dlaczego zycie tak bardzo mnie nienawidzi...

jestes dosyc mloda, mam za soba burzliwe zycie, stracilam bliskie osoby przez chorobe. krotko po tej stracie poznalam kogos kto odmienil mnie i moje zycie, byl on duzo starszy ode mnie i uwazam ze byl i bedzie najlepsza rzecza jaka kiedykolwiek mi sie przydarzyla. poczulam sie kochana, ale najwazniejsze bylo to ze poczulam sie ze gdzies naleze i mam swoje miejsce. jakis czas temu ten mezczyzna przestal sie odzywac, myslalam ze mnie unika co bardzo mnie bolalo ale nie narzucalam sie. okazalo sie ze sie wyprowadzil, tak nagle , bez slowa pozegnania. bardzo mnie to boli bo przeciez wiedzial o mnie, o mojej historii i tak ze mna postapil... nie mam z kim o tym pogadac, ludzie mysla ze wszystko ze mna jest swietnie a ja cierpie. moze troche na wlasne zyczenie, ale jednak. ok wyzalilam sie, dobranoc.

potrafisz znaleźć swoje miejsce w życiu, bez prowadzenia Ciebie przez kogoś za rączkę, czy nie bardzo?

cale zycie tak robie. i nie rozumiem dlaczego zwiazek z kims jest dla ciebie prowadzeniem za raczke

przytulam

jeżeli tak cały czas robisz - to życie nie może Cię nienawidzić i nie możesz mieć pretensji do życia , a jedynie do konkretnej osoby

tatus po prostu uznał, że jego rola w twoim życiu dobiegła końca

nie mam zalu ani pretensji, raczej uzasadniony smutek ze wszystko co kocham jest mi tak szybko zabierane. mysle ze tylko osoba w mojej sytuacji z podobnie specyficzna historia jest w stanie zrozumiec o co mi chodzi, pisalam tylko dlatego ze jest mi teraz przykro, nie potrzebuje porad.

to nie byl zaden tatus.. nasza relacja byla bardziej oparta na przyjazni , dlatego nie rozumiem dlaczego tak bez slowa mnie zostawil.

To to "życie" nienawidzi wielu osób:P Ludzie tak mają, przychodzą i odchodzą. Z tym można się jedynie pogodzić.

jakiś Bóg czy demon zabierał mi po kolei, etapami wszystko co było mi potrzebne i dla mnie ważne. Przez całe lata. Później przestałam chodzic w miejsca, gdzie mogą mnie zobaczyć zakonnice i powoli sie wszystko uspokoiło. Może ktoś się modli, żeby Bóg ci odebrał wszystko i żebyś musiała pójść do klasztoru. Zakonnice albo fanatycy, którzy cię zobaczą, nie zapomną do końca życia. Robiłam też awantury tej sile wyższej. Zbuntowałam się i przestałam chodzić do kościoła. Jak się człowiek uprze to osiągnie może nie wszystko, ale wiele. Niestety musisz walczyć o swoje szczęście. Jeśli nie o tego konkretnego faceta, to o jakiegoś innego. Jak jesteś pewna że czegoś chcesz to nie poddawaj się nigdy.

ja wierze w Boga, ale nie rozumiem dlaczego i po co tyle nieszczesc na raz... mysle ze jestem w miare dobrym czlowiekiem, zycze wszystkim dobrze, nigdy swiadomie nikogo nie skrzywdzilam tak wiec dlaczego to co dobre jest mi ciagle zabierane w taki sposob? sa pewne bardzo wazne pozytywy w moim zyciu, potrafie to docenic, ale bywa ciezko.... walczyc o szczescie mozna do pewnego momentu, w swoim zakresie , choroba, niektore sytuacje zyciowe i drugi czlowiek - tego sie nie da kontrolowac, zreszta nawet nie chce, jedyne czego chce to zeby nastnepnym razem wszystko skonczylo sie mniej bolesnie, przeciez to nie tak duzo...

też jestem dobrym człowiekiem a byłam znacznie lepszym zanim na mnie to wszystko spadło i też ma powodu, żeby spotkało mnie tyle nieszczęść. To co się zdarza w zyciu, nie jest ani karą ani nagrodą. Żadna sprawiedliwość Boga czy losu nie istnieje, przynajmniej na tym świecie. A czy istnieje na innym, tego się nie da stwierdzić.

mysle ze masz racje.... musze leciec, powodzenia.

wzajemnie :)

krwawa życie jest ponad nienawiścią - chyba , ze szuka się winnego swego losu , a tu już można oskarżyć wszystko i wszystkich - wyłączając siebie ...:P

też tak miałamm Żadna sprawiedliwość Boga czy losu nie istnieje, przynajmniej na tym świecie.A czy istnieje na innym, tego się nie da stwierdzić. istnieje i lepiej by nie było Ci dane jej poznać - a na tamtym , to poznasz :)

gdyby mi było dane to miałabym życie usłane płatkami róż (na czym zreszta mi nie zależy) i bez mędrkowania z łąski swojej bo mnie nie znasz.

pomyliłaś sprawiedliwość z nagrodą.. - i to bez mędrkowania ....

nie to ty mylisz sparwiedliwość z mściwością Boga i odwal się bo nie chcę spędzić wieczoru na poszerzaniu twoich ciasnych horyzontów.

póki sama się nie poszerzysz - innych możesz tylko zwężać...miłego wieczoru

poszerzyc o taką tepotę jak u ciebie? niestety, do sklerotyzacji umysłu zostawiam sobie jeszcze jakieś 40 lat, a może w ogóle do niej nie dojdzie, więc miłego przezuwania treści zastanych.

niestety do zlasowania bani zostało ci mniej i takim jak Ty - to efekt frustracji , który wylewasz od silniejszych i mądrzejszych od Ciebie i nie możesz sie z tym pogodzić , ze wyzywając innych - przyznajesz sie do winy oskarżając życie - ale nie próbuj nigdy spaść na cztery łapy , bo sie juz nie podniesiesz...mozesz być tego pewna

:DDD zabrakło argumentów i zaczyna się atak, jak to zwykle u słabych ludzi :D

spójrz kto atakował pierwszy - skoro chciałaś ciasnego - bądź otwarta ;)

prosze bez wyzwisk na tym temacie... revolver, faktycznie zdaje sie ze nie do konca rozumiesz, ale nie kazdy ma takie same doswiadczenia wiec jest to zrozumiale. tu nie chodzi o zadne zale albo nienawisc, po prostu niektorym uklada sie gorzej niz tobie, i kazdy sobie z tym radzi jak moze , uszanuj to. a 'tez tak mialam' ma racje, czasami trudno jest wierzyc w sile wyzsza kiedy doswiadcza sie tyle bolu. tylko ze zeby do tego dojsc trzeba stracic doslownie wszystko co kochasz, czego mysle wiekszosc ludzi nie doswiadcza.

nie to ty mylisz sparwiedliwość z mściwością Boga' nie wiem czy msciwosc to dobre slowo, chociaz moze w twoim przypadku tak to widzisz... ja bym to nazwala raczej obojetnoscia.