Osoby z patologicznych rodzin, DDA, DDD. Jak sobie radzicie w życiu?

Witam. Chciałabym porozmawiać z osobami z rodzin patologicznych (nie mam na myśli osób która dostały raz czy dwa klapsa za złe zachowanie, a te które przeżyły piekło przez Matkę/Ojca). Jak sobie radzicie w życiu? Założyliście rodziny? itp itd.

każdego dnia w samo południe otwieram okno i z wielkim zapałem odgrywam hejnał mariacki wzbudzając niebywały zachwyt wsród przechodniów

Mam matkę alkoholiczkę, ojciec ma drugą rodzinę. Mało kogo obchodził mój los jak z 6 workami na śmieci swoich ciuchów i 20zł w kieszeni musiałam cytuję: wypierdalać

niedawno był założony wątek o DDA, dziewczyny opisywały swoje historie.. Przyłącz się jeśli chcesz :) http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=5443357&start=0

Miałam wtedy 21 lat i za tydzień zaczynałam 2 rok studiów

Ja sobie nie radzę. Nadal przebywam z moimi oprawcami, nie mam siły by się uwolnić.

ja jestem mam 30 lat mieszkam za granica, i chociaz mam studia, sprzatam brak mi motywacji do starania sie o wiecej jestem w zwiazku 5 letnim, w ktorym czuje sie niekochana, ale nadal w nim tkwie, wiadomo, przyzwyczajona do trudnych warunkow i braku milosci w dziecinstwie mysl o posiadaniu wlasnej rodziny mnie przeraza, mysle, ze nie bylabym w stanie podjac tej odpowiedzialnosci, choc obiektywnie patrzac, jestem najodpowiedzialniejsza osoba jaka znam i przez wiekszosc zycia czuje sie tak bardzo SAMOTNAAAAAA tyle

camerun - podszyw się Tobie nie udał :D Ja radzę sobie wyśmienicie, dzięki temu, że wychowywałem się w rodzinie patologicznej (DDA) miałem sporo czasu na rozmyślanie, to z kolei rozwinęło mój umysł w niesamowity sposób. Dzięki mojemu dzieciństwu ufam sobie bezgranicznie - bo zawsze liczyłem tylko na siebie, a lata obcowania ze sobą spowodowały, że wyrobiłem w sobie odpowiednie mechanizmy przetrwania, dzięki czemu wiem, że zawsze sobie poradzę, bez względu na to, co się wydarzy. Nie zamieniłbym mojego dzieciństwa na żadne inne.

Ja niszczę mój związek napadami agresji. Mam partnera który zrobiłby dla mnie wszystko, ale ciagle podświadomie ja doszukuje sie czegos zlego, bo nie wiem jak mozna kochac kogos takiego jak ja.

ja sporo o tym ostatnio czytam, bowiem mnie też dotyczy ten problem i po zapoznaniu się z tyloooma historiami zauważyłam, że o ile na polu zawodowym dda i ddd radzą sobie nieźle o tyle w kwestiach uczuć mamy marne szansę :( często pragnienie stworzenia dobrego zdrowego związku jest tak silne że paradoksalnie wpadamy w związki toksyczne i kontynuujemy zachowania zaczerpnięte z domu rodzinnego

Przeraża mnie czas świąteczny, bardzo tego nie lubię, nigdy nie lubiłam.

Ja nie radzę sobie w życiu zawodowym, boję się podjąć pracę bo przecież jestem taka beznadziejna, że sobie nigdzie nie poradzę.

Ja tam stworzyłam rodzinę mam wspaniałego męża i coś co jest najważniejsze święty spokój. Żaden bełkoczący głos nie mąci mi życia.

jestem DDA, w życiu radzę sobie całkiem nieźle z uczuciami już gorsza sprawa, mam faceta ale nie pali mi się do zakładania rodziny pomimo 36 lat na karku, boję się całkowitej bliskości i żadnemu facetowi nie ufam w 100%. Facet jest dla mnie tylko pewnym elementem, dodatkiem do mojego życia, dziś jest, jutro może go nie być. Psychoterapeuta stwierdził, że emocjonalnie ciągle jestem dzieckiem i dopóki nie przepracuję w sobie zebranych we mnie złych emocji, nigdy nie będę gotowa na założenie rodziny. Terapię przerwałam, wkurzała mnie :)

marlena w czerni - a sobie ufasz w 100%?

Ludzie każde z nas ma swoje demony ale na boga weźcie się w garść zamiast użalać nad sobą bo to żałosne jest. Jestem biedny miałem beznadziejne dzieciństwo niech mnie teraz wszyscy żałują

"Dzięki mojemu dzieciństwu ufam sobie bezgranicznie - bo zawsze liczyłem tylko na siebie, a lata obcowania ze sobą spowodowały, że wyrobiłem w sobie odpowiednie mechanizmy przetrwania, dzięki czemu wiem, że zawsze sobie poradzę, bez względu na to, co się wydarzy." Siux, dokładnie :) ja też wiem, że cokolwiek się nie stanie, dam sobie radę.

Ja nie potrzebuje żeby ktos uzalal się nade mną. Zawsze bylam zdana sama na siebie i tak zostanie, wiec czyjes uzalania sa mi nie potrzebne.

Byłam bita potężną nacią marchwi, do dziś bojem sie tych owocuw.

tak, sobie ufam w 100% i bardzo się kocham :) mikorasoo ---> czy ktoś tu się użala? Każdy ma swojego demona, jedni strasznego inni jeszcze straszniejszego. Tutaj gadamy o demonach DDA i DDD. Nie oczekuję od nikogo ani współczucia ani litości, wręcz wkurwiło by mnie, gdyby ktoś zaczął się nade mną użalać.

marlena w czerni jak wygląda taka terapia? Od kilku lat się zbieram, ale troszkę boję się, że nie będę umiała mówić o tym.

marlena w czerni' jak to się stało, że jak sama stwierdziłaś 'kochasz siebie' i masz tak wysoką samoocenę? wiem, głupie pytanie ale ja borykam się z przeciwieństwem i jest to dla mnie straszny problem, podejrzewam, że gdybym przepracowała ten problem z resztą bym sobie poradziła.. :) Czy w swoim dzieciństwie byłaś poniżana?

chodziłam indywidualnie do psychoterapeuty. Wygląda to tak, że siadasz albo się kładziesz i gadasz o tym co cię boli :) on/ona notuje i ewentualnie zadaje jakieś pytania. Jak mówiłam, przerwałam ją, więc nie wiem jak wyglądało by to dalej gdybym powiedziała wszystko to co on chciał usłyszeć. Dla mnie to bezsens, z takimi rzeczami trzeba chyba jednak uporać się samemu. Znaleźć czas by sobie wszystko przemyśleć, wyznaczyć cele życiowe i szukać drogi do nich a o przeszłości po prostu zapomnieć albo spojrzeć na nią z innej perspektywy.

"Facet jest dla mnie tylko pewnym elementem, dodatkiem do mojego życia, dziś jest, jutro może go nie być." "tak, sobie ufam w 100% i bardzo się kocham" aż strach analizować ;)

jestem ddd w temacie który podałam dziewczyny piszą jak wygląda taka terapia, bo same na nie chodzą :)

Dzięki, zajrze na ten temat.

gicznej rodziny ale nie była warta takiego faceta jak ja. Wyzwiska, awantury. W końcu chwyciłem ją za kołnierz i wyrzuciłem za drzwi. Bo nie mogę sobie na to pozwolić. Wiem że mnie teraz drogie panie skrytykujecie ale jakby kobieta przechodziła podobne piekło to wszystkie mówiłybyście jej żeby odeszła.

wiesz jesteś śmieciem. I masz racje. Ja uważam że kobieta będąca z furiatem powinna odejdź, ale mężczyzna będący z kobietą która ma takie napady powinien jej pomóc bo jest od tego jak dupa od srania.

Ja mam 22 lata i jestem z DDA. Obecnie studiuje ale nie wierze w siebie, jestem pesymistka i nie radze sobie z uczuciami.

ja bylem z dziewczyna Nie bede Cie krytykowac, bo nie mam takiego prawa. Zachowuje sie jak Twoja byla dziewczyna .