Napiszcie cos ciekawego o swoich laniach w dziecinstwie.U nas w domu nie

Przykro mi, że ludzie jak słyszą o klapsie to zaraz mają na myśli znęcanie się fizyczne i psychiczne, często za nic rodziców nad dzieckiem. Otóż musimy odróżnić właśnie te kwestie. W powyższych wypowiedziach mamy przykłady nad znęcaniem się rodziców. Takim zachowaniom mówimy stanowcze nie. Z drugiej strony są sytuacje (np dziecko pluje i wyzywa matkę od k***w), że jedynym wyjściem jest lanie, nie pobicie, nie znęcanie się fizyczne a lanie. Z dorosłym można usiąść i porozmawiać (chociaż też nie zawsze) dziecku nie można pewnych rzeczy wytłumaczyć np. dlaczego powinno się uczyć czy szanować starszych. Jeśli do tego dochodzi trudny charakter dziecka i brak innych dotkliwych kar, które by na niego działały, to myślę, że lanie jest jedyną skuteczną metodą wychowania.

Piszcie dziewczyny o laniach pasem od Ciotek albo Mamy lub Macochy tu albo na adres http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=5766144

Ja miałam starszą siostrę ona 15 lat, ja 10. Siostra weszła w okres buntu i często mnie biła i wyzywała, co kończyło się laniem od rodziców i wyzwiskami, bo zawsze to ja byłam winna. Na moją ripostę, że ona zaczęła, rodzice odpowiadali : "co z tego, taki grubas jak ty ma więcej siły niż ona". Całe życie byłam wyrodnym dzieckiem, zamknęłam się w sobie, miałam nerwicę, dla rodziców nigdy nie byłam dobrym dzieckiem. Po maturze wyprowadziłam się z domu, utrzymuję kontakt tylko z młodszymi braćmi. Rodzice tłumaczą to wszystkim wkoło, że jestem czarną owcą i niedobrym dzieckiem, tak więc czego się można było po mnie spodziewać.