Moja mama ignoruje moją ciążę. Chyba sądzi, że będę słabą matką...

Styczeń 8, 2018

Współczuję Wam. To jest tak: Wasze matki was gnebia bo same są pokaleczone przez własne matki, z kolei ich matki miały zły przykład od swoich mam. Chwała Bogu na wysokości moja mama mówiła mi że mnie kocha, moje rodzeństwo i mimo,że wychowalam się w biedzie to miłości od mamy dostałam sporo. Wspierała mnie jak chciałam zmienić kierunek studiów etc. Różnie bywało bo i klicilysmy się ale zawsze mówiła,że jest dumna z dzieci i nas kocha i że ma ładne dzieci.

Styczeń 8, 2018

Gość 18:50 No to u mnie jest dokładnie odwrotnie...

Styczeń 8, 2018

18:55 przykro mi :-( łap trochę ciepła

Styczeń 8, 2018

ja myślę, ze te matki mają problem z tym, ze teraz one nie są w centrum zainteresowania. bo taką ciężarną wszyscy się interesują, pytają, żartują, więc żeby je "ukarać" to udają, ze ta ciaza nie istnieje...

Styczeń 22, 2019

Również mamw ten sam problem. Jestem w drugim trymestrze i temat jest przez nią zupełnie ignorowany, jakby w ogóle nie istniał. Rodzice męża zawsze go pytają jak się czuję, kiedy usg, o wszystko co związane z ciąża. A moja? Nic, zero, jej problemy tylko się liczą. Ale u mojej matki jest jeszcze inny problem, toksycznego rodzica.

Styczeń 22, 2019

Czcij ojca swego i matkę swoja

Styczeń 22, 2019

Ja myślę, że wasze matki traktują was nie jak swoje dzieci, a bardziej jak o rywalki o życie i w tym cały problem, a ciąża jak to ciąża wiadomo temat kontrowersyjny w stylu rozłożyła nogi i teraz widać ten fakt naocznie i to ludzi mierzi. Jednym słowem nie ma między wami takiej więzi czysto macierzyńskiej i stąd ten problem. Czasem może się zdarzyć, że miłość jest ale jest zawoalowana brakiem umiejętności okazywania uczuć, bo matka ma po prostu taki styl bycia i nie umie inaczej, ale sorry matka wtedy nie poniża dziecka, że się nie nadaje do niczego, ani nie umniejsza jego stanu gdy dziecko czuje się źle. Jak dochodzą te czynniki to znaczy, że coś jest nie tak, jest to wtedy jawna wrogość czy lekceważenie dziecka. Taką postawę to mają obcy ludzie względem siebie a nie matka do dziecka i tak być nie powinno i ja bym się od takiej matki odcinała, minimalizowała kontakty i rozmawiała lakonicznie. Moja mama też nie tryskała radością gdy powiadomiłam ją o ciąży, pamiętam, że zapadła głucha cisza, ale ona jest tym drugim przypadkiem w sensie potrafi kochać, ale umie to wyrażać nie słowami, a pracą, prócz tego ciąża to dla niej kontrowersja, ma dziwny stosunek do seksualizmu człowieka w ogóle, jest to wszystko dla niej czymś niesmacznym, nawet naszego ojca traktowała jako zło konieczne, a posiadanie dzieci w stylu, że no dziecko trzeba mieć, bo taka powinność kobiety ale z uczuciami to raczej postawa oczekująca niż dająca, bardziej postawa pedagogiczna niż wylewności, wykazywała jednak zainteresowanie moimi sprawami i wnuczkiem. Jest dobrą babcią dla niego.

Styczeń 22, 2019

Nie mów złego słowa bliźniemu swemu

Styczeń 22, 2019

Posiadanie córki to ogromna odpowiedzialność a nie każda kobieta do tego dojrzewa.

Luty 8, 2020

Moja matka zawsze mówiła mi, że ten czy tamten chłopak się nie nadaje, bo między nami się źle układa... I o mężu też tak mówi oczywiście. Mówi, że nasz ślub to fikcja bo w trakcie makijażu piłam wino, i że po co to wesele jak to jedna wielka obłuda. Całe życie jakieś podteksty słyszałam, że pewnie będę miała problemy z zajściem w ciążę, bo a to za chuda byłam, a to za pryszczata, a to za słabe włosy więc napewno jakaś chora jestem. Teraz jak zaszłam w ciążę to była zdziwiona że dwa miesiące po ślubie i że na pewno się już długo staraliśmy, co jest nieprawda bo to były pierwsze starania. A teraz jak mam krwiaka i muszę leżeć to ona mówi, że ciąża to nie choroba i za jej czasów tego nie było a ona w buraki chodziła... I że czuje się jak służąca. A ja zawsze sprzątałam dom, podwórko. Na weekendy jak przyjezdzalam to nigdy nie wychodziłam bo po sobocie taka zmęczona byłam że nie miałam ochoty... Jestem dużo silniejsza osobowością niż ona, która zawsze grała ofiarę. Wydaje mi się, że po prostu znalazła moment, że może się wyżyć, bo nie wstanę i nie zacznę sprzątać ... Wiem, że kobieta ma ze sobą problem, mówiłam jej już kiedyś, że musi się leczyć na depresję i jakieś poczucie niższości... eh te hormony w ciąży musiałam gdzieś się wygadać

Luty 8, 2020

No ja mam 22 lata, świadomie wzielismy slub, swiadomie postaralismy sie o dziecko. Przygotowywalismy sie do tego i materialnie i zdrowotnie. Mowilam, ze bedziemy chcieli... Nie wiem czy to szok, skoro wie juz od miesiaca. W sumie to tylko brat i bratowa niesmialo sie interesuja i nie traktuja tego jak tabu.

22 lata i postaraliście się, nawet finansowo. Wybacz, słabe provo lub matka zamiast cieszyć się, ma powód do zmartwienia. Napisz jaką masz pracę,jakie warunki mieszkaniowe, bo wykształcenia to nie masz. Może masz spadek? Dziecko kosztuje, musi miec warunki, a ty uzależniasz swoje samopoczucie od tego czy twoja matka cieszy się czy nie. Żałosne.

Luty 8, 2020

22 lata i postaraliście się, nawet finansowo. Wybacz, słabe provo lub matka zamiast cieszyć się, ma powód do zmartwienia. Napisz jaką masz pracę,jakie warunki mieszkaniowe, bo wykształcenia to nie masz. Może masz spadek? Dziecko kosztuje, musi miec warunki, a ty uzależniasz swoje samopoczucie od tego czy twoja matka cieszy się czy nie. Żałosne.

To temat z 2012 roku lambadziaro

Luty 10, 2020

10.II - imieniny: Tomiła i Tomisławy

Luty 10, 2020

10.II - imieniny: Tomiła i Tomisławy