Jest na tym forum ktoś z domu rodzinnego, w którym nigdy nie zaznał ciepła..?

[Gość with my Angry]

Czy jest na tym forum ktoś, kto nie cierpi swojej rodziny, poszczególnych jej członków? Jest nieszczęśliwy w swoim rodzinnym domu, ma żal do swoich rodziców za nieszczęśliwe dzieciństwo, biedę, przemoc, alkoholizm i inne patologie? Byłabym wdzięczna, gdyby ktoś się wypowiedział jak wygląda jego sytuacja? Gdyby ktoś chciał podyskutować ze mną na ten temat?!

[Gość kolorowe motyle]

jest trudniej, bo wszystko - w tym wzorce relacji trzeba budować samodzielnie i od podstaw ale punktem wyjscia jest pozbycie się żalów i pretensji, bo to one są kotwicą jaka cię trzyma w miejscu

[Gość serek 74]

Wiem cos na ten tamat,w takim domu sie wychowywalem.Jestem DDA:(

[Gość majkamaj]

Dom bez alkocholu ale z przemocą psychiczną to całe moje dzieciństwo i młodość.

[Gość with my Angry]

Nie znoszę tego miejsca, nienawidzę przyjeżdżać tutaj i przebywać z tym ludźmi. Ojciec jest w porządku, do 15 roku mojego życia menel bo już nawet nie alkoholik, był na wykończeniu, jednak podniosł się z dna i zaczął leczyć. Nie pił 7 lat. W zeszłym roku poszedł z długą i pił bez opamiętania przez dwa tygodnie aż w końcu pomogliśmy mu wyjść na prostą. Matka - ta to dopiero. Pije od około 2 lat po kryjomu, upija się wieczorami żeby ojciec nie widział, ale kilka razy nawaliła się niemiłosiernie. Kilka miesięcy temu ojciec poznał ją i sam poszedł w picie - chlali razem równy miesiąc bez ustanku 24 na dobę, matka o mało nie trafiła do szpitala z wycieńczenia. Bez jedzenia itd.piła bo uroiła sobie że niby ma raka i nie chce żyć. Potem opamiętała się i nie piła ok. 3 miesiące, teraz znowu tankuje. A i brat najgorsze zło tego domu. Uzależniony od alkoholu - psychopata równie skrzywiony psychicznie - przyjeżdża tutaj pić i ma w nosie że rodzice to alkoholiki, którzy starają się w miarę żyć normalnie. To co czuję w sercu w stosunku do niego - brak słów. Nie radzę sobie psychicznie gdy on tutaj jest. Mamy jeden pokój, kuchnię i łazienkę. Nie mam i nigdy nie miałam własnego kąta. Na szczęście odkąd uciekłam i wyjechałam na studia wiedzie mi się dobrze i odkryłam, że to jest miejsce które sprawia że jestem nieszczęśliwa. O dzieciństwie nie wspomne.

[Gość kkkkjjjjjjjj]

ja pamiętam,ze matka mnie biła w dzieciństwie.poza tym nie zaznałam w domu ciepła rodzinnego,czułości ani żadnej miłości. moi rodzice od wielu lat sie żrą i kłócą ciągle,muszę na to patrzeć od dzieciństwa, często doświadczałam też przemocy psychicznej,i tak jest do teraz. żadnego wsparcia ze strony rodziców. do tego w domu zawsze miałam zły przykład,czyli ich małżeństwo.nigdy nie widziałam u nich żadnych przejawów miłości i pozytywnych uczuć między sobą. i dlatego uważam,że przez nich teraz mam skrzywiony obraz małżeństwa i związku. i nie potrafię być dobra dla mojego faceta,ani nie umiem wyrażać uczuć...

[Gość musisz chyba wybrać]

"jest trudniej, bo wszystko - w tym wzorce relacji trzeba budować samodzielnie i od podstaw ale punktem wyjscia jest pozbycie się żalów i pretensji, bo to one są kotwicą jaka cię trzyma w miejscu" Bardzo ładnie powiedziane i prawdziwie. Przeszłości nie zmienisz, ale możesz starać się by ograniczyć jej oddziaływanie na przyszłość. Ogólnie u mnie było wszystkiego po trochu, ale z czasem dystansujesz się bo wiesz, że tak naprawdę ludzie którzy Cię krzywdzili byli słabi i przepełnieni lękiem. A nie dając im stworzyć się na ich podobieństwo to coś z czego można być dumnym bo to jedna z najtrudniejszych walk.

[Gość with my Angry]

kkkkjjjj - wiesz, ja mam faceta z którym jestem z pozoru szczęśliwa, ale on jest z dobrego i bogatego domu, gdy staram się znaleźć wsparcie i zaczynam mu opowiadać o moich przeżyciach on mówi, że nie wie kto to alkoholik, ale nie ma się co dziwić on w domu zawsze zaznał wszystkiego co najlepsze. Ma ogromne wsparcie od rodziców. Nie mam tak naprawdę z kim o tym pogadać. Poza tym ja też jestem bardzo odporną i silną psychicznie osobą, ale to co przeszłam i wszystko to co czuję i duszę w środku sprawiło, że jestem pozbawiona wyższych uczuć. Tak naprawdę wydaje mi się, że traktuje innych jak przedmioty. Nie wiem, czy jestem z stanie pokochać kogoś prawdziwą miłością. Ja zawsze stawiam mur, którym odgradzam się od ludzi aby nie cierpieć. Zawsze udaje na zewnątrz, że jestem super, że wszystko jest super, a w środku mnie jest jeden ogromny kocioł...

[Gość with my Angry]

Ostatnio wykrzyczałam matce wszystko co o niej myślę i że znowu zniszczy przez swoją słabość całą rodzinę i ojca pociągnie za sobą na dno. I dodałam, że zrobię co w mojej mocy, żeby trafiła na komisję od tych spraw i na odwyk, a ona uważa mnie teraz za wroga i wszystkich nastawia przeciwko mnie. Szantażuje mnie, że nie dostanę grosza na życie i studia ! Rozmawiałam z osobą, która zna się na sprawach alkoholików i ona mówi, że to normalne zjawisko, gdy ktoś chce walczyć z alkoholizmem to osoba mająca problem nastawiona jest wrogo. Mam tego wszystkiego cholernie dość, chciałabym rzucić wszystko, wyjechać za granicę, daleko i żyć jak normalni ludzie żyją. Dobijający jest fakt, że jestem uzależniona od ojca finansowo bo to on daje mi pieniądze na utrzymanie i studia. Jeśli zaczną znowu swój maraton stracę źródło materialne i nie wiem czy dam radę pociągnąć na studiach ;( W dodatku znowu będzie trzeba przyjechać, patrzeć na to całe pieprzone nieszczęście i ratować ich ażeby się nie zapili na śmierć.

[Gość kolorowe motyle]

Nie mam tak naprawdę z kim o tym pogadać. to, ze on nie wie to jeszcze nie znaczy że nie może się dowiedzieć. od ciebie Poza tym ja też jestem bardzo odporną i silną psychicznie osobą, ale to co przeszłam i wszystko to co czuję i duszę w środku sprawiło, że jestem pozbawiona wyższych uczuć ty nie jesteś ich pozbawiona ty je zalałaś betonem, bo za bardzo bolało pora powoli rozwiercac ten beton ;)

[Gość kobyłamamałybok]

ja tez nie mam z kim pogadac :(

[Gość bddppkdsr]

Mój ojciec był alkoholikiem, ale matka z tym walczyła, zajmowała się domem finansami, kłotniami. Ja i moje siostry nie dostałyśmy miłości od niej bo zajmowała się wszytskim, do tego pracowała. Wiem, że mam problem przez to z jakiej rodziny jestem, walczę z tym i wierzę, że można spotkać taką osobę dzięki której małżenstwo to coś pięknego. dziewczyny, uwierzcie i wy ;) może potrzebujecie spotkań z jakimś terapeutą, warto to rozważyć. Poczytajcie o DDA - dorosłe dziecko alkoholika

[Gość with my Angry]

wiem dokładnie, że nim jestem i wiem też kim jestem . Wiem, że sytuacja w moim domu wpływa i wpłynie na moje dalsze życie, ale jak ja mam to dalej wszystko znosić.

[Gość dlacego sobie to robicie]

znam to uczucie. Najwazniejsze to budowac swoje poczucie wartosci w samym sobie, nieualeznione od rodziny, od tego co sie dzieje, od jakiejs klotni, od czyjegos zdania.M i w domu powtarzano ze zawsze bede smieciem, ze bez nich zgine. Dzis mieszkam 6000 km od nich. Nie zginelam.

[Gość dasz radę....]

wielu nas jest. Obserwuj siebie. I nie stań się taka sama. Dasz radę być szczęśliwa

[Gość dasz radę....]

obejrzyj "efekt motyla"

[Gość kocham Was za wszystko!!]

Bożż bardzo Wam współczuje u mnie nie było tak raz na mc ojciec sie upił a matka wyrządzała mu ceregiele Podziwiwm WAs i powiem tak; jesteście kochani i za wszelkie zło zostaniecie obdarowani dobrem!! Krzywdy zawsze pozostają w sercu, ja tak mam , ale musimy być na tyle silni aby nie dziedziczyc tego tylko wysunąc wnioski i żyć tak jak sie nalezy kocham WAs