Powrót do żony.

Witam wszystkich, mam duży problem. Od 2001 roku do marca 2012 byłem mężem. Żona złożyła pozew o rozwód, na początku sądziłem że nie zrobi tego i nie starałem się nic zmienić. Obwiniała mnie że za mało się interesuję nią i nie pomagam w życiowym problemie związanym z błędem lekarskim u niej. Brakowało mi już sił, sądziłem że starałem się z całej mocy, chciałem aby czuła się dobrze, ona stwierdziła że nie starałem się tak jak powinienem, teraz wiem że bez niej nie znaczę już nic, że warto było się starać. W marcu był rozwód, poprosiła mnie abym nie robił trudności w rozwodzie, byłem zdziwiony tą sytuacją. Odbyła się rozprawa i na pierwszym posiedzeniu dostaliśmy rozwód. Do maja 2012 roku mieszkałem u niej gdyż nie miałem się gdzie wyprowadzić. Prosiła mnie abym został, nie wiedziałem co robić, żaluję że nie zostałem. W maju wynająłem mieszkanie i mieszkam sam do dzisiaj w nim, już 10 maja zwątpiłem i chciałem wrócić do niej, nie potrafiłem tego zrobić, może gdybym to zrobił to potoczyło by się inaczej. Ona po albo i przed naszym rozwodzem poznała jakiegoś kolesia który przez komunikator wspierał ją duchowo, okazało się całkiem niedawno że nie tylko duchowo ją wspierał ale także spał z nią. Powiedziała mi o nim w sytuacji gdy wróciła do swojego domu a ja miałem opiekować się naszą 10 letnią córką. Wróciła nietrzeźwa, córka spała, przyszła do pokoju w którym leżałem, przytuliła się i zdjęła z siebie ubranie, kochaliśmy się dwa razy, po czym usłyszałem że ma kogoś, kto ją wspierał i mogła na nim polegać przez komunikator. Po seksie, nie chciała dać się dotknąć, nie chciała mojego dotyku i obecności, stało się to tydzień temu i od tego czasu pragnę z nią być mimo tego co się stało, ona powiedziała że to tylko seks i jest zimna, co wydaję mi się nieprawdą bo od 10 lat znam ją i wiem jakie ma dobre serce. Teraz nie śpię i nie jem prawie wcale, dzień po dniu w każdej sekundzie myślę o niej, każda sekunda dłuży się jak dzień, wymyślam pretekst aby ją zobaczyć, poprosić aby być z nią, poprosić o szansę, na pewno bym tego nie zepsuł. Powiedziała mi że teraz chce być sama i że takie życie jej odpowiada, nie chce być ze mną ani z tym typem. Przychodzę do niej prawie codziennie, nawet nie udaję że przychodzę do córki, przychodzę błagać ją o wybaczenie, otworzyłem się jej najmocniej jak tylko potrafiłem, przyznałem się do całkowitej winy, moja skrucha i chęc poprawy nie zdały rezultatu, odnosiłem się do wspólnych lat które spędziliśmy i porównałem naszą miłość do tej z trzymiesięcznej znajomości z jakims gościem. Tracę zmysły powoli, ona czuje moje przytłaczające towarzystwo, nie chce ze mną rozmawiać, nie chce o nas nic mówić, stwierdziła że czuje się kontrolowana. Naprawdę odchodzę od zmysłów. Proszę Was o pomoc, kocham ją całym sercem i duszą. Dziś z całą pewnością znów będe u niej i znów będe się czuł niechciany.

Zazdroszczę podejścia twojego do zony... Ehhh gdzie są tacy faceci... Chciałabym żeby mój maz był taki (chodzi mi o to jak o niej mówisz) ... Cudo tego co masz zrobic to cieżko powiedzieć, może spróbuj ja ignorować bo może byc tobą przytloczona a jak zobaczy ze już za nią nie biegaczy to sama zacznie się starać.

nie idź dziś do niej. Może zadzwoni, zapyta dlaczego cię nie ma. Czasem gdy kobieta mówi NIE- znaczy TAK :)

może czym Ty będziesz się bardziej otwierał i zbliżał, tym ona zamykała i oddalała... trudno jest pomóc nie znając zupełnie osoby... rozmawiaj z nią, bądź blisko, może nie zapewniaj, że się zmieniłeś a jej pokaż to poprzez swoje zachowanie... W sumie nie rozumiem po co żeście się rozchodzili skoro i ona chciała żebyś został a teraz Ty chcesz wrócić....

To była najwieksza głupota mojego życia. Nie wiem czego oczekiwałem po odejściu. Za godzinę idę jednak do niej, myśląc o niej, o nas płaczę, żal przebija moje serce. Chcę być blisko niej, zadeklarowałem się że pozna nowego mnie, bogatszego o to doświadczenie, gdybym tylko mógł cofnąć czas.... Dziękuję za odpowiedzi

Boże,tak mi ciebie szkoda. Porozmwiaj z nią szczerze,powiedz o swoich uczuciach,moze nie wszytsko stracone.

to walcz :)

Będe walczył bo jest o co, z drugiej strony wiem jak ona się czuła źle gdy ja odchodziłem, wiem że czuła to co ja, szkoda tylko że nie pokazywała tego tak nachalnie, gdybym zobaczył jej łzy i rwący głoś na pewno zauważyłbym że to nie byle jaka gadka a coś bardzo poważnego. Winię siebie w 99% o zaistaniałą sytuacje. Jeśli ją przekonam do tego aby była ze mną nie zawiodę jej na żadnym etapie życia. Kocham ją i tylko ona liczy się dla mnie. Dziękuję