Nie potrafie odejść od swojego faceta, ciągle wracam, mam dość :(((

Mam 24, on 27 lat. Jesteśmy razem od 6 lat, mieszkamy razem, ale ja mam go dość :( nie czuje sie szczesliwa, nie raz o tym rozmawialismy, bylo lepiej przez kilka dni potem znów to samo...nie chce zmarnowac sobie zycia a on planuje nasza wspolna przyszłosc :O Teraz po latach zrozumialam, ze jest ze mną dla wygody, zawsze jestem na jego wezwanie, zawsze posprzatane, ugotowane - mimo ze tez pracuje, staram sie o awans, robie jak oślica, niedlugo garb mi wyrosnie. On czuje sie spelniony jako facet, mozna powiedziec ze rzadzi mną. Przestałam go kochac...po prostu :( chyba nigdy nie kochalam, bylo zauroczenie a teraz przyzwyczajenie, lęk ze bede sama, ze bede wracala do pustego mieszkania...dla niego i jego pracy zmienilam miejsce zamieszkania...tutaj prawie nikogo nie znam, na szczescie i mi udalo sie znalezc super prace, mam dwie kolezanki. Czesto ''zrywamy'' ze soba, klotnia awantura kilka dni sie nie widzimy a potem on wraca z kwiatami i przeprasza :( a ja...ulegam i wybaczam Poza tym jestesmy po slubie, kolejny problem... dzieci nie ma, on raczej nigdy nie chcial, ja chyba tez nie..ale kto wie? Nie chce z nim byc a z drugiej strony nie potrafie odejsc, nie potrafie mu powiedziec prosto w oczy ze go nie kocham, ze mu nie ufam. Co mam robic? Mam juz pewien plan rozstania obgadany z kolezanka i mamą - nigdy za nim nie przepadala, moze Wy cos doradzicie...tak zeby to było jak najmniej bolesne dla obu stron, zeby nie wracal i zebym zaczela zycie na nowo..szkoda chyba sie meczyc prawda?

za dlugie

już postanowiłaś, teraz tylko to zrealizuj. dużo siły życzę

lepiej być sama niż być służącą i darmową dziwką w jednym

i tak wróci, a ty i tak wybaczysz, więc przestań się oszukiwać. ludzie ze strachu przed samotnością to wszystko zrobią i będą z każdym, widać to na twoim przykładzie

jw :O