nie lubie spotkań rodzinnych:( tez tak macie ze wracacie zdolowani?eh

tylko sie nasłuchałam jak to moje cioteczne rodzenstwo wszystko się żeni.. tylko o zareczynach gadaja kto kiedy z kim i jak itp.. rzygać mi sie chciało i tylko czekalam na moment kiedy mnie spytaja a ty Ola kiedy..? tylko że w moim zyciu nie ma takiej osoby chociaz mam 23 lata jestem sama bylam z chlopakiem ktory mnie zdradzał i krzywdził nawet już rodzicom się do niego nie przyznawalam od dawna ale od kilku miesiecy z nim nie jestem ale nie istotne.. poprostu przykro mi i moim rodzicom jak widzialam tez ze jestem sama i tak to wyglada jak by nikt mnie nie chcial a to nie tak po prostu zostalam bardzo skrzywdzona i boje sie teraz ladowac w jakis nowy związek a oni tylko sie chwalili co dostali na swieta od narzeczonych ... a ja siedzialam i się udmiechalam a było mi tak przykro :((

nie przejmuj sie. masz dopiero 23 lata to jeszcze wcale nie tyle zeby sie dolować bo nie masz meza daj spokoj w Twoim wieku to sie powinnas wyszalec jeszcze

tak ale ta rodzina jest ze wsi i u nich taka moda ze juz 23 lata to stara panna.... i oni robią ze mnie jakas ,,inna'' bo co nie pojade tam to zawsze i co masz chlopaka? ja nie nie .. to juz dziwne spojrzenia ale to nie o to chodzi jakos tak mi smutno ze jednak kazdy kogos ma a ja sama eh

u Ciebie w rodzinie przynajmniej rozmawiają, u mnie gdyby nie było wina niktt by z nikim nie rzomawial. Tez mam 23 lata i z nikimn ie jestem, ale z tego powodu nie mam dola, chociaż każdy w tym roku zyczył mi żebym sobie w końcu kogos znalazła. No bez przesady!

wszelkie rodzinne spotkania, jest tak cudownie móc mieć ich wszystkich wokół siebie - 4 pokolenia, ja to średnio młodsze. Dziadkowie snują wspomnienia, raczej te radosne, moje dzieci słuchają seniorów z rozdziawionymi ustami. Moja teściowa to urodzona gawędziarka, mogę słuchać jej opowieści godzinami a ileż śmiechu, radości, moi synowie rechoczą ze śmiechu. Jest cudowna atmosfera zarówno w moim jak i w męża rodzinnym domu.

Rozumiem Cię doskonale. Właśnie wróciłam z kolejnego rodzinnego spotkania i też chcę mi się rzygać od tej ich "sielanki". Wszyscy się chwalą narzeczonymi, zaręczynami itp. a na mnie patrzą z politowaniem. Jest mi przykro jak cholera, ale nie daję tym skurwielom satysfakcji i trzymam fason. Wracam do domu i znowu nie chcę mi się żyć. Też nienawidzę tych rodzinnych spotkań w święta:((

olllcia77 - a upijasz się podczas tych spotkań? Ja doszłam już do takiego stanu, że na sam ich widok mam ochotę wypić denaturat. Najczęściej jednak upijam się winem i śmieję się jak idiotka z tego cyrku. Przyzwyczaiłam się już do roli clowna w mojej rodzinie.

dziewczyny a wyobrazcie sobie co ja przezywam na spotkaniach rodzinnych bo tez faceta nie mam, a wszyscy mlodsi kuzyni kogos maja, albo juz po slubie. A dzis najlepiej wszystkim oznajmilam ze nie dosc ze nie szukam faceta to jakos mi szczegolnie nie zalezy w ogole i ze nie chce miec dzieci. Ich miny bezcenne.

Chciałabym, zobaczyć ich miny:D Nic mnie tak nie cieszy jak celna riposta wymierzona w stronę bandy kretynów wpieprzających sie w cudze życie. Uważam, że pytania typu: czy kogoś mam? są nie na miejscu i świadczą o braku kultury.

ja nie znosilam zyczen ciagle te same co roku odkad rozstalam sie z chlopakiem, ciagle mi zycza milosci/chlopaka/meza/dzieci. Ale teraz kiedy mam 30-tke na karku to juz nawet sie z tego smieje i juz mi to wisi. Dzis jednym z tematow przy stole byla analiza wszystkich moich bylych chlopakow i dochodzenie, z ktorym ewentualnie moglam brac slub, zamiast konczyc zwiazek.