przetrzymać to czy skończyć z tym?

Jeśli znajomość (a może coś więcej niż znajomosć - no właśnie, nawet nie wiem, kim dla niego jestem) polega na okresach intensywnych spotkań i kontaktów, po czym są okresy długiego (np. dwutygodniowego) milczenia, to czy jest szansa, że to się wraz z upływem czasu zmieni, czy po prostu trafiłam na typa, któremu na mnie nie zależy? Ta huśtawka bywa nieprzyjemna. Raz oddanie raz dystans. Czy ktoś może był w takiej sytuacji?

Huśtawki są dobre dla dzieci. Dorosłym jest na nich niedobrze. Zostawić.

tak to dobre układy.Zawsze sie bardziej tęskni

A ty to nie mozesz decydowac czego chcesz ,po 2 tyg.jak by sie odezwal ,to bym wprost powiedziala ze mi to nie odpowiada ,a ty czekasz az znowu go kutas zaswedzi i myslisz ze to cos powaznego,masz kompleksy dziewczyno!

Dwa tygodnie milczenia? To raczej beznadziejne. Ja bym tak nie mogła. Ja ze swoim facetem widuję się bardzo intensywnie, praktycznie każdego dnia i mam czasami ochotę odpocząć, ale 2 - 3 dni i zaczynam tęsknić, więc dla mnie dwa tygodnie i to jeszcze milczenia byłyby katorgą.

No dobrze, ale czy zmienia coś fakt, że on jest w tej chwili jedynym mężczyzną, przy którym czuję zrozumienie i akceptację? No i że mieszka poza krajem, a jesli wraca, to blisko połowę czasu spędza ze mną? No i że jest typem dosyć chłodnym i zamkniętym w sobie? No i fakt, że jestem prawie pewna iż nie ma nikogo innego? Plus to, że nigdy przenigdy nie nalegał na 'te sprawy' i i zawsze czekał na mój ruch? Zostawić mimo wszystko?

A chcesz takiego lodowca w pancerzu?ODPUSC SOBIE bo wpadniesz w Depresje,bo cos mi sie wydaje ze on juz ja ma,szkoda zycia .

niestety ten lodowiec ma wiele zalet, których ciężko się doszukać u mężczyzn, tylko to jego cykliczne milczenia mnie drażnią... dlatego mam taki dylemat... byłam z kimś, kto miał dla mnie wiele ciepłych słów, a mało czynów... dlatego teraz myślę, że może lepiej, gdy są czyny kosztem słów? Precież ideały nie istnieją, to wiem na pewno

widocznie wdy spedza czas z inna za ta zagranica:)

na bank mu nie zalezy na Tobie, wiem co mowie.

Też tak podejrzewam, niestety jak już zaczynam w to wierzyć i chcę z tym skończyć, to zanim mu o tym powiem, on robi coś, co cakowiecie temu przeczy. wtedy wpadam na nowo. Poza tym jestem pewna, że już nikogo takiego nie poznam, no ale rzeczywiście: nie powinnam pozwalać na to, żeby mnie traktował jak zabawkę na wolny czas.

Czy nikt nie był w podobnej sytuacji? Bo opinie właśnie takich osób najbardziej mnie interesują.