ZDZICZAŁAM w domu - i jak ja wrócę do pracy????

5 lat siedzenia z dziecmi w domu. Jeszzce do niedawna, jakis rok temu, potrafilam miec takie napady rozpaczy, ze nie pracuje, ze siedze w 4 scianach, z nikim pogadac na powaznie, ze wyizolowana jestem, ze ciagle w dresach, zamiast w eleganckich fatalaszkach i szpilkach. Ale od pewnego czasu ten bunt sie juz nie pojawia. Się przyzwyczailam :-O Czy się odnajde w pracy? Wśród ludzi? Macie jakies doświadczenie w tym temacie???

Możesz pracować w zoo :p ze zwierzakami:p Albo zostać leśniczym:) skoro zdziczałaś:p:p:p to z dzikami się dogadasz:-D

Ale poważnie tak (sorki za poprzedni post, ale pierwsze słowo w temacie mnie ubawiło)... zacznij metodą małych kroków - ubierz się tak jakbyś szła do pracy i idź gdzieś sama, do sklepu, czy marketu, nie mówię, że szpilki i garnitur, ale tak ładniej, makijaż, włosy i idź między ludzi; poczujesz się dobrze, gdy zobaczysz, że nie wyglądasz gorzej niż inne kobiety, bo jak się rozejrzysz, to takich zahukanych domem kobiet jest duuuużo więcej. Staraj się sama dla siebie zdyscyplinować w domu, ot choćby makijaż i fryz, schludne ubranie, nawet jak to dres, niech będzie czysty i nie powyciagany, w domu ma być wygodnie, jak nie dres, to legginsy i bluzeczka ... już inaczej, ale wygodnie.

Dzieki :-P W zoo bym sie pewnie odnalazła :-D pewnie lepiej niż w jakiejs korporacji, choc kto wie, gdzie wieksze prawo dżungli panuje :-P

mam podobnie, tez staż troskze ponad 5 lat w domu, dwoje dzieci, staram się codziennie malować, do tego paznokcie, oczywiście włosy, ubierac się do piaskownicy na galowo nie będę....ale potwierdzam - chyba zdziczałam...i boję się jak to będzie wrócić między ludzi - do pracy

Własnie boje się, ze ciezko bedzie mi wytrzymac te 8 godzin wsrod ludzi :-O Najbardziej mi chodzi o takie moje wewnetrzne przekonanie, ze dobrze mi w domu, bezpiecznie, spokojnie. Jeszcze z rok temu tak tego nie czułam. A teraz nawet nie chce mi się do znajomywch wychodzic czy do rodziny jechac. Jak juz pojade, to super sie bawie, bryluję jak to sie mówi, ale potem wracam doma i znowu jak dzikus siedze :-P

dlatego fajnym ułatwieniem na powrot do pracy jest staż - o ile po urodzenia dziecka nie podjełaś pracy to mzesz się starać o przyjecie na staż do 6 msc - finansuje to urząd pracy - 8 godz/dziennie - pieniądze kiepskie bo ok 700zł ale za to nie masz takiego natłoku obowązków jak "normalny" pracownik - pół roku długo, ale choć 3 msc uważam na całkiem fajne rozwiązanie aby "łagodnie" wrócić do ludzi :D

Ja miałam podobnie..Po roku siedzenia w domu z dzieckiem bałam się zwyczajnie ludzi,języka,obowiązków w pracy.POszłam na pół etatu i w sumie moje obawy okazały się nie na miejscu :) Jakoś się odnalazłam, z dnia na dzień było coraz łatwiej.Tylko rok a 5 lat to jednak widoczna i znaczna różnica:)

haha dlatego nie bede miec dzieci,tylko obowiazki, zero wlasnego zycia...pfff dobranoc mamusie

Ja też byłam na wychowawczym i jakoś nie zdziczalam a miałam wrażenie że wręcz rozkwitlam towarzysko, pracuje w urzędzie i wiadomo w pracy o pracy się gada, po pracy "każdy" (małe miasto) kojarzył mnie ze stanowiska więc też główny temat to praca, co mogłabym komu załatwić/podpowiedzieć itd 

A tak miałam czas na pójście na plac zabaw, kawę z koleżanką i pogaduchy o życiu