Depresja, perspektywa zawalenia semestru...

Hej. Pisze do was w poważnej sprawie. Otóż chodzi o to, że jestem w ciężkim stanie psychicznym. Mam straszną depresję i fobię społeczną, boję się ludzi, mam napady histerii i dopadla mnie straszna apatia. W tym semestrze mój stan gwaltownie się pogorszyl, no i w efekcie zaniedbalam naukę, praktyki, obecności... Teraz grozi mi niezaliczenie semestru i już chcialam to wszystko rzucić, ale kumpela namawia mnie, zebym walczyla dalej... Czy wg was powinnam wziąć urlop zdrowotny i wyleczyć chorobę ( czeka mnie terapia) czy też lepiej, żebym mimo wszystko zaczela to zdawać (zostalo mi pół roku do końca studiów)?

Jak pol roku do konca studiow to szkoda to przerywac, zwlaszca ze pozniej moze ci sie juz nic chciec wracac na uczelnie. Załatw od razu i powiedz na zawsze uczelni PAPA :d

próbowałas wejść na antydepresanty?

Wlasnie to samo mówią moi bliscy. Zarazem stan mój jest naprawdę ciężki i jestem pozbawiona jakiejkolwiek motywacji. Widze bowiem ile mam tego wszystkiego i wiem, ze nie dam rady :(

Powiem szczerze: przez 6 lat nie podejmowalam żadnego leczenia tej choroby. Nie wierzylam w psychologów, psychiatrów itp. Ale teraz jestem na krawędzi...

Ostatni semestr ? No prosze cie. Posluchaj kogos kto porzucil studia (czyli mnie) i mowi ci prawde -ze pozniej cholernie nie chce sie wrócic. Lepiej odbębnic od razu. Sam fakt ze o to pytasz swiadczy o tym ze jakąś tam motywację masz. Zresztą nie ma lepszej motywacji niz swięty spokoj. Zrobisz co masz zrobic i koniec, finito, pełen ludz i bedziesz patrzyc tylko jak inni sie stresuja studiami.

Najchetniej bym się zabila, bo depresja zabrala mi wszystko...

niech ci dadzą jakieś ssri i będzie ok.

laki z grupy SSRI na pewno ci pomogą.

Ale nie wiem, czy mam realne szanse to zaliczyć? A jeśli podejmę trud i się nie uda?

Leki da mi dopiero psychiatra...

Generalnie to chodzi o to, że ja nienawidzę tych studiów, źle wybralam kierunek, z ludźmi oczywiście też fatalnie mi idzie, ale do tej pory z nauką sobie radzilam i zdawalam wszystko jak nalezy. Teraz niestety coś się ze mną stalo i nie umiem dalej w to brnąć...

słuchaj pana do kuzwy ( charakterystyczny zwrot :P) i walcz początek roku, kolejek nie ma, psychiatra bez skierowania cię przyjmie. Leki zacznądziałac po około 2-3 tygodniach. Albo sie uda albo nie - i wtedy i tak czeka cie to samo co by cie czekało jakbys sie dzis poddała ( zawalenie semestru)

Ale jak wezmę urlop, to nie będe musiala płacić za powtarzanie semestru, a ja już nie chcę tam wracać... :(

bierz urlop wrocic za rok zaden problem

A może spróbuj http://zielnik.herbs2000.com/ziola/dziurawiec.htm

No dobra, ale czy to dobrze poddawać się bez walki? Mam pół roku do obrony pracy licencjackiej, potem mogłabym wyjechać do innego miasta, gdzie mogłabym w końcu rozpocząć wymarzone studia magisterskie, gdzie mieszkają moi przyjaciele, ale zarazem nie wiem, czy sobie poradzę...

Gdy powiedziałam swojemu partnerowi, że prawdopodobnie mam depresję, zlekceważył to i stwierdził, że sobie wymyślam bo nic nie robię. Obwiniałam się o wszystko i czułam się bezwartościowa. Robiłam co muszę i nic więcej. Czasem nie dawałam rady i musiałam uśmierzyć jakoś ból więc piłam. Codziennie. Wiedziałam ze muszę coś z tym zrobić. Postanowiłam zdecydować się na opcje w którą wcześniej raczej nie wierzyłam- zwróciłam się o rytuał oczyszczenia aury na stronie http://moc-energii.pl . Od tego czasu me życie zmieniło się na lepsze. Przestałam pić i zajęłam się swoim życiem, robię po prostu wszystko, aby iść do przodu i żeby było lepiej. Póki co daję radę, mam nadzieję że będzie tak dalej.