strach przed 2 ciaza nie umiem sie przelamac:(

oboje z mezem chcemy miec 2 dzieci. Mamy juz pierwsza core 2,5latke . Problem polega na tym , ze mąż sie uparł , że chce mieć 2 dzieci z niewielka różnica wieku. Argumentuje to tak ze bedzie nam latwiej je wychowac, ze ja pojde od razu do pracy ( tak jak chce) zaraz po tym jak drugie dziecko pojdzie do przedszkola i nie bede musiala przerywac pracy na wychowywanie drugiego pozniej.. Warunki mieszkaniowe mamy odpowiednie dla 2 dzieci i finansowe rowniez . Ja jednak wolalabym wieksza roznice wieku te minimum 6 lat poniewaz mam nieodparte wrazenie ze moje dziecko poczuje sie zazdrosne, mniej kochane, ze odbiore corce czesc czasu w tym wieku w ktorym najbardziej mnie potrzebuje - w tych najlepszych latac dziecinstwa. Ja jestem jedynaczka - wokol mnie sami jedynacy wsrod ktorych sie wychowywalam ( przyjaciolki,kuzyni itp). Mam wiec troche inny poglad i strach rzed wieksza rodzina. Mam juz jedno dziecko i kocham je nad zycie i chce zeby bylo szczesliwe, spelnione i ja rowniez . Dziewczyny jak to jest u was z 2 dzieci ? Czy sa tu jakies jedynaczki ktore zdecydowaly sie na 2 dziecko a baly sie podobnie jak ja ?

Ja też jestem za większą różnicą wieku. Mój skarb w tym roku idzie do przedszkola - skończył właśnie 3 lata a ja chcę wrócić na minimum 2 lata do pracy a później drugie. Poświęciłam mu 3 lata i nie żałuję i następnemu dziecku też chcę tyle poświęcić ale muszę mieć przerwę, potrzebuję jej. Jeśli nie jesteś gotowa to się nie decyduj. Dziecko powinno być chciane, nic na siłę.

a ja Ci powiem że rodzeństwo to super sprawa... nie wyobrażam sobie jakby miało wyglądać moje dzieciństwo bez siostry... teraz sama mam 1,5 roczną córkę i za parę miesięcy zaczynamy starać się o następne... różnica wieku nie będzie jeszcze za duża i dzieciaki będą się ''dogadywać''... wiadomo że na początku córka może być zazdrosna o bobaska ale jeśli wszystko dobrze rozegrasz to pokocha brata/siostrę...

ale przecież ciężko o dobrą więź w rodzeństwie, jeśli jest różnica 6 lat... sama mam starszą o 2 lata siostrę i od dziecka byłyśmy niemal nierozłączne :) :) to super sprawa mieć rodzeństwo w podobnym wieku, mam też młodszą siostrę o właśnie prawie 6 lat i dla mnie to za duża różnica wieku... nigdy nie czułam się mniej kochana przez to że mam siostrę, bo przecież miałam miłość i opiekę też od niej, nie tylko od rodziców :)

troche mnie podniosłyście na duchu szczerze mowiac.. Bo ja sie czuje jakos dziwnie tak jak opisalam i tak jakbym cos dziecku miala odebrac rodzac kolejne.. Musze to wszystko sobie poukladac ale na pewno jeszcze troche czasu na to potrzebuje a maz strasznie naciska

Jeśli nie czujesz się gotowa to zaczekaj. Mała różnica wieku nie jest gwarancją dobrego kontaktu między dziećmi. Widzę po rodzinie i znajomych mają dzieci z różnicą i 2 i 6 i nawet 8 lat i dobre kontakty między sobą. Ja mam rodzeństwo ponad 10 lat starsze i wszyscy mamy już swoje rodziny i super się dogadujemy.

Mam wiele obaw jeśli chodzi o drugie dziecko. Jak sobie poradzę z noworodkiem i 3-latką(jestem w takiej samej sytuacji), o mój powrót na rynek pracy, o mój stan psychiczny z dwójką małych dzieci:) Jednak decydujemy się na drugie dziecko, bo chcemy mieć je bardzo. Nawet jeśli miałabym się obawiać o czas poświęcony starszej córce to jest to kwestia najwyżej 2-3 miesięcy zanim wszystko sobie rozsądnie rozplanuje i szalony niemowlak się trochę ogarnie ;) A ile to daje korzyści! Córka nauczy się, że należy się dzielić, że nie jest pępkiem świata dla świata tylko dla nas:). Będą się razem bawić, razem spędzać dzieciństwo a ja odchowam dzieciaki i wrócę na rynek pracy na stałe. Duża różnica wieku sprawia, że dzieci nie mają wspólnych tematów. 12-latka z 6-latką ma średnio wspólne zainteresowania a 12-latka z 9-latką już zdecydowanie tak. Chociaż wg mnie nawet te 3 lata to już za dużo ale ja psychicznie nie dałabym rady wcześniej mieć drugieho.

zwykle im mniejsza różnica wieku tym dzieci bardziej zżyte ze sobą i bardziej się kochają i wspólnie się bawią. pomiędzy 6 latkiem a niemowlęciem nie będzie już takiej więzi- jak córka bedzie miała 8/9 lat, a dzieciak 2, to zabawa z nim będzie dla niej obowiązkiem, a nie radością, bo będzie miała już swój własny swiat i inny poziom rozwoju. mówię z doswiadczenia. a dziecko wcale nie potrzebuje twojej niepodzielnej uwagi- dla mnie to brzmi wręcz trochę przytłaczajaco i niezdrowo, ze chcesz sie tak całkowicie poświęcić dziecku, ze uważasz, że nie dasz razy troszczyc sie o dwójkę dzieci na raz.

mam niespełna dwa lata starszego brata i zawsze byliśmy najlepszymi przyjaciółmi, zawsze razem- nie siedzieliśmy też matce na głowie, bo potrafilismy się sami sobą zająć i swietnie się bawić. mieliśmy też wspólnych kolegów. mam tez 8 lat młodszą siostre, która owszem kochaliśmy, ale nie była już dopuszczana do naszych tajemnic, była takim natretnym dzieciakiem, którym się trzeba zająć, obowiązkiem, a nie partnerką. i takie naprawdę przyjacielskie relacje, to osiagneliśmy dopiero jak wszyscy byli juz mniej więcej dorosli. a i tak mieliśmy chyba szczęście, bo znam wiele osób, które nigdy nie maja bliskiej więzi z dużo młodszym rodzeństwem

Mój Mąż ma brata 17-lat młodszego. To jest porażka dopiero. Jako student musiał nieustannie na zmianę z drugą siostrą się zajmować małym. Teraz młody ma 16 lat. Jak Mąż się wyprowadził od rodziców mały miał 7 czy 8 lat. Jaką oni mogą mieć więź? Owszem przy okazji spotkań rodzinnych rozmawiają sobie ale w sumie o sprawach młodego bo trudno oczekiwać od 16latka by się interesował tym czym żyje 33-latek.