pilnuje dzieci, bo za duzo kasy wlozyl w ich wychowanie?

Tak mowi moj znajomy, zupelnie na serio. Ma kase, wiec dzieci mają to co najlepsze (często tez to, co niepotrzebne). Nie wolno im nigdzie wyjsc, pobawic sie z dziecmi z sasiedztwa. Dzieci te mają 6 i 9 lat. Nic im nie wolno. Teraz w mroz moga wyjsc w poludnie na 15 minut, ale nie wolno im dotykac sniegu. nie wolno im wchodzic na drzewa, przechodzic samemu przez ulice. Są non stop chore - bo, paradoksalnie, aby nie zmarzly i sie nie przeziebily - sa w domu przegrzewane (25-30 stopni) a poza nim tez ubrane jak na narty lub syberie. Kiedy go pytam, jak to jest, mowi, że zbyt duzo w nie wlozyl kasy, ze to inwestycja - maja życ dlugo i na starosc sie nim zaopiekoac. Nie mogą chorować - wtedy ojcu nie jest smutno, ze dzieciak cierpi, ale ze musi organizowac opieke (oboje rodzice pracują). Niby ich kocha, ale wychowuje jak pieski. Co ciekawe - matka ma podobne podjecie, choc troche bardziej uczuciowe. Oboje oni pogardzają "biedotą", dziecmi, ktore brudne i szczesliwe ganiają po parkach, krzakach itp. Ich dzieciom nie wolno sie kolegowac z biedakami. Co o tym myslicie? Ja sama nie mam dzieci i nie wiem, czy to normalne. Pochodze tez z patologicznej rodziny, nie mam skad czerpac wzorcow.