Moje dziecko jest chore, czuje się winna a tak bardzo

antybiotyki bierze akurat bez problemu, jedynie z tabletkami jest koszmar, udalo sie jej nie raz połknąć ale częsciej zwymiotowała i ma uraz oczywiscie ze mówie że gdyby sie ubierała, to by było tak a nie inaczej tak samo w innych sprawach ale nie robi to na niej wrażenia, niby rozumie ale i tak później robi po swojemu

Nie no to ja jestem bardziej stanowcza. Nie chce mi sie tylko mówić by mówic, jak mówię to muszę czuć że trafia a jak widzę że nie trafia to mówię od nowa i oczekuje konkretnej reakcji Przykład: kapcie Moje dziecko czasem wejdzie na kafle w kuchni bez kapci na momęcik ale jak jest chore nie weszło ani razu bo chyba bym krzyczała No i zawsze miało kapcie na nóżkach bo mama ma na tym punkcie kota i nie odpuści. Gdyby mi było to obojętne jak na codzień i od czasu do czasu powiedziałabym załóż kapcie to chodziłaby boso ale że jest sytacja awaryjna to kapcie zawsze na nóżkach.