie,nie mowie na wypasna kolacje np za 300zl albo i wiecej ale raz w miesiacu mogby zabrac mnie do kawiarni na kawe kawalek placka,albo do baru na glupia salatke za 7zl i soczek.Od kolegi dostal prezent na mikolaja fajny a on swojego chlopaka nawet glupiej czekolady za 3zl bo nie liczy sie kwota ale liczy sie pamiec i gest

dostalam od kolegi

cos podobnego w Twoim wieku (lat temu juz kilka :D:D). Od razu Ci mowie ze dlugo to nie potrwa. U mnie bylo 2 lata