Poszukuję tekstu bajki KOPCIUSZEK PILNE!!

Bardzo proszę o pomoc osobę która zna tekst tej bajki. Zapytajcie swoich rodziców/dziadków być może pamiętają. To bardzo ważne dla mojej mamy, niestety pamięta tylko do połowy. Jeśli wiecie w jakiej książce mogę znaleźć ten tekst, lub za jakieś wskazówki będę dozgonnie wdzięczna. Śliczna dziewczynka raz była sobie Jej mama z ojcem juz spali w grobie. A zła macocha z dwiema córkami Poiła dziewczę gorzkimi łzami. Minał rok jeden, upływa drugi A ona pełni boskie posługi. Niegdyś pieszczona u mamy swojej Pasie baranki i krówki doi. Izbę zamiata i w piecu pali Więc ja kopciuszkiem wszyscy nazwali Raz król do siebie zaprosił gości Różnych magnatów z sąsiednich włości Na złoty zamek zjeżdża sie rzesza I zła macocha na bal pospiesza Woźnica cmoknął i pojechała A kopciuszkowi len prząść kazała Kopciuszek przędzie łzami zalany Duma o ojcu i mamie kochanej A wtem do kuchni najniespodzianiej Cichutko wchodzi prześliczna Pani Śliczna dziewcyzna z krzykiem powstała Swą chrzestną matke zaraz poznała A ta jej matka szczerze kochani To byął wróżka z dobroci znana Córeczko miła o zwiem się wróżka Przyszłam wybawić na bal kopciuszka Pracujesz ciężko na kąsek chleba Więc Ci się czasem zabawic trzeba Skinęła berłem i w oka mgnieniu Stoi kopciuszek w cudnym odzieniu Perły, diamenty ,złoto błyszczące Jaśnieje dziewczę jak gdyby słońce Przed domem czeka powóz wspaniały W nim czwórka koni, a każdy biały Służba w galonach, rumaki w złocie Aż się zaćmiło w oczach sierocie Wsiadaj Kopciuszku wróżka jej rzecze Ale uważaj na czas co ciecze Bo gdy wybije w zamku 12 Do swej kuchenki powracaj z miasta....

up

pomoglabym ci z checia ale nawet google nie zna tej bajki...

Bo to bardzo stara bajka z około 1900 roku. Była przekazywana z pokolenia na pokolenie, jednak żadna pamięć nie jest doskonała...

up... pomocy

Myślę, że mogę pomóc ( o ile jest to jeszcze aktualny temat). Nie jest to może wersja idealna, bo są tam małe dziury ale.... KOPCIUSZEK Była raz mała dziewczynka sobie Mama i tata już spali w grobie, a zła macocha z dwiema córkami poiły dziewczę gorzkimi łzami. Minął rok jeden, upływa drugi a ona pełni różne posługi. Niegdyś pieszczona u mamy swej Teraz baranki, krówki pasie, Wody przyniesie i w piecu napali więc ją wszyscy Kopciuszkiem nazwali. Raz król na zamek zaprosił gości wszystkich magnatów z sąsiednich włości. Na złoty zamek zjeżdża się rzesza i zła macocha na bal pospiesza. Woźnica cmoknął i pojechały a Kopciuszkowi len prząść kazały. Kopciuszek przędzie łzami zalany myśli o ojcu, mamie kochanej Wtem jak najniespodzianiej wchodzi prześliczna pani. Z krzykiem dziewczynka z krzesła powstała swą chrzestną matkę zaraz poznała. Bo ta jej matka szczerze kochana to była wróżka z dobroci znana. Witaj dziewczynko ozwie się wróżka przyszłam wyprawić na bal Kopciuszka. Pracujesz ciężko na kromkę chleba więc ci się czasem zabawić potrzeba Skinęła berłem i w oka mgnieniu stoi Kopciuszek w cudnym odzieniu. Perły, diamenty, złoto błyszczące - jaśnieje dziewczę jak gdyby słońce Przed domem stoi powóz wspaniały w nim czwórka koni, a każdy biały. Służba w galonach, rumaki w złocie aż się zaćmiło w oczach sierocie. Ruszaj Kopciuszku, wróżka jej rzecze ale uważaj na czas co ciecze. Gdy na zamku wybije dwunasta do swej kuchenki powracaj z miasta. Trzask, trzask z bicza szalonym pędem, pędzą przez błonie, jaśnieje zamek w świateł powodzi i już Kopciuszek na salę wchodzi. A gdy tam weszła dziewczynka miła swoją urodą wszystkich przyćmiła. Królewicz zaraz do niej poskoczył, Patrzy z podziwem w jej piękne oczy Tańczy z nią ciągle z wielką ochotą bo się zachwycił śliczną sierotą. Bawi się dziewczę, z książęciem gwarzy aż tu się ozwie dźwięk półzegarzy. - dwunasta bije - zbladły jej lica, puszcza z swej dłoni dłoń królewicza Biegnie na schody, z zamku ucieka królewicz za nią goni z daleka. A gdy tak biegnie to z nóżki sieroty spada maleńki pantofelek zloty. Podniósł go książę,a na dzień drugi po całym kraju rozsyła sługi. Na której nóżkę trzewik pasuje, tej młodej książę rękę ofiaruje. Z grodu do grodu, z chaty do chaty na próżno jeżdżą królewscy swaty. Aż dnia szóstego pod wieczór trafili na dwór macochy Jedna i druga z jej córek mierzy i do kuchni po cichu bieży Trzewik za mały, więc po naradzie palce obcina, pantofelek kładzie. Lecz krew co za nią ziemię zbroczyła jednej i drugiej podstęp zdradziła. A wtem do izby wchodzi Kopciuszek, skromny i cichy. Siada na ławie, pantofelek mierzy a ten na jej nóżce, jakby ulał leży. Z podziwem posły patrzą się na nią. klękają kornie przed swoją panią, na złoty zamek wiodą sierotę i wprowadzają w komnaty złote. Ślub się w kościele odbył wspaniale, a potem liczne na zamku bale. Królewicz z żoną przez długie lata żyli szczęśliwie we czci u świata. I ja tam byłem i wino piłem, a co widziałem Wam opowiedziałem. Jest to prawdopodobnie czterowiersz. Ja zapamiętałam z mojego dzieciństwa tyle :-) Myślę, że się nada. Powodzonka i miłego opowiadania "choinkowego" życzę.

Dziękuję z całego serca za tę bajkę, moja Babcia mi ją opowiadała w dzieciństwie. Przepiękne wspomnienia!

Dziękuję dziękuję i jeszcze raz dziękuję! Straciłam nadzieje, że kiedyś znajdę dalszy ciąg bajki, którą opowiadała mi Mama. Niestety, moja pamięć skończyła się na słowach: Gdy w zamku wybije dwunasta do swej kuchenki powracaj prędko z miasta :)

Szukałam tej bajki, kiedy byłam mała opowiadała mi ją moja babcia. Nie wszystko zapamiętałam. Dziękuję.