do wiecznie bezrobotnych, z fobiami depresjami

co zrobicie jak wasi rodzice umra??

Poczułam się wolna, szybko skończyłam szkołę, która dała mi zawód, zaczęłam pracować - oczywiście jako rozpieszczona jedynaczka nie zadowoliłam się najniższą krajową, ale szukałam do skutku (czyli ok. pół roku) pracy, w której zarobki byłyby dla mnie satysfakcjonujące. Oczywiście nie super wysokie - ale wystarczające na wszystko. Okazało się więc, że potrafię negocjować i stawiać warunki - czego do tej pory nie wiedziałam o sobie! :-) Potem zaczęłam studia, założyłam własną firmę. Studia już kończę i mam zamiar rozwijać firmę poza Polską. Czyli w skrócie: odrosły mi skrzydła, podcinane przez całe życie.