To uczucie wciąż we mnie żyje...

I ciągle nie znajduję w nim odwzajemnienia. Dzisiaj po roku nadziei, że wkrótce zapomnę i ułożę sobie życie gdzie indziej, znowu spotkałam tego, kogo pragnęłam wymazać z pamięci...

I to teraz, gdy mam szansę na nowe życie, nowe przyjaźnie, nową ją. Tymczasem, jak się okazuje, nie da się totalnie zerwać z przeszłością.

Co z tym począć? Jak to zabić?

ni nie da sie z tym zrobic...... przykro mi

Próbuję dać sobie spokój, zajmuję głowę innymi sprawami, bo wiem, że nic z tego nie wyjdzie, a moje nadzieje są złudne. Mimo to nie potrafię być obojętna. Dzisiejszy dzień to pokazał.

Ja mecze sie od dwoch lat. Jak po roku sie zobaczylismy to zatrzesla sie ziemia...

I jeszcze jedno- to wszystko jest od nas niezalezne bo tylko probujemy sobie cos wmowic i oszukac sama siebie, a wystarczy ze go zobaczymy. ..

Niestety ja też nie mogę zapomnieć o osobie w której się zakochałem a ona nie daje mi szansy na to aby być razem. u mnie trwa to ok 2 lata. Gdy ją zodacze to zapominam o bozym świecie i nic innego juz sie nie liczy. A gdy jej nie widze jest ni okropnie przykro. Tego nie da się zapomnieć. A czas mi nie pomaga ciągle jest tak jak było na początku

Od 5 lat :o.