Stoczyłam się na samo dno.

Mam 17 lat. Jak zawsze byłam wierzącą osobą, tzn co niedzielę chodziłam do kościoła itp, teraz nic. Wplątałam się w alkoholowe i imprezowe towarzystwo, z którego nie potrafię się wyrwać. Od miesiąca nie byłam w kościele, słucham wulgarnych piosenek,wagaruję i wracam pijana do domu po północy. Ostatnio,jak byłam z sąsiadami na picie, urwał mi się film,a oni mnie potem tylko dobili. Nie wiedziałam,że tacy są, przyjaźniłam się z jednym o 4 lat.. Od 2 dni leżę non stop w łóżku i myślę o swoim życiu. Wychodze tylko po to,żeby załatwić potrzeby fizjologiczne i umyć się. Nie widzę sensu życia, jestem na dnie,z którego nie potrafię się wydostać.

nie przesadzaj ... młodość ma swoje prawa. wcale nie stoczylas sie na dno

przejebane jednym sloweem

stoczylabys się na ,, dno" jakbyś np była uzależniona od narkotyków , mieszkala pod mostem czy poszła siedzieć itd

a takie zycie jak prowadzisz to norma u nastolatków

Jeżeli masz z tym problem, a widać masz, to rzuć to. Alkohol jest niewarty utraty siebie.

Chodzi mi o to,że mam depresję. Nigdy nie byłam jakaś święta, ale teraz codziennie jestem pijana, zawalam szkołę i prawdopodobnie będę mieć komisa. Nawet nie chodzę do szkoły,żeby poprawiać. A od 2 dni, to jest porażka..

W depresji nie wolno pić. Sama sie tak zalatwiłam. Pogorszy Ci sie i pewnego dnia stwierdzisz ze Twoje zycie jest nic nie warte. Obudzisz sie za pozno, po to by i tak ostatecznie sie zabic. DO LEKARZA.

to jeszcze nie dno. jesteś młoda uwierz duzo lasek miało wiecej porazek np ja:)

co ty pierdolisz życie jak w Madrycie

Ja Cie ostrzegam, jak dalej bedziesz kontynuowac to zobaczysz ze ludzie ida naprzód a tylko ty stoisz w miejscu, obyś skonczyła szkołę. Nie daj sie porwac towarzystwu i idz do psychiatry.

dna mialam ten sam problem co ty - kiedys grzeczna i ulozona dziewczyna, wierzaca... pozniej wpadlam z zle towarzystwo i sie zaczely imprezy, urwane filmy, chlanie kilka razy w tygodniu itd ale dzisiaj poszlam do kosciola po raz pierwszy od roku i chce sie zmienic i nie byc juz taka

Wydawało mi się,że jak się napiję,to zapomnę. I owszem, zapomniałam,ale na chwilę. I teraz to weszło w codzienną rutynę. Miałam przyjaciela,sąsiada, na którego ZAWSZE mogłam liczyć, podnosił mnie na duchu, skarb po prostu. A po ostatnim? Jednym słowem mnie wychujał. Zawiodłam się. Nie chcę z nikim gadać, bo i tak nikt nie rozumie,co czuję. Nie potrzebuję pocieszenia,że będzie dobrze. Mam ochotę znów się zapić i zapomnieć,mimo tego, że wiem,że będzie jeszcze gorzej..

:) mi np przeszło :) lubie imprezy itd ale juz wszystko z umiarem :) powodzenia mam 22 lata

I bardzo dobrze zrobil. Moze on wlasnie Ci pomoze w ten sposob. Ja sie przejechalam w taki sposob na tym, ze nauczylam sie ze sie nie chleje tyle i juz. Kobiety musza sie szanowac, a nie robic z siebie marne potwory .

Też miałam dziś iść do kościoła,ale wyszło,jak wyszło. Nie chcę zawalić szkoły,ale nie potrafię zrobić kroku do przodu. Do tego zakochałam sie w innym sąsiedzie, z którym też często piję i wtedy jest fajnie,bo on jest. Boże,co ja mówię.. Szybko w to weszłam,ale szybko nie wyjdę.

Dziewczyno na własne życzenie chcesz sobie spierdolić życie? Prosze bardzo! idz do PSYCHIATRY!

Jak będzie źle,to i tak się napiję. Wpadłam w to z moją paczką, więc musiałyśmy wszystkie razem spróbować z tego wyjść. Nic nie mówią,ale widzę, że też nie najlepiej jest z nimi.. Jak mam nas wszystkie z tego wyciągnąć, skoro sama ze sobą nie potrafię sobie poradzić?

ZAPISZCIE SIĘ NA TERAPIĘ GRUPOWĄ.

Wątpie,że pójdą.

myślę że to taki 'młodzieńczy bunt' który z czasem minie