czy jestescie szczesliwi?

...

.

dlaczego?

bo życie jest dobijające:(

nie, i nie umiem tego zmienić.

bo natura jest okrutna a dach nie zamkniety

szczęście to pojęcie względne,dla każdego to coś innego,a i tak jak to osiąknie nie powie:jetem szczęśliwy/a

jak stąd wyjadę

myślę, że w czasach kiedy ciągle chcemy więcej i więcej nikt z nas nigdy nie bedzie szczęśliwy.

czego wam potrzeba do szczescia?

Nie jestem nieszczęśliwa;)

Nie. Mam prawie 23 lata i zero w życiu, nie wychodzę z domu, nie mam znajomych, chłopaka, ale za to mam zaburzenia nastroju które muszę leczyć. Życie jest do dupy i tyle.

Nie jestem ani nieszczęśliwy ani szczęśliwy.

mnie do szczęścia potrzeba kogoś, kto nigdy nie wykorzysta mojej naiwności, dobroci i uczciwości.

"czego wam potrzeba do szczescia?" Mnie to nie wiem, czego. Nie zastanawiałem się nad tym.

powiedzmy ze tak.

Mam prawie 23 lata i zero w życiu, nie wychodzę z domu, nie mam znajomych, chłopaka, ale za to mam zaburzenia nastroju które muszę leczyć.' no , to sa same negatywy. a teraz wypisz pozytywy.

...mi kochającego mężczyzny

Pozytywy? Eeeeeeeeeeee może to, że mam gdzie mieszkać i nie padam z głodu? :o

jesteśmy bardzo nawet

np. jestes zdrowa, masz oparcie w rodzinie... chyba ze nie masz?

Jestem zdrowa? Może fizycznie, przecież napisałam, że muszę się leczyć na zaburzenia. A w rodzinie ostatnio kiepskawo. Dowiedzialam się że ojciec zdradza matkę i teraz nie za bardzo wszyscy ze sobą się kontaktujemy, mimo że mieszkamy w jednym domu

milosc daje szczescie.

miłość nie istnieje

generalnie rzecz biorąc to tak :)

naive girl czy nigdy nikogo nie kochalas?

kochałam, ale można powiedzieć, ze bez wzajemności. A moim zdaniem miłość to nie tylko dawanie, ale również otrzymywanie. Ja dałam z siebie wszystko, on z siebie prawie nic. Mój błąd bo dawałam nie dostając nic w zamian, ale wtedy myślałam, że im więcej dam, tym więcej dostanę. To jest nieprawda.

mam dziecko i bardzo je kocham ale w głębi duszy czuję bardzo mocno beznadziejność, płytkość i pustkę ludzkiego życia, że mam ochotę pierdolnąć wszystko w pizdu. Patrzę na moich bliskich, znajomych i ogarnia mnie rozpacz. Nie mogę tego stanu za cholerę zmienić. Nic nie pomaga ani pasje, ani inne zainteresowania. Nie mogę się zaangażować i dlatego czuję że nie pasuję tu. Jak to zmienić... a może to jakiś błąd w psychice. Niedopasowanie.... ehh

Moi znajomi rekompensują sobie kupowaniem, gromadzeniem dóbr, na zdrady przymyka się oko. Nie wiem czy czują się szczęśliwsi... lubią mieć. Mnie posiadanie wcale nie cieszy.

zyjemy dla innych.