Czy wy też tak macie?

W dzisiejszych czasach mamy praktycznie wszystko: komputery, dużo jedzenia, smakołyków, dobry transport, komunikacja, szkoły... itd. Mimo to ludzie są nieszczęśliwi, bo tego nie potrafią docenić. Nie wiedzą jak było kiedyś, gdzie ludzie potrafili się cieszyć z najmniejszych rzeczy i nie mieli takich wygórowanych ambicji niezbędnych do szczęścia jak dziś. Ja tak mam... W sumie mam teoretycznie wszystko do życia co człowiekowi potrzebne np. normalny dom, trochę pieniędzy na przyjemności, dostałam się na dobre studia, ale ciągle chcę więcej i więcej... Mam taki swój ambitny cel życia, który jest jak choroba.. Jest trudny do osiągnięcia i gdybym żyła trochę lat wcześniej nie musiałabym się tym zamartwiać bo ten cel byłby nieosiągalny a ja byłabym szczęśliwa i miała proste życie.. :/

pomagali, teraz czlowiek czlowiekowi wilkiem, zawisc zazdrosc, wyscig szczurow

Czasami chciałabym rzucić to wszystko, założyć rodzinę i żyć sobie w spokoju... Bo teraz robi się ze mnie taka businesswoman :S Jednak z drugiej strony gdybym to rzuciła to rodzina byłaby zawiedziona, ja też pewnie bym żałowała i zastanawiała się do końca życia czy to dobra decyzja.. :/

Zawsze udając się na randkę zaczesuję włosy w rowku na irokeza.

A ja nie mam wiele ale cieszę, że mam chociaż to. Zastanów się co jest dla ciebie prawdziwym priorytetem :)

co studiujesz?

medycyna. Najgłupsze jest to że ludzie mi zazdroszczą, ale tak naprawdę nie wiem do końca czego. Tego że jestem wrakiem człowieka? :(