Moja mama

Mam 16 lat i parę tygodni temu natknęłam się w internecie na post, w którym dziewczyna w moim wieku pisała o śmierci swojej mamy- zginęła w wypadku samochodowym. Od tego czasu ciągle o tym myślę, przeraża, paraliżuje mnie myśl o tym, że to samo mogłoby spotkać moją mamę. Dotąd o tym nie myślałam- ma tylko 41 lat, jest zdrowa, nie było dawno już śmierci w naszej rodzinie i po prostu o tym nie myślałam, ale ten post uświadomił mi, że wystarczy jedna chwila, wypadek samochodowy, zakrztuszenie się tabletką, cokolwiek....Wiem, że nie dałabym sobie bez niej rady- jestem raczej oschła i rzadko mówię "kocham cię", ale jest dla mnie najważniejsza na świecie, zrobiłabym dla niej wszystko i jestem na siebie okropnie zła, że nie umiem jej tego codziennie okazywać. Wiem też, że dostarczam jej sporo stresów- często przychodzę zła po szkole i warczę na nią bez powodu, prowokuję kłótnie i przez to boję się, że np dostanie przeze mnie zawału- wiem że to głupie ale ciągle o tym myslę. Niedługo wyjeżdżam na wycieczkę i tak strasznie się boję, że coś jej się stanie w czasie mojej nieobecności. Bardzo chciałabym sama z siebie ją przytulać, albo przed wyjazdem powiedzieć żeby na siebie uważała, ale nie mogę się przemóc- czy ktoś miał taki charakter? jak się zmienić? Własciwie nie wiem po co to piszę i wiem, że pewnie nikt tego nie przeczyta w całości, ale chyba muszę się komuś wyżalić, bardzo się o nią boję....

czasami nie możemy zrobić tego co pragniemy, jest bariera, niewidoczny mur; ja z tego co pamiętam nigdy nie powiedziałem rodzicom, że ich kocham mimo że tak jest mi to nie przejdzie przez gardło, ale też warunkuje to codzienne życie problemy, przyjemności