nie rozumiem jej

najpierw "korzystaja z zycia" i "bawia sie" a potem chca byc traktowane jak ksiezniczki. spotykam (a raczej chyba spotykalem) sie z jedna taka, ma do mnie pretensje, ze traktuje ja zwyczajnie i okazuje malo czulosci podczas seksu. sama lekko podchodzila zawsze do spraw zwiazanych z seksem sama mi to mowila, miala jakies nic nie znaczace przygody (jej slowa), a do mnie ma pretensje, ze jak sie kochamy to ma wrazenie, ze nie czuje sie wyjatkowa i doceniana, tak jakbym kochal sie z byle kim. nie rozumiem tego, nagle jakies oczekiwania? skad? w zyciu codziennym zawsze ja wspieram, dogadujemy sie, poswiecamy sobie czas, akceptujemy sie, dobrze czujemy w swoim towarzystwie, niby wszystko gra. tylko po seksie ona zawsze predzej czy pozniej mowi, ze nie traktuje jej wyjatkowo, tak jakby to byla tylko czynnosc do wykonania i nic wiecej, a sama ma takie podejscie do wszystkiego przeciez. tak jakby ode mnie oczekiwala wiecej niz od siebie. przez to wszystko sie zaczyna sypac, zaczalem unikac seksu z nia, a to ja jeszcze tylko bardziej drazni (gdzie tu logika?). mam wrazenie ze ma do spraw czulosci zupelnie inne podejscie ode mnie, przyznaje mi sie, ze kreca ja inni, a ja mam zapewniac ja o tym jaka jest wspaniala i okazywac czulosc podczas seksu. chore to jest, czy mi sie wydaje? przesadzam?

w ogole dochodze do wniosku, ze jej nie ufam. twierdzi, ze mnie nigdy nie zdradzi, ale jednoczesnie mowi, ze jesli ja bede chcial to mozemy poszukac kogos jeszcze... i ok, poki co w zasadzie nie dala mi powodu zebym sie zastanawial nad jej wiernoscia, ale gdzie w tym jest miejsce na czulosc i oddanie, ktorego ona oczekuje ode mnie? bez sensu