Anoreksja dziecięca

Proszę serdecznie o pomoc. Mój syn (5,2 lata) jest totalnym nijadkiem, jest bardzo chudy, może nic nie jeść całymi dniami i ta sytuacja trwa już długo (ok. 2 lat). Wyniki krwi, moczu ma w normie. Myślę, że ma anoreksję dziecięcą (dużo na to wskazuje), obecnie szukam dla niego psychologa/psychiatry. Póki co proszę o odpowiedź, jak moge mu pomóc,w co się z nim bawić, czym go zainteresować, żeby nie czuł się odtrącony (ma o 2,5 roku młodszego brata). Jak mogę z nim spędzać czas?

No proszę, podpowiedzcie coś!

a co na to wskazuje? bo wiesz ja też byłam bardzo chudym dzieckiem i w zasadzie mogłam nie jeść nic poza słodyczami, ale energii miałam za 5 i nie przypominam sobie, żebym miała jakieś problemy psychiczne ;) raczej bawiło mnie, jak a mną wszyscy z jedzeniem latali i chyba jadłabym więcej, gdyby to nie było priorytetową sprawą w domu..

Wskazuje na to totalny brak łaknienia, niechęć do jedzenia. Mówi np. ja kiedyś lubiłem spagetti, teraz już nie chcę (to przykład). Wiem, ze dużo w tym naszej winy, dlatego pytam, jak mogę z NIM spędzać czas, by nie czuł się mniej ważny od swego brata

Też mogłabym nie jeść w tym wieku ale nic nie pomagało tak jak długi spacer a po nim danie które lubię. Może spróbuj najprostszych sposobów? Jest zimno, niech mały wylata się, zmarznie, a potem zaserwuj mu aromatyczne, gorące spaghetti. Może niech sobie wcześniej wybierze makaron w sklepie, może żywy krzaczek bazylii do urwania listków na przyprawę? Pięciolatek mógłby też pomóc w gotowaniu. Może udawajcie że robicie danie dla jego najlepszego przyjaciela (np wymyślonego), żeby mówił ci jak chciałby je przyrządzić (np z jakimi dodatkami) aby smakowało najlepiej na świecie?

jak juz coś to bardziej jadłowstret a nie anoreksja..Autorko zapozja sie z definicją co to anoreksja a dojdziesz do wniosku ze mialas na mysli jadlowstret

Czytałam i o jadłowstręcie, i o dziecięcej anorekscji, więc pojęcia rozróżniam. Szkoda mi po prostu dziecka, wymyślam różne sposoby, ani prośbą, ani groźbą. Boję się, ze się zagłodzi.

podnosze ten temat .....bardzo mi zalezy autorko zebys napisała czy masz jakąs poprawę z dzieckiem....czy cos pomogło itd...mam ten sam problem od wrzesnia moj 6 letni syn odmawia całkowicie jedzenia....

podnosze proszę....

powiem ja np przykładzie młodszej o 15 lat siostry i matki dwójki dzieci z taką różnicą wieku. Jako siostra brata wspominam zawsze jako osobę,która szybko wyprowadziła się z domu,właściwie mi obcą,nigdy nie mieliśmy dobrego kontaktu, nawet teraz , kontakt jest taki zawsze przypadkowy, chłodny. Zawsze mówiłam,że nigdy nie zrobiłabym tego swojemu dziecku ,żeby miało brata/siostre z taką róznicą wieku,no ale stało się inaczej. Między moimi dziewczynami jest prawie16 lat róznicy i powiem,Ci,ze starsza za młodszą przepada ,opiekuje się,widać,że się kochaja,wiec to chyba zależy od wychowania. A mała też wpatrzona w siostrę jak w obrazek. Tylko , że my my ze starszą duzo rozmawialiśmy na ten temat i radziłabym nie mówić coś w stylu " dla Ciebie nic sie nie zmieni,"bo zmieni się wszystko ! POWODZENIA I SZCZĘŚLIWEGO ROZWIAZANIA:)

Sorki,pomyliłam tematy :D

podniosę jeszcze ....może ktos ma jakie rady...