Czy to ten słynny "skok rozwojowy"??

Mój syn skończył rok,ogólnie jest(był) grzecznym dzieckiem ale od ok.3 miesięcy jest masakra.Wiem,dziecko bardziej ciekawe,wszystko by chciał,wszystko go interesuje gdy mówię NIE to wpada w panikę-rzuca się,krzyczy i jak się czepi to jest z 15 minut masakry.Zabieram juz mu rękę gdy po coś sięga a on swoje odstawia.Nie krzycze robię to spokojnie tłumacze ale do niego nie dociera.Do tego troche się zabawi i juz wyciąga ręcę żeby go nosić,pokazuje palcem że to chce żeby go tam zanieść juz bez kitu kończy mi się cierpliwość.Trwa to już dłuższy czas.Nie przypuszczałam że dziecko w ciągu 2-3 mc może się tak diametralnie zmienić.Chciałabym poprostu powiedzieć że jest nieznośny...:(

Mam dokładnie tak samo z moją córeczką. Od kilku miesięcy jest wręcz nieznośna- wszystko chciałaby już teraz od razu, wszystko też interesuje ją nie dłużej niż 5 minut. Też zastanawiam się co jest... Myślę że coś musi w tym być skoro wiele dzieci tak ma. Niech wypowie się ktoś doświadczony w tej kwestii. Ja na takie ataki histerii jeśli są nie uzasadnione nie reaguje, jeśli coś boli, chce jeść, spać wtedy tak ale tzw chymery nie. Kocham corcie jest moim pierwszym dzieckiem ale oprócz miłości troski w wychowaniu dziecka potrzebna jest również konsekwencja. Inaczej dziecko wejdzie na głowie. Trzeba kochać mądrą miłością.

przerabialismy to , corka teraz ma 13miesiecy , i byl taki okres wlasnie jakies 2miesiace temu,trwalo to ok miesiaca, bunt na maksa, przeszlo ,ale niektore rzeczy zostay - np rzucanie sie przy zmianie pieluszki , musze trzymac sila, jak cos chce ,a nie dam rzuca sie na podloge glowa,itp ale jest lepiej- co najlepsze tzn najgorsze takie akcje sa tylko mi robione , przy mezu jest chodzacym ,usmiechnietym aniolkiem

Oczywiście że kocham swoje dziecko i uwielbiam się z nim bawić,poświęcam mu bardzo dużo czasu i uwagi jednak są inne rzeczy które trzeba po prostu zrobić.Kiedyś potrafił się zabawić nawet na 2-3 godzinki teraz 5 minut i koniec.Czasem już nie wyrabiam i nie wiem jak mam z nim postępować.

już.......niedługo właśnie np jak przebywa z którąś z babć to nie ma dziecka ale jak już mnie zobaczy to już pokazuje palcem i zaczyna się histeria.Nie był nigdy jakoś specjalnie noszony na rękach 24 na dobę ani jakoś rozpieszczany,był kochany i wiadomo przytulany i jestem pewna że akurat tego nie mogło mu brakować.

no dokladnie, jak nie corka widzi to leci ,uwiesz sie nogi i pozamiatane , musze ja juz na rekach nosic :( tez nie byla przyzwyczajona do noszenia, przy mnie jest placzliwa , bardziej rozdrazniona, nie wiem,,czytalam tez o leku separacyjnym..

lęk separacjny najprawdopodobniej

u nas podobnie jest, chociz mniej drastycznie.. tzn marudzi i ryczy ale nie rzuca sie na ziemie itp. To jest taki okres bo dziecko wie juz czego chce, wie jak to pokazać ale jeszcze nie rozumie ze pewnych rzeczy mu nie wolno robic.. z czasem pojmie nasze tlumaczenia i bedzie lepeij. Rączki to oddzielna sprawa- syndrom 9 mca - w tym przypadku nieco przesuniety. Trzeba niestety przez to przejsc i tyle. Nie ma chyba metody... zreszta mamy maja swoje emocje wiec czasem wezma na rączki z czystej litosci a czasem nie wezmą bo poprostu nie mają juz siły. Żaden schemat postepowania sie tu nie sprawdzi. Cierpliwosci nam potrzeba - i pomocy otoczenia jesli to mozliwe :)

no dokladnie:) tyle ,ze nie wiem czy ulegac czy odchodzic zostawiajac placzaca ?

Ja przeważnie gdy wpada w panikę zostawiam żeby się uspokoił ale czasem serce mi pęka jak widzę jak płacze...ciężki czas przyszedł:(