rozstałam się z facetem- potrzebuje z kimś popisać

ile macie lat?

dokladnie uzalezniac sie nie mozna ale jednak przynajmniej mnie-bylo lepiej i razniej jak wspierala mnie przyjaciółka.. teraz takiej nie posiadam i gorzej mi sie znosi wszelkie cierpienia w samotnosci...

my po 24 lata. Chciałabym z nim tylko porozmawiać, nie wiem czy można coś jeszcze uratować, ale najbardziej boli że jeszcze tydzień, dwa temu było tak cudownie. Życie jest paskudne :o

rozumiem Cie- dokładnie. Jak ja bym chciała żeby ktoś tu obok teraz był.. W ogóle to bardzo sie o niego martwie.

Moze to tylko kryzys...za duzo słow padlo , duma przewazyła i sie tak to skonczylo.. w związkach sie tak czasami dzieje....

napewno za dużo, w oólge nie wiem jak po takich słowach będe mogła na niego spojrzeć. Mam wyrzuty sumienia za to co mu zrobiłam i tak bardzo mnie boli co on zrobił :(

moze sie podzielisz tym co sobie zrobiliscie nawzajem? ocenimy obiektywnie czy to naprawde taki koniec swiata ;) uwierz mi ja tez mialam kilka sytuacji w ktorych myslalam ze nie wybacze za nic w siwecie, a po jakims czasie wybaczalam...czas leczy rany...wiadomo ze zawsze sa jakies granice... ale jesli sie kochacie bardzo to moze dacie sobie jeszcze szanse na naprawienie tego wszystkiego

długo by wymieniać. Bardzo sie kochamy ale nasze kłótnie.. ech. Jak wspominałam padło dużo przykrych słów, fochy z jego strony, robienie sobie na złośc. Gwoździem do trumny było to że na złosc spotkałam sie z moim znajomym o którego on był zazdrosny :o Wiem, głupio zrobiłam ale to z bezsilności :o

Jesli to bylo tylko spotkanie...to wielkiej tragedi nie ma..sama napisalas ze to bylo z bezsilnosci..pewnie w odwecie za jakies posuniecie z jego strony... On tez sobie musi to jakos poukladac w glowie, pozalowac swoich przewinien... Ty juz zalujesz Wiec pozniej moze uda sie wam jakos dogadac, przeprosic...

mam nadzieje, w powrót wątpie ale takie zakończenie związku z osoba na której mi naprawde zależało jest straszne :o Jakbym kogoś zabiła- tak sie czuje.

poand rok to strasznie krotko! ja nawet nie okreslilabym tego zwiazkiem, lepiej ogarnij łzy i smutki i ciesz sie zyciem, i tak zmarnowalas juz rok na niego. Jak to kiedys spiewala pewna pani z nowego jorku "jesli twoje pocalunki go nie zatrzymaly, twoje lzy na pewno tego nie zrobia"

ja z chłopakiem jestem rok. myslę nad zerwaniem bo chce mnie zmieniać, wylicza mi kazde pieniadze, chce mi zabrac internet bo sie zmienilam, a ponad to zakochalam sie w kims innym

Po niemal rocznym związku rozstalam się z chłopakiem bez żadnego słowa wyjaśnienia. Po prostu przestał dzwonic, pisać, umawiac się. Byłam "honorowa" - nie dzwonilam zapytać o co chodzi. Raz w mailu do grupy znajomych - piszemy sobie całą paczka - napisałam w odpowiedzi na dyskusje, "że faceci tacy już są, po prostu uciekają" On wtedy odpisał - że "oni nie uciekają, tylko podejmują swiadomą decyzję o ewakuacji". W ten oto sposób domyslilam się, że nasz związek jest skończony. Minął prawie rok, nie mogę się pozbierać. Początki były koszmarne. Czułam fizyczny ból. Ostatnio mam trochę problemów ze zdrowiem, lekarz w końcu zasugerował mi konsultacje z psychiartą, że moje dolegliwości mogą być objawami rozwijającej się depresji. Ostatnio pomyślałam, że może warto spróbować zacząć spotykać się z kimś innym. Może łatwiej zapomnę. Zaczęłam umawiac się z chłopakiem, z którym dawno temu byliśmy parą. Uważałam, że facet jest bez wad, szarmancki dżentelmen. Nawet nasze pierwsze rozstanie odbyło się bez żalów i pretensji. Po prostu z klasą. Spotykaliśmy się od stycznia. Było bardzo miło. Zdecydowaliśmy się też na seks. Zabezpieczam się. On o tym doskonale wie. Już nawet nie pytał mnie o to. Ale dwa tygodnie temu nie wiedzieć czemu podczas seksu wyszedł że mnie, by "skończyć" na zewnątrz. Gdy później zapytałam dlaczego? Odpowiedział, że mu się pomylilo. A ja zażartowałam, że laski mu się pomylily. Ale potem w domu zaczęłam myśleć o tym intensywnie, że to dziwne że się pomylił. Kilka dni później spotkaliśmy się i wszystko było w porządku. A następnego dnia przejeżdżałam obok jego domu, zadzwonilam czy mogę go odwiedzić? Przyszłam, było miło. Umawialismy się, że zaraz pojedziemy nad wodę. Po chwili wziął telefon i zadzwonił przy mnie do kumpla na pogaduszki, słyszę jak umawiają się że kumpel zaraz do niego przyjedzie. Wstalam i grzecznie powiedziałam, że się zasiedziałam. Nie zatrzymywal mnie. nawet nie wspomniał, że przecież mieliśmy nad wodę jechać. Pojechalam do domu. Po drodze mijalam się z tym kumplem. To było w zeszła sobotę. Od tego czasu nawet nie zadzwonił, a do tej pory robił to codziennie. Nie przeżywam tego tak jak poprzednio, ale zastanawiam się co jest nie tak? Dlaczego moi faceci nie potrafią otwarcie powiedzieć bye bye. Tylko zapadają się pod ziemie, jakby nigdy nie istnieli?

też porzucona> straszne to co piszesz, też kiedyś mnie tak facet potraktował, no ale cuż nie zależało mi tak bardzo. Teraz nie wiem co gorsze czy takie "olanie" czy tyle gorzkich słów i pretensji..

Ten pierwszy - boli do dziś. Nadal nie wiem dlaczego? Ten drugi - nie rozpaczam, bo nie byłam bardzo zaangażowana, choć bardzo go lubię i szanuje. Dawaliśmy sobie mnóstwo ciepła i radości. Jestem ogromnie zaskoczona jego zachowaniem. Nie wiem jak się zachowywać gdy się kiedyś spotkamy? Nie mam żalu że zechciał to skończyć, mam żal o to w jaki sposób to skończył. Gdy zacznę mu robić wyrzuty to wyjdzie, że mi zależało. A ja mam żal, że potraktował mnie jak pierwsza lepszą, a podobno byłam kimś wyjątkowym....

ja uważam że powinnaś być fair wobec siebie- wiesz że Cie zabolało, wiec nie ma co udawać że nie, nawet jak nie byłaś zaangażowana. Tak sie nie robi i tyle, to paskudne :o

Jak dla mnie. Układasz sobie w głowie i zapominasz. Nie musisz główkować czy to już koniec, co się stało.. czy jemu coś się stało itd.

Ja tam nawet wymuszę siłą. A co! Żalu mieć nie zamierzam, ale chce wiedzieć i już. W dupie mam co on pomyśli.. jeszcze dodam jak go kochałam.. niech poczuje się ciul winny choć trochę.

Co mi po honorze, jak będę gdybać długo na ten temat? I zamęczać się domysłami. Tutaj muszę zadbać o swoje samopoczucie, a nie jego. I tak chyba nie myśli najlepiej skoro ucina znajomość?

Pewnie że lepiej powiedzieć nawet gorzkie słowa, niż tak bez słowa się rozstać Przynajmniej wiadomo o co chodzi. Można wyciągnąć wnioski na przyszłość. A tak jestem głupia Nie wiem co się stało, nie wiem czy w ogóle coś się stało. Nie wiem dlaczego nie zaslugiwalam na wyjaśnienia. Już raz pozwolilam na zignorowanie mnie. Już raz nie zawalczylam o wyjaśnienia. Racja Muszę to wyjaśnić Jeśli w tym tygodniu nadal nie odezwie to zadzwonię za pytam o co chodzi

ja jestem w trakcie rozstania :/ Mam 30 lat i bylismy razem 10 lat. myslałam nad tym od 2lat wiec bardziej czuje ulgę niż zal.

i kto mnie będzie teraz ruchał ? :(

szalik w paski> 10 lat.. szmat czasu. Opowiesz cos wiecej?

to akurat moje najmniejsze zmartwienie w tej chwili, podszywaczu.

oj duzo by opowiadać, a mogę z doświadczenia gadać o związku na odległość, młodszym partnerze, mieszkaniu razem, zdradzie, kłopotach z kasą i ze zdrowiem. Wyszłaby z tego książka :)

po niemal roku związku a te już beczą..... Baby, co z wami?? nie macie jakiegoś własnego życia???? zajmijcie sie troszke sobą, a zaczną was ludzie -czytaj faceci -doceniać!!!!!!!!!!!!! A po tytule już myślałąm że chodzi o rozpad małżeństwa, gdzie są dzieci..gdzie jest tragedia życiowa.... ehh..

a to przez rok nie mozna sie zakochać? Wydaje mi sie nawet że to bardziej bolesne, bo jeszcze hormony szaleja itd. Rozstawałam sie z facetami po dłuższym czasie i tak nie bolało..

Lomatkoicoro! Owszem są większe tragedie Nie jestem małolata Sama przezylam w życiu ogromny dramat , nieporównywalny z rozstaniem z chłopakiem, a nawet i mężem. Ale to nie znaczy że stalam się nieczuła na odrzucenie i drobne niepowodzenia.

Słuchajcie jak chcecie pogadać, to zapraszam na gochat.in tam można anonimowo, albo po zalogowaniu, bez publecznego gadania o swoich smutkach... Jakby co mam tam nick lilah.