Mam talent pisarski ?

Nastała jesień, liście złociły się na drzewach, próżno było szukać bocianów, dnie stawały się coraz krótsze, i chłodniejsze. Anna ubrała swój czerwony płaszcz, ulubione buty i wyszła z domu. Wiele myśli przebiegało przez jej głowe. Spacerowała tak ulicami którymi chodziła codziennie, które tak dobrze znała od wielu lat. Dziewczyna przysiadła w niewielkim parku, odetchnęła głęboko wrzesniowym powietrzem, delektowała się wczesną jesienią. W końcu postanowiła co zrobi, wachała sie, ale musiała to zrobic, nie widziala innego wyjscia. W koncu zatrzymała się na moście, spojrzała raz jeszcze na ten świat, poraz ostatni odetchnęła jesiennym powietrzem, nadeszła w koncu chwila pozegnania... Zawachała sie jeszcze na chwile, lecz niebawem dokonala ostatniego kroku. Skoczyła.

Gorsze to od Coelho. Jestem wręcz zawiedziona, bo liczyłam, że przeczytam coś fajnego - właśnie miałam ochotę ''odpłynąć'' w potoku fajnych słów a tu... :o Oj...

zgadzam sie z panią powyżej

chuja sie znacie :O DO GARÓW

czemu nie lubicie Coelho?????

,,W końcu postanowiła co zrobi, wachała sie, ale musiała to zrobic (...) W koncu zatrzymała się na moście (...)'' ,,Spacerowała tak ulicami którymi chodziła codziennie, które tak dobrze znała od wielu lat.'' - sam się zastanów. Ponadto Anna zbyt często natchniona oddycha powietrzem... ;)

mi sie podobalo. ladne :)

spodziewałam się raczej, że Anna pokaże zawartość podpłaszcza spacerującym po parku przedszkolakom a tu takie rozczarowanie

Anna ubrała swój czerwony płaszcz Ubrać można siebie, kogoś, ale nie ubranie, które się na siebie wkłada. :D Oj, ty literatko.

Pierdolone Wiesławy Czymborowskie XXI wieku sie znalazły :O

Taki krótki tekst i tyle radości :D Tuwim ze Słonimskim, byliby zachwyceni :D Kolekcjonowali, szczególnie chyba Tuwim, takie brednie

Nie bądź jeleń, pokaż do potrafisz! Reportal.pl - polecam. Nauczysz się pisać.