Life afeter life

filmik: http://www.youtube.com/watch?v=K_hkBXzdIfM

Moja koleżanka ze szkoły opowiadała o sytuacji bliskiej śmierci po wypadku samochodowym. Przeżyła wypadek, ale omal nie umarła na stole operacyjnym, kiedy chirurdzy ratowali jej uszkodzone ciało. Wirowałam w tym tunelu - powiedziała mi. - Poruszałam się naprawdę szybko, wręcz słyszałam tę prędkość. Kierowałam się wprost na to zdumiewające światło. Potem znalazłam się w pięknym ogrodzie, gdzie wszystko połyskiwało niewiarygodnym blaskiem. Zauważyłam, że sama też zaczynam nim świecić. Potem zbliżyli się do mnie jacyś ludzie - sami znajomi! Była wśród nich babcia i wujek Bill. Nawet Phil, mój młodszy brat, który zmarł jako ośmioletni chłopiec. Cieszyli się, że mnie widzą, i ja też byłam szczęśliwa z powodu tego spotkania. Mogliśmy się porozumiewać bez słów, za pomocą myśli, i to było fantastyczne. - Polem przyszło to światło - kontynuowała. - Nie wiem, co to było. Przypuszczam, że Bóg. Otaczało mnie i czułam się naprawdę dobrze, zupełnie jakby to świat ło rozumiało mnie i troszczyło się o mnie. Widziałam cale życie, mignęło mi zaledwie w kilku sekundach, a po chwili już wracałam. Pomyślałam, że wcale nie chcę wracać, lecz natychmiast znalazłam się w swoim ciele. Wierzcie mi, tamto doświadczenie odmieniło moje życie. Wszyscy zauważyli, że jestem inna, i przypisują tę różnicę wypadkowi samochodowemu, ale mylą się. Widzę teraz tę drugą stronę. Jestem bardziej dbała, uważna.

Raymond A. Moody zbadał ponad sto przypadków osób, które doświadczyły śmierci klinicznej i potem zostały przywrócone do życia. Przytacza niezwykłe relacje tych, którzy byli po tamtej stronie i wrócili stamtąd. Wszystkie są świadectwem istnienia życia po śmierci fizycznej. Owe opowieści są zadziwiająco podobne w szczegółach, przepojone spokojem i miłością. Książka Moodyego jest ponadczasowa. Wiąże nas z naszą duchowością i pomaga w zrozumieniu życia. Po przestudiowaniu 150 przypadków osób, które wróciły do życia po śmierci klinicznej, bądź były bliskie śmierci, Moody stwierdził, że relacjonowane przez nich doświadczenia miały 9 powtarzających się elementów: słyszenie dźwięków jako szumy doznania spokoju i braku bólu doświadczenia "bycia poza ciałem" odczucie podróżowania przez tunel odczucie wznoszenia w przestworza widzenie się z ludźmi, często zmarłymi krewnymi spotkania z bytami duchowymi, takimi jak Bóg doznanie retrospekcji własnego życia odczucia niechęci powrotu do życia

czy podczas narokzy przezywa się śmierć kliniczną ? wieżycie w śmierć kliniczną ?

bardzo chciałbym przeżyć coś takiego.

jakbys przezył juz raz cos podobnego , to drugi raz tez chciałbyś ?

drugi raz to byłby przy śmierci- tej ostatniej.

[zgłoś do usunięcia]scorpicosfwefw drugi raz to byłby przy śmierci- tej ostatniej. jakiej śmierci ?

śmierci cielesnej

ten filmik jest o smierci klinicznej , ludzie opowiadają co widzieli , kiedy dostali zapaści , na chwile , wiec o czym ty piszesz i po co zakladasz ten topik jak nie rozumiesz treści filmu ?

każdy ma prawo rozumieć na swój sposób. Mogę więc sobie go interpretować po swojemu.

według mnie ten film nie jest tylko o śmierci klinicznej - ma o wiele głębsze przesłanie.

żałuję , że sie wpisałam , myslałam ,ze dyskutuje z powaznym człowiekiem :(

dla mnie doświadczenie śmierci klinicznej pewnej dziewczyny było początkiem nawrócenia się.. wiecie dlaczego? dziewczyna, która była powszechnie uważana za dobrą i sama się za taką miała trafiła na chwilę do piekła. Tak daleko nam do doskonałości, nidy nie wiadomo co nas czeka po śmierci

jak można nie wierzyć w życie po życiu?

Pod koniec lat 90-tych świat obiegła sensacyjna wiadomość. Amerykańscy naukowcy w labolatorium zważyli duszę. Odkryli, że krótko po śmierci nasze ciało staje się lżejsze od 2,5 do 6,5 gramów. To jednak nie była pierwsze takie doświadczenie. W 1915 roku przeprowadzono podobne. Wówczas stwierdzono, że dusza waży 22,4 gramy.

Nie mniej ciekawy był rok 2001. Brytyjscy naukowcy Sam Parnia i Peter Fenwick stwierdzili, że po śmierci mózgu nadal istnieje życie. W badanie zaangażowano 63 pacjentów, którzy przeżyli śmierć kliniczną. 56 badanych nie pamięta niczego z czasu, gdy teoretycznie nie żyli. Co ciekawe, 7 pacjentów dokładnie wie, co się z nimi działo. Pamiętają, że byli otoczeni "przez radość, miłość i pokój", zaś czas biegnął zdecydowanie szybciej. W pewnym momencie widzieli jasne światło, a po chwili dziwne kreatury wyglądające jak anioły czy też święci. Twierdzą, że znajdowali się w innym świecie. Warto wspomnieć, że ŻADEN z badanych nie był wierzący. Trudno więc tłumaczyć ich opowieści przez fanatyzm religijny.

Van Lommel podaje bardzo ciekawy przykład związany ze swoją pracą z ludźmi bliskimi śmierci. Pewnego razu na sali reanimacyjnej znalazł się pacjent, w którego przypadku elektroencefalogram pokazywał prostą linię. Doktorzy próbowali go reanimować przez intubację. Pacjent posiadał sztuczną szczękę, która przed wykonaniem tej czynności została mu wyjęta z jamy ustnej. Po godzinie walki o życie pacjenta, jego serce zaczęło znów bić i ciśnienie powróciło do normy. Po tygodniu podczas pobytu na jednej ze szpitalnych sal, pacjent zapytał pielęgniarkę: "Nie wiesz gdzie jest moja szczęka?! Wzięliście mi ją i położyliście w misce na wózku!" Pacjent dokładnie potrafił opowiedzieć poszczególne czynności doktorów podczas jego reanimacji z najdrobniejszymi szczegółami. Jak mówił, cały czas bał się, że lekarze mogą przerwać jego reanimację i próbował im wszelkimi sposobami pokazać, że... żyje.

Mój syn ,miał zapaść...póżniej zapadł w śpiączkę.Lekarze nie dawali nawet 1% szansy na życie. Byliśmy załamani,miał dopiero 23 lata. Modliłam się o jego życie i zdrowie,obudził się po 10 dniach!!! I mówił Nam niesamowite rzeczy...myślałam,że ja wtedy zwarjuję. Lekarz tłumaczył,że niedotlenienie mózgu przy zapaści,może mieć takie skutki. Mariusz mówił dziwne i niezrozumiałe rzeczy...mówił że był na placu św.Piotra..że leciał troszkę nad ziemią,że wie gdzie są schody...że wie gdzie są wystające kostki brukowe...itd.itp.???? Widział wojnę w Iraku,jak zabito małe dziecko,widzaił tygrysy szablozębe... Boże,ja wtedy myślałam,że mój syn zwariował..,ąle cieszyłam się że jest wśród Nas. Niestety Mariusz zmarł,brakowało mu 8 dni do 24-ych urodzin, Oglądałam program o śmierci klinicznej ,już po śmierci synka...i ludzie ,którzy to przeżyli mówili ...TO SAMO !!! Teraz już wiem,że istnieje życie... TAM>>>!!!!po drugiej stronie.

ja miałam narkoze kilka raz i nie przeżyłam nic takiego. w sumie szkoda. a tak poza tym czytałam książkę "życie przed życiem". ale to za gówniarza. i tam był taki test. można sobie było nagrać na taśme, wprowadzić się w stan hipnozy i podobno dowiedzieć kim się było przed tym życiem.

http://www.youtube.com/watch?v=ncHZktn0qaU Przebłysk Wieczności