nienawidze siebie

w zasadzie nie wiem dlaczego to pisze, ale od lat mam problem sama ze sobą. nie potrafie się zaakceptować, patrzeć w lustro, ciagle widze nowe kompleksy, że tutaj jakas żyłka tam czerwona kropka. Nawet nie potrafie się spokojnie pomalować bo od razu chce mi się płakać, kazde lustro to mój najwiekszy wróg. myślałam ze może kiedy znajde kogoś, swoja drugą połówke to że może to sie zmieni, niestety mam chłopaka ponad rok i tylko potrafie obciążyc i jego moimi problemami zamiast sie ich pozbyć. Nie potrafie docenić tego co mam, pomimo ze tancze od ponad 10 lat, jestem teoretycznie (dla wszystkich poza mną) szczupla i wysportowana to ja tego nie widze. jak mam sobie poradzić z tą cholerną, niszcząca mnie i moje zycie wewnętrzna neinawiścią ?

zmnien myślenie, zamiast myslec ale mi dzisiaj duzy pryszcz wyskoczyl, wyglądam beznadziejnie, to mozesz pomyslec ale mam ładny usmiech i usmiechnac sie do siebie, jestem piękna..:)jak tak bedziesz sobie czesto powtarzac to w końcu sie tak poczujesz:)

do psychologa. to niesamowite, jak to, co w naszej głowie się lęgnie, potrafi nas samych niszczyć....

tylko, ze moi rodzice nie traktują tego jako problem, słysze tylko, ze przesadzam.. to nie jest takie latwe poradzic sobie z tym, nie raz próbowalam zwrócic uwage na to ze moze cos mam ładnego ale widze tylko wady :((

no bo to trudne tak przestawic myślenie....ale trzeba robic to regularnie i nawet jeśli przychodza złe mysli to strac sie je odpychac i zastepować pozytywnymi...możesz sobie wypisać swoje atuty na kartce i wracac do tych zapiskow...od czasu do czasu jak masz doła...nie od razu Rzym zbudowano...cierpliwości...wydaje mi sie że dążysz do idealu...sama też tak czesto mam ale to błedne kolo...nikt nie jest idealny...czasem kluczem do szcześcia jest akceptacja rzeczy ktorych nie mozemy zmienic...a to co mozemy zmienic to trzeba szukac sposobow żeby bylo lepiej:P:)

a ja bym chciał cię osbiście zobaczyć i "wybić" ci z głowy te wszystkie kompleksy... :-)

Przestań się koncentrować wyłącznie na własnej fizyczności, proste. Naprawdę uważasz, że najważniejsza w życiu jest piękna twarz?

Nie idź do psychologa bo Ci wodę z mózgu zrobi albo coś wmówi i wynajdzie zaraz jakąś chorobę psychiczną -.- lepiej się jakoś samemu z tym uporać albo z pomocą najbliższej osoby ...

Wyszukujesz problemów na siłę, bo wtedy czujesz się "normalnie". Miałam to samo. Zawsze się znajdzie powód, żeby się do siebie doczepić. To nic, że jestem zdrowa, ładna, zgrabna, że wychodzę na ulicę a tu dziewczyna bez oka, kolejna otyła, następna brzydka jak noc. Każda jest lepsza, bo ja w sobie i tak znajdę tysiące wad, żeby się zgnębić. Tylko tak czuję się "normalnie". Cóż, praca nad sobą, budowanie pewności siebie na tym jak dobrze widzę siebie i odbieram, a nie tym co mówią inni. Trzeba tylko chcieć. Grunt, żebyś zrozumiała, że nie postrzegasz siebie obiektywnie, taką jaka na prawdę jesteśm tylko masz okropnie skrzywiony obraz i odbieranie tego jak wyglądasz.