czy zawsez jest tak, że myśl o zakończeniu związku musi dojrzeć

czasami już wcześniej się przeczuwa, ale nie chce się kończyć, czasem jest mała nadzieje , ze się coś z mini, czasami nieodpowiedni czas, by zgotować sobie taki zawód, bo mimo wszytko jak zalezy to nie jest takie hop siup, czasami czeka się do momentu kulminacyjnego, choć już wcześniej się o tym wie... ehh ja tak chyba mam

jestem dokladnei w takiej sytuacji :/ kocham go ale nie widze wspolnej przeszlosci wiec ciagne to przez kilka ostatnich miesiecy i czekam az najdzie mnie odwaga lub bede gotowa

nooo... ja mam tak , ze czuję , ze to nie to tzn. kłócimy się o byle co, takie drobne sprzeczki, ale czasami czuję że to nie to o czym marzę, chyba po prostu nie dobraliśmy sie charakterami, najgorsze, ze mamy wspólne plany i te plany mnie uskrzydlają, bo zawsze tak sobie moje życie wyobrażałam, ale czy bęę szczęśliwa? jak jest dobry dzień to nadal liczę na to , ze to TEN, a jak jest żle to popadam w zwątpienie, podświadomie czuję, ze kiedyś czara się przepełni...ehh dlaczego tak jest?

u nas jest tak ze sie kochamy, dobralismy sie charakterami ale ja nie mysle ani o slubie ani o dzieciach :/ w trakcie tych 3 lat probowalam sie z ta mysla oswoic - slub moze i sobie by odpuscil ale dzieci nigdy i chcialby miec conajmniej 2 !! :/ a ja dzieci nie cierpie i jak myse ze mialabym zostac mamuska to jest mi smutno i strasznie mnie to dobija i wcale nie ciesze sie na ta przyszlosc :/ wiec postanowilam ze malymi krokami wycofam sie dajac nam obojgu szanse na znalezienia szczescia gdzie indziej

amy znowu odwrotnie, oboje chcemy ślub i dzieci... ale nie dobraliśmy sie charakterami i temperamentami, niestety:/, chcę by nam się ułożyło, ale czasem już tracę wiarę w to... u Ciebie chyba warto to ratować, skoro jest miłość i porozumienie, czego u nas czasami wydaje się że nie ma ile macie lat? my po 25

a najgorsze jak jesteśmy na imprezie on wypije, to robi się bardzo szczery, przez te pół roku mogliśmy sie już 2 razy rozstać, bo on po pijaku stwierdzał , ze lepiej może będzie jak się rozstaniemy, ale na nast dzień nic nie pamiętał albo udawał, i mówił ze głupoty gadał i było znów miło jak zawsze ehh

jesteśmy już półtora roku, a pół mieszkamy razem, znamy się kupę lat, zawsze myślałam ze to spoko facet, taki normalny do życia i ze się dogadamy a tu zonk w najdrobniejszych rzeczach:/

ja mam 25 on 33, nie wiem dla mnie az takie roznice w patrzeniu w przyszlosc to na prawde wiele :/ weisz ze mozna sie przez to na wazjem unieszczesliwic?? :/

wiem...ja miałam tak samo jak mój były nie chciał ślubu a ja go tak na maxa kochałam, on chyba nie tak bardzo... najgorsze jest, ze ja tak bardzo chcę mieć rodzinę itd. myślałam że to już z nim, że tylko sobie układać, a to nie takie proste żyć razem:/ ja się zakochałam w nim, ale człowiek a zmienić się nie da... przykro mi jak myślę, że nie będzie przy mnie, że znów będę czuła się samotna...

wiesz co pomaga?? zrobcie sobie przerwe od siebie i zobaczycie jak to jest nie byc razem, moze oboje sie obudzicie na czas i nauczycie ze trzeba isc na kmpromis i sie troche dla drugiej osoby zmienic! bo u mnie to ciezko :/ ja raczej zdania nie zmienie :/ a moj mowi ze bez dzieci nie bedzie sie czul w pelni szczesliwy

jak facet jest nierozwojowy,to im szybciej tym lepiej...kobiety ,ktore nie wisza na facecie nie maja problemu z podjeciem decyzji.... nie ma co sie bawic w sentymenty i pieprzeni o milosci.

narazie nie jest to możliwe, on ma tu pracę, wcześniej miał propozycje wyjazdu do Niemiec na pół roku, ale wtedy było dobrze, a ten wyjazd przydałby się teraz.... własnie też o tym wczoraj myślałam... ja też bez dzieci nie czułabym się szczęśliwa

woda_tolatowa piszesz do mnei czy do depesza?

też tak czasem mam