chyba się zakochałam

KURDE, coś strasznego :O

usunęli Ci temat... No ale dlaczego nigdy nie chciałaś sie zakochać ? ze strachu brzed odrzuceniem ???

Ja też choojnia na maksa narobił mi nadziei, a teraz mnie nie chce :(

tak ze strachu przed odrzuceniem i strachu przed tym że będę od kogoś w pewien sposób zależna :(

no i zakochałam się w kimś kto nie wierzy w miłość

Nie wiąż się z nim to Cię nie odrzuci, ani nie będziesz zależna...

chcę ale nie mogę kurwa jednak to prawda, że uczucie wszytko komplikuje

Kogo to imbetzylu opchodzi?:O

Jest się czego bać ja właśnie jestem bo wielkiej miłości i stało się to, jestem odrzucony... nic przyjemnego. Ale nie żałuję tych cudownych dwóch lat. Ale od początku z nieodwzajemnioną miłością nie miałem doczynienia. Chyba jednak lepiej jest się przekonać o tym od razu niż po pewnym czasie...

Echh i tak moja historia jest najbardziej żałosna... ale mnie to wszystko dziś boli :(

spierdalaj jak cię to nie obchodzi to znajdź sobie inny temat, a zresztą mam cię w dupie.

amber opowiadaj... ;)

zawsze myślałam, że miłość to jakaś wielka euforia ale mi jest jakoś tak smutno :O a zupełnie nie mam ku temu powodu bo on ani mnie nie olewa ani nie jest dla mnie jakiś nieprzyjemny, wręcz przeciwnie...

w sumie to problemem jest to że ja nie wiem jak on mnie traktuje :O przejebane.

Po jednym zdaniu jusz chtzesz do doopy no uadnie roochawitzo.

Ech... poznałam faceta, mój ideał, wiem brzmi banalnie. Ale jest naprawdę nietypowym człowiekiem. Nigdy nikogo podobnego nie spotkałam. Byłam zawsze zimna, więc traktowałam go z początku bardzo lekko - on o mnie zabiegał - nawet się z nim przespałam, chemia niesamowita. A potem powolutku się wycofał. Zwiał po prostu. A ja za nim WARIUJĘ. Szaleję. Uwielbiam w nim absolutnie wszystko :( czuję się jakby mi serce wyrwano. A znamy się zaledwie hmm 4 miesiące?

Zaraz ktoś napisze, że to przez to, że się szybko dałam. Ale nie wierzę, że to przez to, bo wiem że on był w związkach które nawet od łóżka się zaczęły.

No to chyba niezły amant, takiii... filmowy. No cóż padłaś jego ofiarą. przykre bardzo.

Po 4 miesiontzach jusz mu doopy dauaś roochowitzo to niedziwne że spiertolił rain.

No właśnie sama nie wiem. Z tego co słyszałam był w poważnych związkach, poza tym facet jest cholernie uczuciowy. I aż dziwne jest to wszystko co się wydarzyło. Ciągle szukam winy w sobie :(

Dałam mu o wiele wcześniej niż po 4 miesiącach :p wątpię, że to przez to, bo jakoś inna mu dała na pierwszej randce po czym był z nią 4 lata.

Jeśli zwiał i się nie odzywa... to chyba jednoznaczne. No nic po prostu kolejna duszyczka będzie dzisiaj tęsknić i wpadać w smutek. Musisz się trzymać mocno, czas będzie działał na Twoją korzyść. Najważniejsze żebyś poznała kogoś wartościowego szybko, wtedy powinno być Ci łatwiej... smutno mi bo wiem co przezywasz w pewnym sensie.

Nie no odzywa się. Ale coraz bardziej sporadycznie i tak bez ikry. Po prostu czuję, że nic z tego. Jestem tego pewna. Nie chcę nikogo poznawać. Chcę sama się uporać ze sobą, i zaprzyjaźnić z samotnością...

Zroochau zaliczone nastempna.

Wiem, miałem na myśli za jaaaakiś czas. Teraz trzeba przeboleć to powil, wiem jak jest ciężko

Fan IAMX widzę :D też lubię. Chociaż teraz jestem w takim stanie, że po prostu nie mogę słuchać muzyki...

Kuźwa a najgorsze jest to, ile z nim przesłuchałam mojej ukochanej muzyki. I teraz nie mogę jej słuchać sama, za bardzo mi się kojarzy, i to tnie jak nóż... auaaa...

Hah a ja dokładnie tego słucham co ona, na nic innego nie mam ochoty, w jakimś sensie mnie to dobija ale na nic innego nie mam ochoty. A muzyka dla mnie jest bardzo ważnym elementem w życiu. Taaak fan IAMX :D

Ja byłam z kimś pół roku, uzależnienie od siebie maksymalne. Gdy się widywaliśmy, wciąż nie mogliśmy się sobą nacieszyć. Gdy nie widywaliśmy, całe noce przed komputerem i rozmowy o wszystkim, podczas których ja, 25latka - śmiałam się, płakałam, obgryzałam kostki ze strachu, stresu, było dosłownie wszystko. Ideał pod względem wizualnym, do tego zadziorny, złośliwy i czuły, najczulszy dla mnie. Romantyk, muzyk, po przejściach. Myślałam, że umrę, gdy pewnego dnia jakby nigdy nic wyciągnął mnie na spacer do parku, pogadał, dał buzi w policzek i przestał się odzywać. Beczałam, chodziłam struta, schudłam 7 kg, czułam się jak zero, opuszczona i odepchnięta. Skończyło się w lipcu, on przypomniał sobie o mnie w grudniu, dzień przed sylwestrem. Napisał, że tęskni, że brakuje mu rozmów ze mną, że mnie podziwia i docenia teraz. Poryczałam się i na nowo odkryłam te wszystkie uczucia, jakie mi towarzyszyły przy nim.

I wiecie co?