wciąż się denerwuję

nie potrafie panowac nad emocjami w stosunku do siedmioletniej corki.Krzycze na nia,dre sie,potrafi b.latwo wyprowadzic mnie z rownowagi najczesciej tym ze placze z powodu blachostki,naprawde czasem wymysla.Chwale ja jak cos zrobi dobrze,ze super se poradzila itp a ona w placz bo nieprawda bo co tam,ja nadal ja chwale ze. dobrze jest a ona w ryk bo to bo tamto.Nie umie sie przyznac ze jej cos dobrze wyszlo tylko zawsze zle i w placz.A mi cisnienie rosnie.Zaczepia mlodszego brata ta ja uderzy a ta w placz...i ja nerwy. Nie pamieta co miala zadane to tlumacze jej zeby w szkole zrobila przed lekcjami a ta w placz...a mnie cos trafia wtedy....i krzyk,czasem powiem cos za duzo a potem wyrzuty sumienia....:-( jak z tym walczyc?!

Moim zdaniem, problem osób nerwowych to nie jeden problem jaki oni widzą. Być może nie jestes zadowolona ze swojego życia, a to zachowanie córki tylko pogłębia stres i frustracje. Zastanów się czy cieszy Ci praca, związk, czy coś Cie martwi, bo ludzie szczęśliwi nie irytuje płacz dziecka na tyle by się wydzierać.

byc moze cos w tym jest.... mam prace jako taka,moze nie szczyt moich marzen ale jest,meza kochajacego mam...ale wieczny brak czasu na nic,ciagle zmeczenie,praca,dom,obiad,rachunki,zakupy....moze to przemeczenie do ktorego sie nie przyznaje??

ale wlasnie nic mnie tak nie irytuje jak wlasnie placz corki....ona placze z byle powodu i wtedy nic nieda sie jej wytlumaczyc.Staram sie wtedy nie reagowac(kiedy widze ze to jest zupelnie bez powodu) ale czesto nie wytrzymuje i krzycze