niezdara życiowa, dosc

Mam normalnie swoją życiową refleksję. Całe życie mieszkam sama z matką, jestem jedynaczką, ona do zeszłego roku w ogóle nie pracowała, teraz dorywcze prace łapie. Zawsze się wszystkim zajmowała ona. Mam 19 lat, a tak naprawdę nic nie umiem. Cały czas moim życiem była głównie nauka i szkoła. (wychodzę o 6 rano wracam około 18 jem, uczę się i spać). No i 19 lat, nic nie umiem, nawet na dobrą sprawę z pralką sobie nie radzę. Czasem jak mnie naszło to gotowałam i piekłam 2 ciasta.. Hmm.. Za rok kończę szkołę i chcę się wynieść i usamodzielnić. Myślicie że rzucenie na głęboką wodę jest dobrym wyjściem? Sama się wszystkiego nauczyć itd? Bo matka niczego nie uczyła, zawsze się sama wszystkim zajmowała, mnie wyganiała np z kuchni jak chciałam coś podpatrzeć a teraz zaczyna mieć pretensje że już jestem dorosła i wstyd że nic nie potrafię.. Szczegół, że całe życie mi powtarzała że moim obowiązkiem jest nauka i tym mam się zająć, a ona jest w domu więc wszystko zrobi.

Niech ktoś odpowie ;d

upppppppp

;(

nauczysz sie wszystkiego na studiach

No właśnie chcę się wynieść po szkole i się usamodzielnić.

się, to wystarczająco dużo, a czemu tak późno wracasz do domu? masz dodatkowe zajęcia, czy tak daleko szkołę?

no czasami mam jakies zajęcia, a po za tym dojezdzam 40 km

uu, to kiepsko. Ucz się w weekendy zajęć domowych np. powiedz mamie, że chcesz ją odciążyć w pracach i prać, prasować, gotować

mało razy tak było? chwilę przykładowo poprasowałam, to był tekst ''dobra daj to żelazko i idź już do siebie''/