ehhh ehh

Mam córkę 2 letnią. Od dawien dawna planujemy, że różnica między dziećmi będzie 3 lata. Czyli staramy się o dziecko teraz a ja mam tyle wątpliwości. Bo wiecie, dwuletnie dziecko już jest ogarnięte, je jak człowiek, śpi jak człowiek, sika w kibel a nie w pieluchę i jest z nią fajnie. A tu znowu mały wrzaskun a wcześniej ciąża, rzyganie, hemoroidy i takie tam przyjemności. I jak pomyślę, że za rok córka do przedszkola a ja do pracy mogłabym iść (jestem na wychowawczym) to fajnie mi się robi. No ale z drugiej strony nie chcemy jedynaczki. Pragniemy drugiego dziecka. Pytanie tylko czy ja nie zwariuję?:) Opcja większej róznicy wieku odpada. Opcja pójścia do pracy po macierzyńskim też, bo uważamy oboje, ze skoro dziecko może być z matką to nie mamy prawa mu tego odbierać, wszak to tylko 3 lata. Macie pewnie inne zdanie ale nie to jest clu tego wątku. A jeszcze sobie myśłę, że za rok moglibyśmy SAMI pojechać na upojne wakacje...ehhh Teraz jeździmy z córką i fajnie jest ale odpoczynkiem tego nazwać za bardzo nie można. Wiecie jak jest. A z dwójką będzie jeszcze "bardziej". Szkoda, że dzieci nie rodzą się już "ogarnięte" tak koło roku:)

Nie zmiescilyby sie przez kanal rodny. No i ciaza by trwala rok i 9, nieee, to nie jest dobry pomysl ;)

W sumie czy było by źle zamiast mieć niemowlaka na zewnątrz, nosić go w brzuchu?:) Ileż nocy więcej bym przespała:)

mam podobne myśli do twoich, ale patrząc na całość to wolę się ''przemęczyć'' teraz te 2-3 lata niż za 5 czy 10... dzieci będą razem rosły, za parę lat będą mogły razem na kolonie pojechać, a wy sami na wakacje, nie będziesz musiała 2 razy się stresować szukaniem pracy.... ogólnie to jak dla mnie same plusy i już mogłabym zachodzić w ciążę (mała ma 1,5 roku) tylko mojemu się odwidziało i następne chce za jakieś 5 do 10 lat...:/

No właśnie... Też myślę, że trzeba zagryźć zęby i się "przemęczyć" bo za 5-10 lat to dla mnie nie ma sensu. Ja chcę by dzieci się wychowywały razem żebym nie musiała z nimi w chińczyka grać tylko same sobie grały:P

przesadzasz albo chcesz dziecka albo nie bo ja widze ze na razie to kaprys nic wiecej,sama piszesz,ze macierzynstwo jest takie trudne ehh

nie miałam takich dylematów, bo czas gonił, a i kryzys nie przechodził, więc pracy nie było - odstęp między dziećmi 2 lata 3 mies. i chyba pomału najgorsze za nami - najgorsze czyli te pól roku jak drugie dziecko zaczęło chodzić:)

bo macierzyństwo jest trudne ale jednocześnie jest najpiękniejszą i najlepszą rzeczą na świecie:) zazdroszczę Ci że już się staracie... ja już mojemu tłumaczyłam na wszystkie możliwe sposoby i nic nie dociera...:( naprawdę nie chcę żeby mała była jedynaczką, a ciąża za 5 lat jak dla mnie odpada...:/ w akcie mega desperacji chyba będę musiała zaaranżować wpadkę:D

Haha kaprys:)dobre sobie:) Takie "chcę" lub "a nie chcę" to jest kaprys a jak człowiek się zastanawia i rozważa wszystkie aspekty to jest dokładnie to czego kaprysem nazwać nie można. Ja bym wpadki na mężu nie wymuszała, choć znam dwie pary gdzie mężowie wymusili drugie dziecko:)

wiem że wpadka to nie za dobry pomysł i raczej się na to nie zdobędę, ale po prostu już brak mi pomysłu jak do mojego przemówić....

I to ma byc niby smieszne, ze mezowie wymusili drugie dziecko? Nad tym trzeba zaplakac, gdyby moj maz tak zrobil, pozegnalabym sie z nim.

Oj jezu no dramat w 3 aktach. Ty byś się rozeszła ze swoim a one się cieszą, że mają drugie dziecko. Każdy jest inny, cięzko pojąć? Od razu trzeba oceniać?

Ciesza sie? To po co piszesz, ze to maz je wrobil w te dzieci? Dziecko powinno byc decyzja OBOJGA rodzicow, a nie zachcianka jednego.

Powinno to nie być głodu na świecie a decyzje między partnerami są sprawą nie do dyskusji. A cieszą się teraz ale nie chciały wcześniej drugiego dziecka. Teraz się cieszą, że mąż podjął decyzję i są we 4.

skoro nie sa sprawa do dyskusji, to po buca o tym piszesz na forum dyskusyjnym? ogarnij sie, bo z logika u ciebie ciezko.

Po co? Wieki by zajęło mi wyjaśnienie Tobie tego. Ale spoko nie gniewam się, ignorancja jest powszechnym zjawiskiem.

ale co ty chcialas wyjasniac? :D zapetlilas sie, przeczytaj jeszcze raz co napisalas i sprobuj doszukac sie sensu. no coz, mozg ma kazdy, rozum niestety nie :D

Widzisz mówiłam, ze nie ma co nawet zaczynać Ci tłumaczyć bo nawet nie wiesz co miała byś zrozumieć. Zatem kończę z Tobą bo jak mawiała moja Babcia nie dyskutuj z głupcem, bo najpierw sprowadzi Cię do swojego poziomu, pokona doświadczeniem a na koniec pokona doświadczeniem. Możesz więc mówić cokolwiek na temat rozumu, mózgu itp. Że też zawsze na tej kafeterii znajdzie się jakaś frustratka, którą rozpierdoli temat swoimi pseudomorlizatorskimi wywodami.

No i tak to jest jak się pisze na raty:) *na koniec nikt nie zauważy różnicy. Miało być oczywiście.

doskonale siebie opisalas, nawiasem mowiac sama wiesz, ze nie dorownujesz mi intelektem i nawet celnej riposty nie potrafisz sklecic, nie mowiac juz o jakims LOGICZNYM wywodzie.