Moje koleżanki wiecznie narzekają i użalają się nad sobą

Już nie mogę ich słuchać. Ciągle się nad sobą użalają, a jak ja powiem raz na rok coś w tym stylu to słyszę, że przecież ja nie mam prawa narzekać, bo one mają gorzej. Na ich miejscu bym się wstydziła pieprzyć takie głupoty. Mają po 19 lat i twierdzą, że do końca życia będą same, że nikt ich nie zechce, że nie znajdą pracy itd. Rozumiem, że można od czasu do czasu miec gorszy humor i mówić takie rzeczy ale nie zawsze! A już w ogóle takie "żebranie" o faceta jest dla mnie nieco żenujące. Próbuję im delikatnie powiedzieć, że mogłyby skończyć z tymi żalami, próbuję mówić, że przecież pieprzą farmazony ale nie odnosi to żadnego skutku. A jak im powiem dosadnie to się obrażą.

Mom zdaniem I'm zalezy zebys ty je chwalila i mowila ze maja zajebiscie itp w Ted sie dowartosciowuja

no własnie też odnoszę takie wrażenie. A ja prawie nigdy nie narzekam, bo po prostu taki mam charakter. A czasem naprawdę mam powody i jak tylko zacznę to słyszę, że PRZECIEŻ JA MAM FACETA! Jakby posiadanie faceta było wyznacznikiem szczęścia w życiu...

to trochę zrozumiałe, ale faktycznie pewnie wkurzające. Dla nich samych też to nie jest fajna postawa - im bardziej będą panikować tym większe prawdopodobieństwo, że te wizje się spełnią.

Ale one nawet nie panikują. Odnoszę wrażenie, że one to mówią tak po prostu, bez żadnej paniki, najwyżej ze zniechęceniem. Najbardziej właśnie mnie wkurza to gadanie o facetach.