dlaczego ludzie wszystko mi mówią?

pytanie do tych z Was, co się na ludziach znają ;-) jestem ja sobie zwykłą, normalną babą. ludzie zawsze mi się zwierzali, opowiadali swoje problemy itp. ostatnio zaczęło mnie to już wkurzać. poznałam nowego faceta i znowu to samo. czuję się jak terapeuta bez dyplomu no i bez kasy za wizytę ;-) co we mnie takiego jest, że ludzie tak na mnie reagują? no i standardowe pytanie - ktoś tak ma?

chcę to zmienić. ale jak?

jeśli ci mówią to znaczy że mają do ciebie zaufanie i sprawiasz wrażenie osoby której mozna bezpiecznie wypłakac sie w mankiet a na czym polega twoja złość na tych ludzi? nie chcesz słuchać to możesz to powiedziec przecież w jakiejś strawnej formie

no jak mi tutaj nikt nie pomoże, to jestem w czarnej dupie. nie mam pojęcia, dlaczego tak się dzieje. wrrrrrrrrrrrrrrr

może to dlatego że po wysłuchaniu zwierzen obciągam z połykiem?

u babci klozetowej tez nie ma zahamowan...

sama nie wim ,ale mam taką koleżankę że zawsze jak gdzieś idziemy to starsze panie proszą ją o pomoc,nie mnie ,ludzie jakoś jej ufają,fakt że bardzo skromna i spokojna ale to jest tak częste,odrazu się uśmiechają i zagadują ,do mnie wrecz przeciwnie

* nie wiem miało być:D

masz przesrane i wcale tego nie pisze zzlosliwie...moze po prostu umiesz sluchac

miłośc świętego Walentego - mam wrażenie, że robię za terapeutę i to mnie wkurza. czasami chciałabym się po prostu pośmiać, pobawić na imprezie, ale zawsze znajdzie się jakaś koleżanka, kolega, facet albo ktoś z rodziny, kto akurat musi mi opowiedzieć o wszystkich problemach. najgorsze jest to, że otwierają się przede mną również praktycznie obcy ludzie. nie chcę nikogo urazić. co mam powiedzieć?

jeśli nauczyłeś sie mówić - urosłeć jesli nauczyłeś sie słuchac - dorosłeś może po prostu jestes dorosła? :D

gokio - dokładnie. ja mam podobnie. jeśli chcesz poprosić na ulicy o pomoc, to pewnie wybierzesz mnie :-) można się śmiać, ale czuję się tym wszystkim już za bardzo obciążona. a wydaje mi się, że nawet gęby nie mam miłej...

Nie jestes sama mam tak samo i sama nie wiem dlaczego tak jest:(

to w takim razie ja nie chcę być dorosła. to coś siedzi we mnie i muszę to wygnać. wiecie, ile znam okropnych historii? a wczoraj poznałam kolejną. a chciałam tylko wódki się napić. ehhh pomóżcie, bo sama na kozetce wyląduję.

kasiula28888 - i nie próbowałaś tego zmienić? nie masz dość?

ja mam paskudny zwyczaj przerywania rozmowcy w pol tematu(bo cos mi sie nasuwa,a pozniej zapomne),jak skoncze swoja opowiesc to mowie-ta xksinska miala...dokoncz...i judziska koncza.Nie jest to na miejscu,ale tak juz mam:(

ja mam to samo, niby uchodzę za osobę wiecznie wkurwioną i taką do której strach podejść, a wystarczy sekunda gadki ze mną, żeby ludzie wylewali przy mnie swoje żale. a najbardziej mnie wkurwiła sytuacja kiedy koleżanka poznała faceta, po dniu normalnej rozmowy podesłała go mi, nie minęło nawet 10 minut jak poznałam całą historię jego życia i gadkę o złamanym sercu. nie wiem kurwa co jest nie tak, ale to się robi męczące, bo też bym chciała normalnie z kimś pogadać, a nie wiecznie robić za wór treningowy :P z drugiej strony głupio tego nie słuchać i powiedzieć, że dana osoba pomyliła mnie z kimś kogo obchodzi to co obecnie mówi, sytuacja bez wyjścia.

jestem bez sensu - ostatnio miałam praktycznie identyczną sytuację. ten facet uchodzi za takiego zamkniętego w sobie. ja po kilku spotkaniach wiem o nim wszystko. i o jego rodzinie oczywiście też. wiem jakie problemy ma jego brat, siostra i rodzice. nie chcę tak

chyba poważnie się jakiegoś terapeuty poradzę. to się musi zmienić. jak ja mam zbudować normalne relacje z ludźmi?

ogólnie nie ma chyba innej rady na to jak powiedzieć wprost, że nie chce się o tym słuchać. ale ja nie mam śmiałości komuś przerwać, więc zawsze daję się wygadać, a później mam z kimś relację niemal terapeutyczną, bo znając jego problemy ciężko rozmawiać normalnie o pierdołach. a najgorszy jest fakt, że jeśli mam problem to mało osób się znajdzie, które chciałyby posłuchać co mam do powiedzenia :o

a dlaczego wam to przeszkadza?

ja też nie mam śmiałości przerywać. jeśli chodzi o moje problemy, to ja nawet nie szukam pomocy. nie lubię o nich mówić. chyba zacznę stawkę za godzinę ustalać. albo na psychologię pójdę, to przynajmniej kasa z tego będzie.

autorko, jak znów ktoś przyjdzie Ci się wygadac, to zacznij mówić o sobie dla odmiany. Prędzej czy później będziesz miała spokój, bo ludzie w tych czasach nie lubią słuchać o problemach innych, wolą opowiadać o sobie tylko... Ewentualnie zacznij pobierac opłaty za sesje psychologiczne :D

w sumie jak mnie się ktoś zwierza to lubię pogadać ,doradzić ale jak wam bez przerwy to napewno to jest męczące,może zostańcie psychologami ,jeszcze kasę zarobicie na tym;)a tak serio to nie wiem co doradzić

to Twój problem z relacjami z ludźmi? :O to fajnie, ze mną w ogóle nie chcą przebywać :(

miłośc świętego Walentego postaram Ci się to wytłumaczyć :-) robię za terapeutę dla siostry, brata, byłego męża, byłego szwagra, byłych teściów (obojga), no i rodziców oczywiście, najbliższych przyjaciół (kilkorga). wszystkich ich lubię, ale... wiem, kto jaką traumę przeżył, kto stracił dziecko, kogo zdradza mąż, czyj brat jest alkoholikiem, a czyj pali za dużo trawy. na imprezie zawsze kończę zaciągnięta przez kogoś na fajkę, wysłuchując problemów. to cholernie obciąża, a czasem chcę się po prostu pośmiać, wypić i zatańczyć.

wheidfhw - to napisz dlaczego nie chcą z Tobą przebywać. może coś się przyda.

zawsze mozna zaczac opowiadac o sobie,albo o ostatnio obejrzanym filmie,przeczytanej ksiazce,przyjaciolce-trzeba byc asertywnym

może to właśnie w tej asertywności problem? rodzice uczyli być grzeczną, nie przerywać i pomagać. no i są efekty. ale jak się tego nauczyć? pomóżcie. jak przerwać człowiekowi, który opowiada o uzależnieniu brata? czułabym się jak ostatni cham. cholera, cipa ze mnie.

"to napisz dlaczego nie chcą z Tobą przebywać. może coś się przyda." miej depresję, nerwicę, socjofobię i wygląd zahukanej szarej myszki. powinno wystarczyć :O