ŻYCIE W ZWIĄZKU Z KŁAMCĄ. p rz e cz y t a j c i e !!!

4 lata byłam z Mężczyzną który mnie okłamywał. Na początku znajomości okłamał mnie, że jego rodzice są świetnie sytuowani, wręcz bogaci. Okłamał mnie z miejscem zamieszkania, z adresem... Nie jestem materialistką, więc nie zmienilo to mojego podejścia do niego. Gdy byliśmy już w związku, (ba! zareczeni i mieszkalismy razem), nie chcial zabrac mnie do rodziców, zawsze cos stało na przeszkodzie. skłamał w tej kwesti parę razy (gdy była sposobność ich odwiedzić) a to, że pociągu nie ma w danej chwili i czasie, a to że pracuje... Gdy sie wyprowadziłam i postawiłam wszystko na szali, zawiózł mnie do nich. okazali się normalnymi, skromnymi ludzmi. Zero prawdy w jego opowiastkach. Okazało się też, że kłamał w związku z życiem swoich braci i to w takich pierdołach, że nie wiadomo po co! Okłamał mnie ze spędzaniem wspólnych okazji- do ostatniej chwili czekał i zapewniał, a potem mi mówił "nie pojedziemy", "nie mam wolnego", przez co rozczarowanie bolało jeszcze bardziej i czesto zostawałam bez planów np. na sylwestra. Doszło do tego, że okłamał mnie w kwestii opłacenia w ramach prezentu raty za szkołę językową. Potem wychodziłam na kretynkę, zapewniając kobiete od wpłat ze przelew poszedł ale nie wiemy co sie z nim dzieje, świeciłam oczami. Wierzyłam mu, bo wtedy dobrze grał. a on najpierw tlumaczyl ze cos zapewne w banku naknocili, potem ze juz to wyjasnil, a potem coś jeszcze... az w koncu okazywalo sie ze wplacil az 3 tygodnie od dnia, kiedy pierwszy raz zadeklarował, że wpłacił NA PEWNO. dziewczyny on zarabia dobrze wiec to nie kwestia pieniedzy. trwałam 4 lata w tym zwiazku, bo raz bylo fatalnie, wyprowadzalam sie a zaraz potem on blagal, byla chwilowa poprawa obietnice, jakas wycieczka, kolacje romantyczne a za jakiś czas znów coś odwalał tak, że szczęka opadała... Ja tkwiłam mając nadzieję, że coś się zmieni, że jakoś to będzie... Wyjeżdzałam i wracałam. Gdy było żle, przywoływałam te piekne chwile, wspolne wyjazdy, romantyczne deklaracje i jakoś się trzymałam... Wymyślałam powody i próbowałam tłumaczyć go przed samą sobą. Wstydzę się przed rodzicami, rodziną, że ciągle coś nie tak (nie z mojej winy!) ja go nigdy nie okłamałam, nigdy nie obraziłam... kochałam. najgorsze było to, że czasem choć chciałam go tłumaczyć, nie znajdywałam żadnego racjonalnego powodu jego kłamstwa. zwyczajnie były niewytłumaczalne w takich bzdurach... ale i czasem w ważnych dla mnie kwestiach, po których wychodziłam na idiotkę, tłumacząc się przed ludzmi. Ostatniego kłamstwa nie wytrzymałam i wyjechałam. Bałam się, że wrócę, że mi przejdzie... ale tym razem nie potrafie wybaczyć... chcę mieć kiedyś normalną rodzinę i partnera któremu będę bezgranicznie ufała.... ON CIĄGLE TWIERDZI ZE MNIE KOCHA, ZE BYLAM JEGO MILOSCIA, ZE ZYC BEZE MNIE NIE POTRAFI- A RANIŁ TAK, ŻE WSZYSTKO MI ZBRZYDŁO. DZIEWCZYNY PISZCIE, JESLI MACIE PODOBNE PRZEZYCIA LUB BORYKACIE SIĘ Z PODOBNYM PROBLEMEM. pozdrawiam, Ada