UCIEC ALE DOKĄD?

Ucieknę. Daleko. Nie wiem gdzie. Bylebym mogła z dala stąd rozpocząć nowe życie. Ucieknę od NIEGO. Bo rodzinę mam gdzieś. Nie zraniłabym tym nikogo.

wyrwać się z domu i uciec jak najdalej.... Ale w Polsce. Nic mnie nie trzyma. Dziecko już jest dorosłe.

Wybierz się na włóczęgę - odpoczniesz od codzienności :) U mnie to działa.

nie chcę na włóczęgę.... Chcę na zawsze....

Małymi krokami - może się okazać po tygodniu, że samotność Ci nie służy.

Ucieczka w niczym nie pomoże... Zawsze będziesz za kimś tęsknić... a wtedy bedzie jeszcze gorzej.

Ameryka Południowa, Ekwador... oprócz Brazylii hiszpański

nie będę tęskniła.... Jestem wypalona....

LOMU wielkie brawa

Urlop nadchodzi - wybierz się gdzieś sama, to będziesz wiedziała, czy rzeczywiście chcesz uciec, czy tylko potrzebowałaś odpoczynku. Ja tak robię, kiedy tylko mam kilka dni wolnych.

Za co brawa?

Lomu a skąd jesteś ?

dzięki Lomu, może masz rację....

Z Warszawy.

daleko ode mnie więc nie mamy możliwości powłóczyć się razem

Ja mieszkam ok. 70km pod Warszawą. Teoretycznie w okolicy mojego miasta są miejsca, gdzie możnaby sie wybrać na jakąś wędrówkę, ale nie ma w nich takiego charakteru jak np na Mazurach

Lubię swoje wędrówki głównie dlatego, że są samotne - to taka ucieczka od codzienności, od pracy, znajomych rodziny. Czas kiedy jestem sam, bez żadnych obowiązków, ograniczeń itd. Totalna wolność :) Za dwa, trzy lata mam zamiar okrążyć Polskę piechotą. Potrzebuję n to ok 3 miesiące.

witam SZZ

Najlepiej uciec w alkohol und gry! Reszta niech tyra na rentę nałogowca chorego!

ja wolałbym na początku trenować włóczęgostwo w towarzystwie .co dwie głowy to nie jedna. brak doświadczenia i wiedzy która dopiero zdobywam

witam SUPER WŁÓCZĘGO Co do wędrówki w samotności - u mnie sprawdza się kiedy muszę podjąć jakąś decyzję w swoim życiu, przemyśleć jakieś sprawy. Brak towarzystwa ludzi zdecydowanie mi służy, jednak nigdy nie zrezygnowałabym z ukochanego kompana jakim jest mój pies. Dla mnie jest to nie tylko najlepszy przyjaciel, ale też podstawa bezpieczeństwa w wędrówce - jako młoda dziewczyna spacerująca samotnie byłabym narażona na zaczepki ludzi (często pijaków czy bezdomnych) napotkanych po drodze, troche bałabym się też sfor dzikich psów, które są wrogo nastawione i mogłyby mi zrobić krzywdę. Z moim czworonogiem czuje sie bezpiecznie

nasunęłaś mi ideę .pomyślę o dobrym psie

oglądałaś już film? na pewno nie:(

a ja teraz oglądam to http://www.youtube.com/watch?v=iO7t4QwnNeg&feature=player_embedded#!

szz Jak długie wędrówki praktykujesz?

wybierając psa, kieruj się tym, że nie każdy będzie w stanie dotrzymać ci kroku. Mniejsze psy przeważnie szybko się męczą i wolą kanapowy tryb życia (oczywiście z wyjątkami). No i pielęgnacja nie moze być wymagająca. Lomu, zwykle nie mam zbyt wiele czasu więc to niestety przekłada się na długość trasy. Jeśli mam jeden wolny dzień, staram się go wykorzystać już od świtu. Jednak kiedy tylko jest okazja biorę namiot i na kilka dni potraifię zniknąć. Minus jest taki, że w naszym województwie trudno jest przejść większy kawałek drogi bez napotykania na miasta i wsie, a ja właśnie od tego próbuje uciec. Staram się wybierać łąki, ale bywa tak, że i one są czyjąś własnością i rozbijanie tam namiotu może skończyć się przegonieniem przez właściciela

A ja mam bardzo miłe doświadczenia z ludźmi, których napotykam. Kiedyś rozłożyłem się na nocleg na jakiejś polance i przyszła starsza para, zapytali, co tu robię, wytłumaczyłem im, a oni zaproponowali, żebym się bliżej domu rozbił :) A, za parę minut pani przyniosła mi herbatę w termosie i kilka kawałków ciasta :) W poprzedni weekend szedłem z Łodzi do Warszawy i w pewnym sklepie uciąłem sobie pogawędkę z panią stojącą za ladą. Na koniec życzyła mi bezpiecznej podróży i dostałem darmowego pączka :)

wydaje mi się że ludzie troszeczkę inaczej patrzą na człowieka wędrującego

To chyba jest tak, jak z filmami biograficznymi - oglądasz i myślisz, że bohater miał zajebiste życie, i też chciałbyś takie prowadzić, ale brakuje ci odwagi. Kiedy więc spotykasz kogoś, kto oderwał się chwilowo od codzienności i przemierza świat (w mniejszym, lub większym stopniu), czujesz do tej osoby sympatię :) Wszyscy lubimy i podziwiamy ludzi, którzy robią rzeczy, na które my byśmy się nie zdecydowali, mimo, że często o tym marzymy.

Miałeś szczęście :) Powiedz Lomu, jak sie przygotowujesz do swoich wypraw ? Moja najdłuższa to z rodzinnego miasta pod Warszawą do Torunia ale nie ukrywam że podczas drogi musiałam raz zanocować w motelu, Nie zdązyłam wyjśc z Lipna a było już zbyt późno.