ambiwalencja

dlaczego krzywdzimy najbardziej tych ktorych najmocniej kochamy

bo przychodzi nam to najłatwiej. mamy wobec nich największe zaufanie i czujemy się otwarcie. nie krępujesz się przy takiej osobie i pokazuje swoje prawdziwe ja. moje pijackie domysły

Bo tych, których najbardziej kochamy rani więcej rzeczy niż zwykłego znajomego.

hmm prawdziwe ja to zludzenie. bo chyba czesto cos nami kieruje, jakies problemy itd. to nie jest tak ze kazdy rodzi sie wstretnym czlowiekiem. oj a pozniej zalujemy ze krzywdzimy. zalujemy im bardziej kochamy tym bardziej zalujemy. a co ma zrobic ofiara? wybaczac? czekac? jesli ten ktos sie stara ale gdzies cos w nim siedzi i go meczy i meczy i wyzywa sie na najblizszej osobie

każdemu zdarza się jakaś kłótnia, ostre niepotrzebne słowa. jeśli jednak takie coś notorycznie się powtarza to :O

macica. ano ale jaki to ma sens. ranimy a pozniej zalujemy i znow ranimy i tak non stop ten sam scenariusz. im bardziej zranisz tym bardziej zalujesz i mowisz sobie ze to ostatni raz, a pozniej znow to samo i znow sobie powtarzasz. a myslisz ze jesli ktos tak robi ale pozniej zaluj i to bardzo zaluje myslisz ze to jest szacunek do tej drugiej osoby? mi sie wydaje ze tak. sa tavy ktorzy swiadomie rania i wiedza ze robia zle ale momo tego powiedza to cos i nie zaluja. a ta osoba ktora nie wytrzymala i cos zrobila ale za moment strasznie zaluje myslisz ze to jest szacunek? mozna to cos nazwac szacunkiem. szanuje bo bardzo zaluje. nie robie tego specjalnie. czy raczej nie ma znaczenia czy zaluje czy nie i do jednego worka obu wrzucic