wybaczacie rodzicom krzywdy wyrządzone w dzieciństwie

czy przeżywacie to ciągle i żywicie do nich urazę?

?

to zależy co konkretnie mam im przebaczyć

samym tym że mnie zrobili ale tego im nie powiem

każda historia jest indywidualne i trudno porównywać. dla jednych klaps będzie nie do wybaczenia. a inni wybaczą tortury fizyczne i psychiczne

i nie wracam do tego, inaczej się nie da! jestem katoliczką i w codziennej modlitwie zwracam się do Boga ze słowami "... i odpuść nam nasze winy jako i my odpuszczamy naszym winowajca..." Jak ja nie odpuszczę, mnie Bóg również nie odpuści - ksiądz rozgrzeszenia nie da, do Komunii św, nie przystąpię, ślubu kościelnego ksiądz mi nie udzieli. Przyznam, że nie było łatwo wybaczyć, ale po wybaczeniu ulżyło mi.

Naszym winowajcom analfabeto. Liczba mnoga

też jestem zdania, że trzeba wybaczyć i nie rozgrzebywać starych ran. bo w ten sposób stoi się tylko w miejscu. Ale moje rodzeństwo uważa trochę inaczej

czasem nie jest to latwe , jak cos boli cale zycie,

wybaczyć jest łatwiej niż ciągle powracać i całe swoje życie podporządkować czemuś czego już nie zmienimy.

Nie przeżywam i nie wybaczam.

zapraszam do dyskusji

nikt cie nie musi zmuszac do wybaczenia, jesli sama nie masz na to ochoty

żeby komuś wybaczyć ta osoba najpierw musi tego chcieć i przeprosić. tak to jest brak szacunku do siebie samego.