rozterki... co zrobić??czy uczucia mogą się jeszcze pojawić?

Na początek pokrótce opisze swoją historię. Otóż od 3 miesięcy jestem z pewnym facetem, poznałam go po 4 miesiącach po zakończeniu poprzedniego związku. ( związek krótki acz intensywny, okazało się, ze bez przyszłości ) wcześniej kilka lat byłam sama. To tak tytułem wstępu. Z obecnym facetem na początku wszystko było fajnie, Aczkolwiek nie było takiego wow!!!! Może to z racji tego że jesteśmy po 30.. Ponieważ nie mieszkamy w jednym mieście szybko zaczęliśmy się spotykać w domu, on zostawał na weekendy. Było fajnie! On dość wcześnie stwierdził, że się zakochał..że kocha mnie.. no dla mnie to trochę za wcześnie, ale ludzie różnie reagują ,.Po prawie 2 miesiącach cos zaczęło mi nie pasowaćzrobiło mi się w tym związku duszno, i straciłam chęci na sprawy łóżkowe( a w łóżku było przyjemnie, dodać muszę jeszcze , ze ja jakoś nie mam wielkich potrzeb w tym temacie i tak jak wspomniałam parę lat temu wiodłam żywot singla i jakoś seks do szczęścia nie był mi potrzebny, poza tym dodam ze jestem katoliczką i zasady KK są dla mnie dość istotne, ale wielce moherowa nie jestem:D) . Uważam , że wszystko potoczyło się za szybko.Nie czuję tego czegoś,na pewno go nie kocham, lubię go , ale boję się , że nie będę potrafiła wykrzesać z siebie głębszych uczuć. Aczkolwiek czasem ma przebłyski ciepłych uczuć do niego,przebłyski bardzo krótkie ale są.A może myślę wtedy racjonalnie- o bo juz czas się związać, a ze on jest ok to moze jednak w to wejsc?)W ogóle ostatnio jechałam do niego z zamiarem zakończenia sprawy- fakt dla mnie było by to najłatwiejsze rozwiązanieale trafiła kosa na kamień. On powiedział, ze tak łatwo się nie podda, że szkoda tego co było na początku , że powinnam dać sobie trochę czasu bo widocznie więcej go potrzebuje, ze może o swoich uczuciach mówił na wyrost , ze było to zauroczenie a teraz przeszło to w takie stabilniejsze uczucie i poprosił , żebym dała nam szanse, przystałam na to . A jaki z niego facet : jest dla mnie dobry, dba o mnie,szanuje mnie;,jest dobrym i lubianym człowiekiem, zaakceptowali go moi znajomi i rodzina.,Zależy mu na mnie, mamy podobne zainteresowania, podobne wizje przyszłości. Wszystko jest na miejscu a mi czegoś brakujenie wiem co zrobić?? Czy czekać na jakiś poryw serca?? Czy chemia , ktora wyparowała może powrocic?????????? Czy pozwolić sprawom toczyć się własnym torem? Tak się ostatnimi czasy nastawiłam na nie, ze złapałam się na tym że unikam jego dotyku , żeby czasem nie poczuć że jest przyjemnieRozmawiałam z przyjaciółkami i jedna twierdzi , że jeśli po 3 miesiącach nie czuję ze to jest to, to to nie jest to, druga radzi poczekać, a ja nie wiem mam tez bardzo dobrego kumpla z którym spotykam się prawie codziennie na plotkach i on tez twierdzi , ze jeśli czułby jakieś wątpliwości to zostawiłby człowieka bo tak jest łatwiej, z resztą do tej pory zawsze tak robil A ja od paru dni myślę i myślę i mam rozterki jak nastolatkamoże Wy mi coś doradzicie? Bo to moje wieczne „NIE WIEM mnie doprowadzi do szału!! Wczoraj były walentynki i ....facet zrobił mi niespodziankę, przyjechal z kwiatami i prezentem. fakt było to bardzo miłe ale nie ucieszyło mnie to tak jak powinno!!! wręcz byłam w duchu zła , ze nic nie wiedziałam, bo nastawiłabym się na wizytę. posiedzieliśmy pogadaliśmy a ja co chwilkę zerkałam na zegarek bo miał się zacząc film... który chciałam oglądnąc leżąc sobie w łóżku ... sama. na pożegnanie przytulił mnie a ja stałam jak ten kołek!!!! więc spytał czy aż tak się zablokowałam na niego, ze nawet nie odwzajemniam takich zwyczajnych gestów? i coz miałam mu powiedzieć??( w ogole wkurzają mnie takie pytania typu , cieszysz się że przyjechałem, podoba Ci się to i tamto- bo co powiedzieć jak nie cieszysz się do końca????))) powiedziałam , ze nie wiem, że jedyne co wiem to to , że na siłe nic sie zrobic nie da i ze poki co wciąż wiem tyle , że nic nie wie,m. i oczywiście mam wyrzuty sumienia, ze nie cieszyłam się należycie, ze go nei przytuliłam, i że byłam taka oschła. na jego miejscu dawno zostawiłabym siebie... Z jednej strony jest mi go żal , że on taki dobry tak się stara, a ja jestem tak negatywnie nastawiona...a z drugiej strony meczę się z tą sytuacją Dodam jeszcze ze mam kumpla , przyjaciela ,z ktorym znam się prawqie 20 lat!, codzienie gadamy, prawie codziennie się widzimy, i jak się widzimy to potem tez potrafimy dlugo gadac przez telefon, czasem wolę pogadac z kumplem niż z wlasnym facetem. no to się wygadałam! i bardzo licze na jakieś rady

Dziewczyno daj sobie spokój! nic na siłe skoro tkaie uczucia masz w walentynki to chyba musisz sobie odpuścić ! Nie ran tego faceta daj mu odejśc!!!! to zwykłe wspolczucie i żal daj spokoj temu reszta sama przyjdzie to choroba dlugo byłas sama chcialas miec na chwile kogos i znowu chcez byc sama rozumiem ciebie jego nei kochasz... inie gryź się tym !!!!

Też jestem po 30 i podobną historię (z podobną genezą). Ja zakończyłam ten związek...Jest mi dużo lżej, bo nie oszukuję i jego i siebie. Ale nie było mi łatwo podjąć decyzję. Przepłakałam wiele dni rozmyślając. Ale nie żałuję.

Niestety albo stety szala przechyla się na tą stronę , która mówi mi żeby to zakończyć. On stwierdził, że zakończenie sprawy to pojscie na łatwiznę,ze powinno się powalczyc etc. Ze lepiej spróbować i jak nie wyjdzie to przynajmniej nie będzie rozterek typu a moze jednak nie trzeba było się tak szybko poddawać. Trochę racji w tym jest ale ... czy to jest sluszna droga? Ju nie wspomnę co będzie w domu!!! oczywiscie ja będę ta zła - bo taki fajny chlopak itd. juz mi mowia ze z miloscia nie ma hop siup ze to pozniej przychodzi... ale... z pustego i Salomon nie naleje. Osobiscie nie znam nikogo takiego, ktory kims się zauroczyl , nagle pojawily się do tego kogos kumpelskie uczucia i potem znow przyszlo jakies bum! no i ta przyslowiowa chemia!! uwazacie ze to juz nie przyjdzie?? w sumie to ja nawet nie mam checi go np poalowac....czasami zastanawiam się czy ze mną wszytsko ok?

"skoro tkaie uczucia masz w walentynki to chyba musisz sobie odpuścić ! Nie ran tego faceta daj mu odejśc!!!!" nooo ja dalabym mu odejsc ale tu sytuacja jest inna i on stwierdzil , ze bedzie walczyl do konca! i on mi nie da łatwo odejsc...

płatki z mlekiem - a jak on przyjął Twoją decyzję??

no kur... mam wenę:)))

Sorex, nie znam Cię ale z tego co piszesz to jesteś wartościową kobietą - zostaw tego faceta - on nie będzie się łudzić ,że coś będzie a Tobie będzie lżej na duchu , nie na sensu brnąć w taki związek bez chemii , miłości , nie możesz stworzyć związku na tym " że może będzie lepiej , że pojawi się uczucie - jeśli tego nie czujesz teraz po 3 miesiącach znajomości to odpuść sobie. I zakończ to jak najszybciej bo co się męczyć.Wiem ,że to nie łatwe ale powiedz ,że koniec i już. Jak piszesz masz kilka lat po 30 więc na poznanie faceta i założenie rodziny masz jeszcze kilka lat - dobra rada nie dopadaj w desperację. Ps. Fajnie ,że masz takiego przyjaciela - też bym chciała takiego kumpla ;-) ZAKOŃCZ ten związek bez przyszłości. Będę z uwagą śledził opinie innych użytkowników o tym wątku . Pozdrawiam Mantusia 82

mantusia82 a jak zakończę związek i nagle mi coś "piknie" i będę żałować? i potem będę pisać do radia jak moj pewny znajomy, żeby puscili jakąś piosenkę dla ex zeby wróciła ? :)

Sorex - nigdy do końca nie jest się pewnym , - ale może lepiej się rozstać i wtedy poznasz kogoś nowego a może wtedy poczujesz że jednak Ci tego faceta brakuje i będziesz próbowała "chodzić do tej samej rzeki po raz drugi" ale ja bym zakończyła i żyła wg.swojego trybu życia,bez presji problemów itd. Poza tym jak Ci jak to piszesz coś"piknie" to takię zycie człowiek uczy się na błędach. Głowa do góry - zawsze będziesz miała pewnie oparcie w swoim przyjacielu.

taaa i sie skończy na tym , że będziemy jako babcia i dziadek jezdzic razem do Ciechocinka:)) Mantusia - radę Twoją już znam , zobaczymy czy ktoś jeszcze coś napisze, zeby mi rozjaśnić w głowie cos

Sorex - jak uporasz się z tymi dylematami czy zostać i sie męczyć w tym związku czy go zakończysz to napisz. Pozdrawiam

No właśnie u mnie nie było przekonywania mnie do kolejnej próby. Tak mu zależało a nie podjął żadnej dyskusji. Tylko rozpacz. To w sumie też mi dało argument potwierdzający słuszność mojej decyzji.

Tu próba niby jest....ale ja zmian u siebie nie widzę?? Może z niego lepszy materiał na dobrego kumpla niż na faceta.... dziwne to wszystko jest

dziwne to wszystko jest i nie wiem co zrobic.

No i dokonało się....już po wszystkim... I to on doszedł do wniosku, że nie może mnie do niczego zmusić , że też się męczy i ja się męcze i dlatego lepiej będzie sie rozstać mimo tego , że jemu zależy na mnie ależ się podle czuje :(((((((((

Zobaczysz teraz cierpisz ale za kilka dni poczujesz się dobrze i życie znów nabierze kolorytu.

nabierze albo nie:(poki co jest beznadziejnie